(Дууссан) BTS |Park Jimin| Миний хайр

18- хэсэг

Арымын талаас

Архины мухлагт ганцаараа архи уун сууна.

_____, Жиминий хурим?? Хэцсс! Тэр охин одоо өөрийгөө хэн гэж бодоов? Би л Жиминий найз охин! сайн найз! нь.

Хүлээж бай Жимин, удахгүй миний юу хийхийг харах болно.

Би: Хүмүүс ээ та нар тэдний хуриман дээр очиж чадахгүй ээ! Тэнэг юм... ааххх *орилох*

Ойр хавьд байсан хүмүүс холдон явав. Жимин хүлээж байгаарай!
Машиндаа суун Жиминийх рүү явлаа. Түүн рүү залгав.

Би: Жиминаа~ аав, ээж чинь чамтай уулзахыг хүсч байгаа. Байрныхаа гадаа яг одоо надтай уулз!
Жимин: Хөөе! Над руу залгахаа боль гэж хэлсэн биз дээ! *хашгирах*
Би: Чи аав, ээжийгээ харахыг хүсэхгүй байгаа юм уу? Гэр бүл чинь биздээ?
Жимин: За яахав. Гэр бүлийнхээ л төлөө шүү!

Түүнийг утсаа таслахад би баярлан инээж байлаа. Хэдэн минутын дараа Жимин гарч ирэн нааш ирж байв.

Би: Өө хайраа~ Би чамайгаа санасан. *тэврэх*
Жимин: *түлхэх* Манай гэрийнхэн хаана байна?
Би: Тэд саяхан чадахгүй нь гэсэн. *худал хэлэх* Аххх! *жүжиглэх*
Жимин: Яавдаа?
Би: Миний нүд.

Жимин нүдийг минь нээлгээд зөөлөн үлээж өглөө.

Миний талаас

Би: Жимин шөнө дунд хаашаа явчихав?
Цонхоор хартал.... Аймшигтай дүр зураг олж харлаа Арым!

Жимин, энэ бүх хугацаанд чи түүнтэй уулзаж байжээ? Үгүй ээ! Чи надад амалсан шд ээ. Байз, тэр юу хийгээд байнаа? Түүнийг үнсэж байна гэж үү?

Үүнийг хараад зүрх минь маш ихээо шаналан өвдөж байна. Буцаж орондоо орж хэвтээд уйлна. Урам хугаран шаналасаар дээш тааз харан хэвтэнэ. Одоо хангалттай унтаж байх хойгуур нь би энлээс явна.

Арымын талаас

Хэний ч мэдэхгүй газар ирэн дотогш ортол Жиминий гэрийнхэн байж л байгаа. Нэгэн өрөөний хаалга нээн ортол тэд бүгд үхсэн байв.

Би: Яа~ аль хэдийн үхчихсэн үү? Дургүй хүрмээр юм! Хүмүүс та нарыг олтол хүлээж бай! Bye byeee! *чөтгөр шиг инээх*
Хаалгыг цоожлон түлхүүрийг хаашаа ч хамаагүй шидэв.

Жиминий талаас

Яахх! Арым үнэхээр дургүй хүрэм яршигтай юм. _____ унтсаар л байлаа. Тэгэхээр тэр мэдээгүй гэсэн үг үү? Заза... Эргээд унтлаа.