"Και με αυτον τον τροπο αποφεύγεις να κανεις πραξεις με ημιτονα και συνιμιτονα"
Ακουω αχνα, στον καταλληλο τονο ετσι ωστε να χαλαρωσει καθε μυς το σωματος μου. Και να προκαλεσει τα ματια μου να υποκυψουν στο ξαφνικό βαρος των βλεφαριδων μου.
Πρεπει να ηταν πεμπτη ωρα,μπορει και η εκτη δεν ειμαι σιγουρη. Το μονο που ξερω ειναι πως οσο συνεχιζει να μιλαει η μαθηματικός μου, τοσο πιο ευκολο γινεται στο μυαλο να ονειροπολει μισοκοιμησμενο.
Εχω ξαπλωσει πανω στο θρανιο μου και εχω τοποθετησει ετσι τα χερια μου ωστε να εμπόδισω τις ακτινες φωτος να μου χαλασουν τον υπνο.
Η Ελενη διπλα μου παρακολουθεί εναγωνίως το μαθημα, σαν αν εξαρταται η ζωη της απο αυτο.
Δεν λεω καλη κολελα η Ελενη, αλλα δεν εχω γνωρισει πιο διαβαστερο ατομο στην ζωη μου. Εγω παντα εκανα τα μαγικα μου με το σχολειο και χωρις να κουνησω ουτε το μικρο μου δαχτυλάκι εβγαζα 18 και 19.
Ετσι και ειχα χρόνο για μενα -πραγμα που η ελενη ουτε στα πιο τρελα της ονειρα δεν εχει- και το βουλωναν ευχαριστημένοι ολοι οι συγγενείς μου.
Νομιζω αυτη ειναι η τελευταια ωρα, μετα θα ερθει να με παρει ο Αρης.
Σημερα Παρασκευη, νομιζω
απεχουμε μονο 2 εβδομάδες για να κλείσουν τα σχολεία για Χριστούγεννα. Τα αγορια, οσο τρελο κι αν ακουγεται, διοργανωσαν να παιξουν τα λυκεια μεταξυ τους αγωνες ποδόσφαιρου. Και φυσικα σε οτι αφορα σχολικες δραστηριότητες δεν θα περνουσε ποτε απαρατήρητο απο τον Νικο.
Παρ'όλο που δεν παει σχολείο πια. Θυμαμαι ξεκαθαρα πως η μονη του ασχολια οταν πηγαινε ηταν οι δραστηριότητες που οργανωνε το σχολειο, όλων των ειδών: θεατρο, αθληματα, αγωνες. Τα παντα για να χασει μαθημα.
Ετσι, επριξε τους υπολοιπους και θα παρουν ολοι μερος στον αγωνα έχοντας αντιπαλους ο ενας τον αλλον. Νικος, Θωμας, Αρης, Ιασωνας και απο οσο θυμαμαι θα ειναι σιγουρα και ο Γιωργος.
Εντομεταξυ εγω που δεν ειχα τι να κανω και θα βαριομουν στο σπιτι, ως γνήσιος οπαδος του ποδοσφαιρου, εψησα την Ευα να ερθει για το Σαββατοκύριακο και να παμε να τους δουμε. Φυσικα απο το παρεακι δεν θα λείψει και η Εβερ με την Μικα.
Μετα απο μια βασανιστικά αργή ωρα ο λυτροτικος αντιλαλος του κουδουνιου αντιχησε σε ολο το σχολειο. Αμέσως καρεκλες που σερνονται και μανιασμένες φωνες ελευθεριας ξεχυθηκαν στους διαδρομους.
YOU ARE READING
How can an ANARXIC help you
Teen Fiction"Βοηθησε με" λεω χωρις να ελέγχω τον εαυτο μου. "Σου είπα πως το πιο πιθανο ειναι να μην με ξαναδείς. " μου υπενθυμίζει θυμωμενος. "Ξέρεις, σε κρατάω στο χέρι. Μπορώ άνετα να πω στους γονείς μου για τις προάλλες " λεω με μια αυτοπεποίθηση που δεν ξ...
