Hiç bir ihtiyarın günlüğünü oturup dinlediniz mi?
Bu hikayede Mehmet Amca'nın acıları tatlıları gerçek bir olaydan esinlenerek kitaba dökülmüştür..
Gençler ileriye , ihtiyarlar geriye bakarlar...
Akıl yaşta değil baştadır; fakat aklı başa yaş getiri...
Küçük çocuğu Merve'de artık okula başlamıştı.Mehmet çocuklarını rahat yaşatmak istediği için elinden geldiğince okutmaya çalışıyordu.Çocukları okulda öğrendiği şeyleri bir hışımla gelip babalarına anlatıyor babası da heyecanla dinliyor öğrenmek için uğraşıyordu.Rakamları Engin, Harfleri Merve öğretiyordu babasına.O acı gün hiçbir şeyden habersiz olan aile üyeleri sıradan günlük işleriyle uğraşıyor Engin ile Merve okuldan geliyordu.Merve birden rahatsızlandı ve kendini yere bıraktı.Engin çok korkmuştu ve bir koşu ile eve koştu babasına anlatmaya çalıştı fakat o korku ile anlatamamıştı.Engin oturup kalmıştı yere ağlıyordu sadece.O an bir komşusu gelip Merve'yi gördüğünü ve kötü olduğunu söyledi.Hemen yanına koştular.Mehmet kızını eve götürdü fakat Merve hiç iyi değildi.Baygın bir şekilde sadece yatıyordu.Ertesi sabah durumu aynı olduğunu gören babası günün erken saatlerinde kızını sırtına alıp kasabaya hastaneye götürdü.Tedavi altına alınan Merve şimdi biraz daha iyiydi.Doktor Mehmet'i odasına çağırıp gerçeği söylemeliydi artık ve Mehmet odaya girdi.Doktor Mehmet'e kızının ölümcül bir hastalığa kapılmış olduğunu ve çok kısa bir süresi kaldığını söylediğinde Mehmet adeta yıkılmıştı.Canından bir parça yok olmak üzereydi.Perişan olan Mehmet kızının son günlerini evinde geçirmesi gerektiğini düşünerek bitik bir halde sırtında kızını evine getirdi.Eşi Hatice'ye dahi gerçeği söyleyemeyen Mehmet sadece başında bekliyordu.Umutsuzca sanki son saniyesiymiş gibi izliyordu kızını.Hatice Hanım iyileşeceğini düşünürken ansızın bir sabah gözlerini kapatmıştı Merve.Artık nefes almıyor elini tutamıyordu babasının.Cenazesini defnettikten sonra babası gidememiş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu mezarının başında.Hatice Hanım kendi acısını bir kenara bırakıp bir süre teselli etmeye çalıştı fakat gücü yetmedi.Yıkılıp kaldı yanına.Engin ise cenazeden sonra teyzesiyle eve götürülmüştü.Mehmet hayatının en acı gününü o an yaşıyordu. O günden sonra Mehmet her gün öğle namazından sonra sürekli kızının yanına uğruyordu ve kızıyla konuşuyordu. Öldüğünü kabullenemiyor bunu söyleyenlere kızıyor konuşmuyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
