THE HELLION'S CRAVES✔

Chapter 9: Fragility Connection

I woke up because of an undefined sound from upstairs.

Bumaba ako at tinignan ang oras. Its already 9:00 p.m late.

Bumaba ako at naroroon na lang ang mga kasambahay.

"Manang esmee?" Tawag ko sa pangalan nya.

Napalingon sya at ngumiti pero halata ang takot sa mga mata nya.

"Nariyan po pala kayo." Sabi nito.

"Ano po ang naririnig kong mga balibag sa itaas?" Tanong ko.

"Nilagay po si sir sa attic dahil nagwawala nanaman po sya. Nakaamoy po kase sya kanina ng dugo ng masugatan ang isa sa mga katulong rito." Sabi nya.

I was stiffened because of what she said.

"Kamusta ang katulong?" Sabi ko.

"Ayos naman po sya. Nilayo lang po sya at ibinyahe muna sa lugar nila dahil magpapahinga daw muna sya ng tatlong araw." Sabi nito.

She looks so worried and I can't help but to think of trevor and the other household helpers here.

"Sige po, pupuntahan ko lang po si Trevor." Sabi ko.

"Ngunit hindi po pwede. Baka mapahamak kayo." Sabi nito.

"He won't hurt me. And if he do, I'll go away." Sabi ko at ngumiti.

Umakyat na ako ng may dalang lampara.

Tulog na siguro si Senior Javier kaya hindi nya na masyadong inasikaso pa ito. Maaaring sanay na sila rito.

Ng makarating na ako sa tapat ng pinto ng attic, halos mapaatras ako sa bawat kalabog. Marami siguro syang naibato or what kaya mas nagwoworry ako rito.

I knocked and tried to call his name.

"Tr-trevor?" I said.

Biglang huminto ang pagkalabog ng mga bagay at nagsimulang mamayani ang katahimikan sa loob.

The door slightly opened.

I went inside the attic.

Here we go again. His breathing is so unconcious. Unstable. Vulnerable.

"Trevor calm down." Sabi ko.

Nilapag ko ang lampara sa isang mesa pa.

Masyadong madilim rito at parang napakaraming gamit ang nagulo.

"Why are you here?" Tanong nya.

Habang sinasabi nya ang bawat salita ay hinahabol nya ang paghinga. Halos maubusan sya ng lakas para bumalik sa normal.

"I want to help you." Sagot ko.

He sighed and spoke again.

"I can't help myself, Celena please stay." Sabi nya at hinawakan ang kamay ko.

He is now in front of me and I can't help but to watch him.

"I...I need y-you." Sabi nya.

Nahihirapan din ako at sa bawat paghabol nya sa hininga nya, napapaigting ang kapit nya sa akin.

"I want to sleep. Lay beside me." Sabi nya.

Medyo umayos ang paghinga nya at naging normal ng sandali ang mga kulay ng mata nya.

"I will." Yan na lang ang nasabi ko.

Hindi ko alam pero yun na lang ang nasagot ko. Sa mga tingin nya, kita ang pagkamuhi nya sa sarili nya. Sa breed nya. Kita ang paghihirap nya sa bawat galaw na tinataglay ng isang werewolf. Kailangan nya ako ngayon. Kailangan ko syang tulungan. I need to tame the Hellion.

May maliit na higaan rito pero halatang kasya pa rin kami. Meron ding lamp, kumot at unan. I need to stay here for a while. Trevor needs me. The Hellion needs my help.

"Tara na. Matulog na tayo." Yan na  lang ang nasabi ko.

A small growl came out of his mouth then followed me as if he was being tamed.

Humiga na ako at nakita syang sumunod rin.

Naaawa ako sa kanya pero wala naman akong alam na gawin kung hindi i-tame lang sya at manatili sa tabi nya. Kaya habang may magagawa pa ako, tutulong ako.

"Lay your head here." Sabi nya at itinuro ang dibdib nya.

Wala naman akong magagawa kung hindi sundin ang gusto nya.

Marahan kong inilagay ang ulo ko sa dibdib nya.

Naririnig ko ang bawat tibok ng puso nya na napakabilis. I can feel his chest rising and falling back.

"Good night the Hellion." Bati ko at mariing ipinikit ang mata ko at ibinalik ang naudlot kong tulog.

---

Umaga na at nagising ako sa sinag ng araw. Halos mapatalon ako ng makita ang oras. One hour late na ako. I forgot to tell Trevor na gisingin ako bago mag alas otso.

Lagot ako sa proffesor namin.

"Trevor?" Tawag ko sa pangalan nya.

Wala na sya sa attic kaya bumaba na ako.

Manang esmee and the other houshehold helpers remain doing their assigned chores pero si Senior Javier, nakita ko sya sa balcony ng bahay. He is drinking something.

Sa tingin ko, maghahalf day na lang ako. Mga mamayang 1:00 na ako papasok.

Pinuntahan ko si Senior Javier at makikipagkwentuhan ng sandali.

Umupo ako sa tapat nya at pinagmasdan ang labas. Payapa at tahimik rito. Parang sa amin pero mas tahimik rito dahil walang mga sasakyang nadaan kung hindi ang sasakyan ng Norcross.

"Celena. Nariyan ka pala." Sabi nya at bumati.

"Opo senior. Late na nga po ako sa klase eh. Pero mamaya na ako papasok." Sabi ko.

He nodded as if he was listening.

"You. Napakagaling mo kahit pure human ka." Sabi nito.

"Huh?" Sabi ko.

"13 years old si Trevor ng maramdaman ang pagiging werewolf nya. Minsan, kinamumuhian nya ang mga nakikita nya pero most of the time, kinamumuhian nya ang sarili nya. 15 years old sya at 20 na ang ate Lucine nya ng umalis si Lucine para maging opisyales ng Florence. Mas nakita namin ang epekto ng uncontrolled breed nya. Nagwawala sya dahil akala nya may nawala sa kanya. 17 years old sya at nagsimula syang magtraining sa pagiging Hellion. Kasabayan nya na sa trainings ang Hellion's Army. Sila ang mga nagbabantay sa kaligtasan ng mga uncontrolled. 18 years old sya at naging ganap na pinuno ng Uncontrolled breed, pero alam mo ba kung ano ang tinutumbok ko?—ng magsimula ang pagwawala nya or lost of control nya, wala ni isa sa amin ang makapag tame sa kanya. Hindi ako, hindi ang mga yayas, hindi ang ate nya.., wala sa amin ang kayang mag tame sa kanya. Pero ikaw, ikaw na pure human pa ang nakapagtame sa kanya. Paano mo ginawa iyon?" Tanong nya.

Halos manlaki ang mga mata ko ng sabihin nyang ako ang nakapag tame sa Hellion nila. I don't even know kung paano. All I know is nandyan ako pag nagwawala na sya.

"Hindi ko rin po alam Senior Javier." Sabi ko at tumingin muli sa labas.

"Siguro dahil sa connection nyo. Your fragility and his are connected. Pag nagkalayo kayo, pwedeng isa sa inyo magkasakit or mapahamak. Parang sa babasaging baso yan. Nababasag ang fragility. Kaya mas tinitibayan at pinagdidikit ng maigi ang mga piraso nito. I hope you know what I mean."
Sabi niya at napatikhim.

"I got your point senior." Sabi ko at bumaling ang tingin sa kanya.

"I will always stay for Trevor. I won't break our fragility connection." Sabi ko at ngumiti.

He nodded and went inside.

Pumasok na rin ako at sumabay sa almusal nila. Si trevor daw, nauna ng pumasok dahil okay na daw sya at may paper works pa na kailangan nyang ayusin.

*****