hybrid child

sahibim, çicek bahçesinde daima tek başına.🌹 (Hunhan)

Onlar bir anlamda ayna gibidirler.

Ne makine, ne de bebektirler.

Sahiplerinden aldıkları sevgiyle olgunlaşırlar.

Sen bir,
Hibrit Çocuksun..

"İyileşmeyen yaralar, koyu kızıla çalan kefaret...

Yine de senin yanında yaşamak istiyorum."

***

"Nhh ahhh!" Küçük Hibrit Çocuk boy tahtasında parmakları üstünde yükseldi. "Biraz daha."

Tahtanın üzerinde 'Bu ayki hedefim' yazan küçük bir not yapıştırılmıştı.

"Luhan? Neden parmak uçlarında duruyorsun?"

"Sehun!" Hibrit Çocuk sahibi Sehun'u gördüğünde bağırdı.

"Aslında..Bu ay şuraya kadar büyümeyi planlıyordum ama," Luhan işaret parmağıyla bu ayki hedefini gösterdi. "...nedense büyüyemedim."

"Yani, planlama yaparak büyüyemezsin zaten." Luhan Sehun'un dedikleriyle dudak büktü.

"Gelsene, kültür vakfından *Castella aldım."

"Ooo! Castella!" Luhan en sevdiği şekerli yiyeceği duyduğunda cıvıldadı.

*Castella = Pirinçli kek.

"Birlikte yeriz."

"Tamam!" Luhan başını salladı. "Yaşasın Castella! Castella! Castella!"

"Luhan..." Sehun elini onun kafasına koyduğunda aşağıdan ona baktı."Herkesin kendine göre bir büyüme hızı vardır. Kafana takma bunu."

"Peki." Luhan dudaklarını büzdü.

Ben insan değilim...

Hibrit Çocuk adı verilen suni üretilmiş bir bebeğim.

Sahibimin sevgisini hissettikçe büyüyorum.

Benim sahibim, yani Sehun eskiden bilmem ne klanı diye bir yerde çalışıyormuş ama şuan emekli sanırım. Çok nazik biri. Aynı zamanda zeki. Çok da yakışıklı. Bu malikânedeki herkes Sehun'u çok seviyor.

Buna rağmen...

Minik?

Neden acaba? Neden daha fazla büyüyemiyorum? Sehun çok nazik davranıyor ama ....Yoksa benim bir yerim mi bozuk?

Acaba...

Aslında benden,

...nefret mi ediyor?!

***

"Yarısını veriyorum." Luhan Castella'nın ikiye böldüğü kısmıyla birlikte kafasının üstünden Sehun'a uzattı.