twilight Η διασταυροση

Δεν αντεχω

-Ναι ειναι καπως παραξενο ,θα μου πεις ,που συμαχισαν.

-Τζςϊκομπ δεν θελω να κινδυνεψει καποιος εξετιας μου και ιδικα εσυ οποτε...

-Ρενεσμε οχι δεν θα πολεμισεις μαζι μας στην τελικη μαχη.

-Μα πως το ηξερες οτι αυτο θα πω?

-Σε ξερω καιρο Ρενεσμε.

-Νεσι.

-Ενταξη.

Συκοθικε ετυμος να φυγει απο το δωματιο αλλα πριν ανοιξει την πορτα σταματισε και ξαναγυρισε πισω.

-Νεσι αυτο τον καιρο δεν ειμαι ο εαυτος μου.Σε πληγωνω μα το κυνιτρο που ειναι το αντιθετο.Θελω να ειμαστε μαζι μα πιστευω πως θα σε πληγωσω δεν ξερω τι να κανω νομιζω πως φταιςι που μεγαλωσες μα δεν ςιμαι συγουρος.

Τον κοιταξα στα ματια.

-Με πληγωνεις επιδη εισαι μακρια μου.

Με κοιταξε με λιγο λυπημενο βλεμα,συκοθικε και εφυγε.

Μερια Τζεϊκομπ

Ο μπαμπας μου μολις βγηκα απο το δωματιο με κοιταξε.

-Μας ακουγες.

-Οχι τωρα ηρθα τι εγινε.

-Εμμ δεν ξερω ειναι καπως που δεν ειναι με τους δικου στις μα...

-Δεν μιλαω για αυτο.

-Αα ολα καλα απλα θα τις παω κατι να φαει.

Πηγα στην κουζι να και εβαλα φαει σε ενα δισκο.

Της τον πηγα.

Μερια Ρενεσμε

Σκεφτομουνα τι ειπα μεχρι που ανοιξε την πορτα ο Τζεϊκ κρατοντας ενα δεσκο.

-Σου ςφερα κατι να φας.

-Ευχαριστω.

Εφαγα και ο  Τζεϊκομπ καθισε διπλα μου.Ηθελα πολυ να του μιλησω μα δεν ηξερα τι και αν ηξερα τι πως θα του το ελεγα για αυτο περνουσε η ωρα και ειμασταν αμιλιτη.Καπια στιγμη εβαλα το κεφαλι μου στον απολο και ζεστο του ομο.Μετα αρχισαν σιγα σιγα να κλεινουν τα ματια μου.

Μερια Τζεϊκομπ

Δεν ηξερα τι να της πω ειχα κολισει.Ευτυχως που κοιμιθικε.Την ξαπλωσα προσεχτικα στο κρεβατι και βγηκα εξω.

-Δεν θα πας να κοιμιθεις.Μου ειπε ο μπαμπας μου.

-Εμ να κοιματε εκεινη μεσα οποτε εγω μαλον θα κοιμιθω εδω.

-Γιατι δεν κοιμασε μαζι της?

-Νομιζω πως θα βολευτει καλυτερα μονη της.

Τοτε χτυπισε η πορτα.

Ηταν το ομορφο ξανθο κοριτσι η Φλορα.

-Γεια.

Εγω εμεινα

-Εμμ εισαι καλα?

-Ε α ναι περνα.

-Οχι ηρθα να σου δωσω κατι.

-Τι?

Τοτε εβγαλε κατι απο την τσεπη.Ηταν ενα φηλαχτο.

-Τι ειναι αυτο?

-Ειναι ενα τυχερο φηλαχτο που μου το εδωσε ο προπαπους μου παντα ειχα τυχη οταν το φορουσα και τωρα στο δεινω για την μαχη.

-Δεν εχω λογια ευχαριστω παρα πολυ μα δεν ειναι σωστο ειναι δικο σου.

-Μα εγω στο χαριζω δεν θα ηθελα να παθεις κατι.Ειπε και εφυγε τιναζοντας τα  καταξανθα μαλλια της.Εγω το φορεσα.Ειχε ενα λυκο πανω.