Strange love

Κεφάλαιο 4

Όχι ρε γαμώτο

"Αυτοί ειναι?"ρωτάει ανυπόμονα

"Εε..Ναι..Αλλά.."έχω χάσει τα λόγια μου..Πω ρε γαμώτο..Αμάν ρε Τεο αμάν..

"Τι έγινε?"ρωτάει απογοητευμένα

"Κοριτσάκι μου.."ξεκινάω απολογητικα

"Ήρθαν με γκόμενες έτσι?"ξαναρωταει απογοητευμένη ενώ ένα δάκρυ κυλάει απο τα ματάκια της

Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά..Άλλωστε δεν μπορω να πω και κατι

Σκύβει το κεφάλι,παίρνοντας μια βαθιά ανάσα..Θα ξεσπάσει..

"ΕΕ ΟΧΙ"φωναζει απότομα και χτυπάει το χέρι της δυνατά στο τοίχο

"ΤΖΕΝΗ"φωναζω εγώ και την αγκαλιάζω όπου και αφήνει τον εαυτό της ελεύθερο να κλάψει με λυγμούς

"Έλα αγάπη μου,ελα κοριτσάκι μου αν και αδερφός μου το παλικάρι δεν αξίζει..Σε παρακαλώ μην κλαις..Εδώ στην Αθήνα υπάρχουν τόσα ωραία παιδιά που θα γνωρίσουμε..Μην στεναχωριέσαι για έναν..Σε παρακαλώ"ψιθυριζω χαϊδεύοντας τα μαλλιά της ενώ δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα από τα μάτια μου

[...]

Το ξημερώμα μας βρήκε στον καναπε του σαλονιού..Εμένα να παρηγορώ και την Τζένη να κλαιει..

"Αγάπη μου είσαι καλυτερα?"ψιθύρισα

"Δεν ξέρω..Αλλά δεν νιώθω το χέρι μου"λεει εξαντλημένα με την βραχνή φωνή της από το κλάμμα

"Τι εννοείς δεν το νιώθεις..Να δω"λεω ξαφνιασμένη και την βγάζω απο την αγκαλιά μου παρατηρώντας το χέρι της..

"Ρε αυτό έχει πρηστεί..Μπορείς να το κουνήσεις?"ρωτάω κοιτώντας το χέρι της

"Πονάει"ψιθυριζει κανοντας ένα μορφασμο πόνου

"Πρεπει να το δει γιατρός"επισημαίνω

"Τέτοια ώρα?Ειναι πολύ νωρίς"παραπονιέται

"Έχεις δίκιο είναι 7..Αλλά θα βρούμε νοσοκομείο που εφημερεύει"λεω πιάνοντας το κινητό μου

"Ποιον παίρνεις?"

"Περίμενε..Καλημερα σας..Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε ποιο νοσοκομείο εφημερεύει σήμερα?"

"Βεβαίως..Μισό λεπτό παρακαλώ"

"Ναι"

"Με ακούτε?"

"Μάλιστα"

"Λοιπόν το νοσοκομείο που εφημερεύει είναι το Αττικό στο Περιστέρι"