İKİZLER

~özel bölüm 1~

merhaba canlarım...

kitap normalde finaldi ama bir kaç tatlı okuyucum özel bölüm gelsin dediler. onları asla kırmam ve onlar için bölüm yazdım.

kitabı seven canım okuyucularım. kitap tutarsa eğer tek tek bölümleri düzenleyeceğim ve biraz özel bölüm atacağım. çoğu kişi isterse eğer 2. kitap bile olabilir :) bunun hakkında kesin bilgi veremiyorum.

kurgu aslında tam akışına göre gitmedi ondan sıkıntılar yaşadım. bölümleri düzenleme zamanım olmadı. bende olmaz artık bu kitap yeni kitaba başlayayım dedim. neyse çok konuştum.  bir çoğunuz okumadan geçti belki jsjsjs.( diğer kitaba da bir göz atsanız mutlu olurum ;P)

iyi okumalar :)

-iyi misin? diye soran sorularla açtım gözlerimi. etrafıma bakındım ve tanımadığım birden fazla yüz vardı. gözüm hira'yı görünce

-hira bunlar kim ben neden buradayım?

olduğum yer hastaneydi ve benim neden burada olduğum hakkında bir tek fikrim yoktu.

-canım mira ben berrin

-berrin? diye sorarcasına konuştum.

-arkadaşın kankan hatırlamıyor musun?

-yok hayır. hem seni tanımıyorum ki?

-mira kardeşim bunu hatırlıyor musun diye konuştu Hira.

-tabiki de serkayı kim unutabilir diye konuşunca

-peki bunu? diye yakışıklı bir çocuk gösterdi. bir yerden çıkaracağım ama nereden?

-tanıyorum ama tanımıyorum gibi? bilmiyorum hayır

serkay hiranın kulağına yaklaştı ve bir şeyler söyledi.

-beni çıkartın buradan ya of diye sızlanınca kimse bir şey demedi.

ben kendim kalkabilirim.

yataktan kalkınca kapıya doğru ilerledim.

-nereye? diye soran serkaya

-burada ne işim var benim? diye sordum.

-aynaya bak dediğinde aynaya doğru ilerledim ve boynumdaki derin ve büyük olan ize baktım.

-ne oldu ki bana?

-ciddi misin? diye yakışıklı çocuk sordu.

-cidden hatırlamıyor musun?

-bir gidin başımdan ya. siz kimsiniz hem! allah allah! bak sen çocuk seni hiç sevmedim. tipinde sevgili yapıp onu sevip gibi görünüp sonra sevgilinden ''seni sevmiyorum'' diye ayrılan bir tip var.

dediğim şey karşısında herkesin yüz tipi o kadar komikti kahkaha attım.

-nasıl ya? öyle bir şe- dur sen

ben kahkaha ile gülüyorken konuşmaya başladım.

-oğlum biriniz mal hadi de hepiniz mi malsınız? boyun kesmeyle ne zaman hafıza gidiyor? hem sen yalancı! sevgili(?) sıfatına uymayan şerefsiz kişi defol git!

sona doğru bağırmam üzerine yaman şaşkınca bana baktı.

-evet sevmedim seni diye rahatlıkla konuştu. evet kalbim acımıştı.

gururumdan ödün vermeyerek bende onun ''kalbini kırmayalım'' diye düşündüm.

-sevmemişsin tamam ama şimdi defol git görüntü kirliliğisin. ha birde kararın değişir onlar senin kalbini kırmak içindi ciddi değildim affet filan diye yanıma gelme asla AFFETMEM!