Chapter-1

1.2K 48 5
                                    

"Gittiğimiz yerde gerçekten her şey şekerden mi yapıldı? diye sordu küçük kız. Evet tatlım. Küçük kız gülümsedi. Annemi arayabilir miyim? Kadın birden durdu.
Ne için? Küçük kız kadının parlayan gözlerine baktı. Sizinle birlikte şekerden eve gittiğimizi söyliyicektim. Kadın duraksadı. Şu anda telefonum yanımda değil varınca söylersin.
Mina
Hızlı adımlarla masaya doğru ilerledim.
"Siparişinizi alabilir miyim?"
Masadaki adam beni iyice süzdü. Bundan pek rahatsız olmamıştım. Sonuçta her gün yaşadığım şeydi.
"Americano aliyim. Teşekkürler."
Gülümsedim ve hızlı adımlarla kasaya doğru yöneldim.
"Masa 17 bir americano."
"Tamamdır."dedi ve kahve makinasına doğru yöneldi tek ve gerçek dostum.
"Yorgun görünüyorsun. Erken çık istersen. Son zamanlarda çok çalışıyorsun patronun kabul ediceğine eminim."
"Sanırım öyle yapıcam. Bitirmem gereken bir proje ödevi var."
"O zaman evde görüşürüz."
"Görüşürüz."
Bazı nedenlerden dolayı insanlara güvenim sarsılmıştı ve tek güvendiğim insan Sana'ydı. Beni gülümsetiyordu, rahatlamamı sağlıyordu daha da önemlisi güven veriyordu. Onu seviyordum. Her iki anlamda da ve bunu kendisi de biliyordu. Ama bunu öğrendiğinde başkaları gibi benden uzaklaşmamıştı. Hoşlandığı bir çocuk olduğunu biliyordum. Duygularıma karşılık vermemesi hâlâ acı veriyordu ama kızlardan hoşlanmaması ya da kalbinin başkası için atması onun suçu değildi.
Önlüğümü çıkartıp tezgaha koydum ve Bay Kim'e doğru yöneldim. Bay Kim bizim patronumuzdu. Ama o diğer patronlar gibi değildi. Çalışmadan durmamazdı. Onu her gördüğümde ya kahve ya kurabiye ya da bunun gibi şeyler yapıyor olurdu.
Yanına gittiğimde bir pastayı süslüyordu.
"Merhaba Mina."
"Merhaba Bay Kim. Bu gün erken çıkabilir miyim diye sorucaktım?"
Adam doğruldu ve bana döndü.
"Tabi ki. Zaten son zamanlarda çok çalışıyorsun."
"Teşekkürler."
"Sorun değil."dedi ve küçük bir kaşıkla pasta kremasından alıp bana verdi.
"Tadına bak."
Kaşığı ağzıma götürdüm. Ağzıma gelen üzüm tadıyla gülümsedim. Bay Kim uzun zamandır bu krema için uğraşıyordu ve kıvamını tutturmuş olmasına sevinmiştim.
"Çok güzel olmuş Bay Kim."
"Değil mi? Emeklerimin karşılığını almam daha güzel."dedi ve göz kırptı.
"Hoşçakalın."dedim ve eğildim.
"Görüşürüz."dedi ve işine geri döndü.
***
Anahtarı deliğe soktum ve yavaşça çevirdim. Kapının açılmasıyla küçük Misana yanıma geldi. Misana, Sana ve benim kedimizdi. İlk aldığımızda isim koyamamıştık. Ayrıca o zamanlar Sana ondan hoşlandığı bilmiyordu da. Ona Sana diyip sarılıyordum. Bir şekilde Sana'nın yerine koyuyordum. Sana bunu duyduğunda gülümseyip "Sadece benim adım olması haksızlık olur ikimizin adı olsun."demiş ve Misana gibi yaratıcı bir isim ortaya çıkarmıştı.
"Selam."
Karşılık olarak miyavladı ve bana sürtünmeye başladım. Gülümsedim ve kucağıma aldım.
"Çok mu özledin beni?"
Karşılık olarak mırıldandı. Gülümsedim ve öpücük kondurup yere bıraktım. Misana yere bırakmamla koşarak mama kabının yanına gitti.
"Acıktın mı kızım?"
Tekrar miyavladı.
"Bir dakika."dedim ve kapı kolunu tutup itekledim. Ama kapı kapanmamıştı. Birisi kapıyı tutuyordu. Kapıyı açtım ve karşılaştığım görüntüyle dizlerim titremeye başlamıştı. Görüntüde olan şey korkunç değildi. Karşımda kızıl 35-40 yaşlarında bir kadın duruyordu. Bu normal birisi için korkunç değildir ama benim için öyleydi.
"Merhaba."
"M-Merhaba efendim."
"Biz buraya yeni taşındık. Hemen yan binaya. Siz...iki kişi kalıyorsunuz değil mi?"
Evet anlamında başımı salladım. Kadın çenemin ve dizlerimin titrediğimiz fark etmişti.
"Bir sorun mu var?"
"Ha-hayır. S-sadece üşüdü-düm."
"Uh! Anlıyorum. Ceket giy istersen öyle konuşalım."
"Konuşun ben di-dinliyorum."
"Sen bilirsin. Sadece yeni komşularımızı tanımak istemiştim. Ben ve kızım yan eve taşındık. Artık komşuyuz."
Dizlerim daha fazla titremeye başladı. Bu kadını her gün görmek zor olacaktı.
"A-anlıyo-"
"Merhaba."
Kadın gelen sesle arkasına döndü. Sana bize bakıyordu.
"Siz..."
"Yeni komşunuzum daha doğrusu yeni komşunuzuz. Kızım ve ben yan eve taşındık."
"Uh... Anlıyorum. O zaman sizinle tanışmak isterim uygun olduğunuz bir zaman bize gelmeye ne dersiniz?"
Kadın bir bana bir de Sana'ya baktı.
"Çok isterim. Telefon numaramı veriyim."
Sana gülümsedi ve kadının telefon numarasını kaydetti. Ben ise hâlâ titriyordum.
Kadın el salladı ve yan eve gitti. Ben titremeye devam ediyordum. Sana kadının arkasında baktı ve sonra hızla bileğimi tutup beni içeri soktu.
***
Yaklaşık yarım saattir. Battaniyenin altında Sana'nın göğsünün üzerinde titriyordum.
"Yok bir şey."
"Çok benziyordu."
"Hayır. Öyle düşünme."
"Ama Sana-"
"Sakin ol. Ben burdayım. Yanındayım. Her zaman da burada olacağım."

Biraz sıkıcı oldu ilk bölüm olarak girişler sıkıcı olur genelde... Şarkıyla birlikte okuduysanız az daha eğlenceli olmuştur belki .s Okumaya devam edersiniz umarım :)

CloserHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin