Μια μέρα η ζωή ρώτησε τον θάνατο...
-Γιατί οι άνθρωποι αγαπούν εμενα και μισούν εσενα;
Και ο θάνατος απάντησε...
-Επειδή εσύ είσαι το όμορφο ψέμα....και εγω η πονεμένη αληθεια!
Θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει αγαπη μεταξύ των δύο; Θα προκαλούσε άραγε α...
"Η ιστορία αποτελεί συνέχεια του <<City of Secrets>>"
Μετά από τρία χρόνια άλλαξαν πολλά πράγματα. Η επικοινωνία με την άλλη πλευρά χάθηκε. Δεν είχαμε καμία επαφή μαζί τους. Σαν να εξαφανίστηκαν, σαν κάτι σοβαρό να συνέβηκε ή απλά σαν να μην ήθελαν να μας στηρίξουν πλέον. Ειμασταν μόνοι μας. Φοβόμασταν ακόμα και τους ίδιους μας τους ανθρώπους. Κρυβομασταν μεταξύ μας.
Η Αντζελιν ειχε γίνει τεσσάρων. Όλο χαρά και ευτυχία ήταν αυτό το παιδί. Έδινε το φως ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Ήταν τόσο όμορφη, τόσο ζωντανή! Ο καθένας θα μπορούσε να πει πως ναι αυτή η κοπελα ειναι η Ζωή. Είχε ιδιαίτερα χαρίσματα. Οπου έπαιζε μαζευόταν πεταλούδες, ζωάκια του δάσους και τα λουλούδια ανθιζαν. Η φύση υποκλεινονταν στο πέρασμα της. Γέμιζε όλο τον τόπο με τη φωνή της και τα τραγούδια της. Και ειχε μια μεγακη αγαπη το χορο. Η μουσικη την καλουσε παντού..
Είχε αρχίσει να πηγαίνει σχολείο κανονικά. Αν και προσπαθούσαμε να κρύψουμε τις ικανότητες της από τον κόσμο των ανθρώπων δεν θέλαμε να την αποκλείσουμε από αυτό τον κόσμο. Με ξορκι σφράγισμα το μυαλό της τις ώρες που ήταν στο σχολείο.
Η σχέση που είχε με τον πατέρα της...έρωτας! Κάποιες φορές ζήλευα. Ωστόσο το βράδυ ήθελε να της διαβάζω εγώ μια ιστορία. Ακόμα και αν του είχε αδυναμία με περηφάνια μπορώ να πω πως η κόρη μου με αγαπούσε εξίσου. Είναι ο πιο πολύτιμος άνθρωπος στη ζωη μου.
~~~ Ο Τζάκσον είχε άσκηση με τους νεογεννητους οποτε πήγα να πάρω τη μικρή από το σχολείο.
-Λοιπόν αγάπη μου τι κάνατε σήμερα στο σχολείο, πέρασες καλα; -Ναι αλλά...μαμά να σε ρωτήσω κάτι; -Τι είναι μωρό μου; -Κάναμε σήμερα στη μυθολογία για το κρακεν. -Το κρακεν; Τι είναι αυτο; -Είναι ένα πολύ μεγάλο χταπόδι που βουλιάζει τα καράβια και πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν. Και... -Ναι..; -Εγω νομιζω οτι πορεί να μην το κάνει επειδή είναι κακο. Ίσως απλά να θέλει να αγκαλιάσει το καράβι και οι άνθρωποι φοβούνται. -Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτο μωρό μου; -Επειδή είναι κρίμα. Σίγουρα δεν θέλει να είναι κακο και να το μισούμε απλά θέλει να μας πει κάτι. -Δηλαδή πιστεύεις ότι θέλει να το αγκαλιάσουμε; -Ναι. -Ε τότε αν μας επιτεθεί το τρομερό κρακεν εμείς θα το αγκαλιάσουμε!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
