The Stone Knight (gay) (voltooid)

23. Een nieuwe ontdekking

Na een korte en vrijwel slapeloze nacht zocht Dylan zijn moeder op. Niet bereid om te wachten tot ze naar beneden kwam klopte hij op haar deur.

"Ik wilde je nog iets vragen over wat Lucas gister tegen me zei", begon hij onmiddellijk.

"Ook goedemorgen, Dylan", smaalde ze vanachter haar kleine bureau. "Is het zo dringend dat je niet kon wachten tot het ontbijt?"

Ze wist niet wat ze moest denken van de intense blik in zijn ogen.

"Ik wilde de jongens hier niet mee lastig vallen", was het veelbelovende antwoord.

"Ik ben heel benieuwd. Barst los."

Verwachtingsvol leunde ze achterover.

Al de hele nacht had de façade die Lucas had opgebouwd aan hem geknaagd. Over zijn onafhankelijkheid en het niet accepteren van spullen. Aangezien hij het huisje en de bijbehorende grond van zijn moeder had aangenomen, was dit het zoveelste bewijs van zijn opzettelijk bedrog.

"Hoe heb je Lucas zover gekregen dat hij het huisje en de grond accepteerde?"

'Wacht! Dit was niet de manier waarop hij de vraag had willen formuleren. Klonk het zo niet als een smeekbede? En waarom zat hij op één knie?'

Snel schoof hij op een stoel.

"Niet gemakkelijk. Dat kan ik je garanderen", lachte Madeleine.

"Hij zei dat je het huisje aan hem had geschonken", voegde hij niet begrijpend toe.

Ze schudde haar hoofd.

"Dat is een zeer vrije interpretatie van de realiteit."

Na een moment van innerlijk beraad besloot ze de situatie in zijn geheel uit de doeken te doen.

"Lucas verschuilde zich in dit huisje na jullie spectaculaire ruzie van tien jaar terug. Alhoewel huisje een slechte omschrijving is. Op dat moment was het nog een complete bouwval. Ik zag hoe wanhopig graag hij een eigen ruimte wenste in de nabijheid van Noah en gaf hem toestemming om het huisje op te knappen. Het heeft jaren geduurd voor het af was. Toen hij uit het grote huis vertrok was het een logische stap om hier in te trekken. En ik heb het hem inderdaad geprobeerd te schenken. Lucas zou Lucas niet zijn als hij er niet op had gestaan om het contract aan te passen. Het huisje staat op Noah's naam en hij betaald een bescheiden pacht."

Fronsend hoorde Dylan haar aan.

"Hoe zit het met zijn financiën? Kennelijk heeft hij nooit loon ontvangen. Dus waar komt zijn geld vandaan?"

Madeleine ging staan.

"Dat is echt een onderwerp dat je met Lucas zelf dient te bespreken."

Ze aarzelde voor toe te voegen:

"Jarenlang heeft hij geprobeerd om je te behagen, Dylan. Altijd heb je hem genegeerd. Als je werkelijk geen interesse in hem hebt, laat hem dan gaan!"

Dylan schudde resoluut zijn hoofd.

"Hoe kun je van me verwachten dat ik zijn jarenlange bedrog naast me neer leg? Hij mag jullie dan misschien om zijn kleine vinger weten te winden, maar dat zal hem met mij niet lukken. Lucas heeft me gister volkomen voor paal gezet en ik ben absoluut niet van plan om het hierbij te laten!"

"Wat ben je van plan te gaan doen?" vroeg ze enigszins geschrokken.

"Vragen wat zijn bron van inkomsten is en dan bedoel ik niet zijn baantje bij de uitgever. Het stond niet in het rapport van de privédetective. Verdacht, vind je niet?"