Hoofdstuk 9

137 17 12
                                    

'Nee.. niet jij!' gil ik zo hard als ik kan.
'Jawel, heb je me gemist?' vraagt de oh zo bekende stem.
'Heeellleeeep!!' gil ik nog een keer maar het is al te laat. Diegene pakt me stevig vast en drukt een doekje in mijn gezicht. Langzaam val ik in slaap. Het laatste wat ik zag waren een paar donker groene ogen die net zwart leken.

Waar ben ik? Hoe ben ik hier gekomen? Ben ik hier alleen? Wie heeft dit gedaan? Maar op de laatste vraag heb ik natuurlijk allang antwoord.  Het is hier wel extreem koud.
'Hallo? Is daar iemand?' vraag ik nog een keer maar ditmaal hardop.
'Ja domme' hoor ik een andere stem zegen dan de eerste. De stem is bekend maar toch kan ik er niet opkomen.
'Ik. Ik wil antwoorden' zeg ik dan.
'Oke ligt er aan op welke vraag'
'Wie ben jij?'
'Iemand'
*let it go, let it go* klinkt er dan ineens.
'Hou ff  je bek dora'
Ik.. ik weet wie het is..
Het.. het is.. op dat moment voel ik een harde steek in mijn nek. Een injectie. Alleen met wat?
Het laatste wat ik hoor is: ' we moeten haar verplaatsen. Straks komt ze te weten wie we zijn.'

Tamtamtam kunnen jullie raden wie het is/zijn?

Dora de verschrikkelijke Where stories live. Discover now