De Woudprinses - The Swords of Elementum

2

Jolanda staat op en pakt de brief. Ze geeft hem aan Darkstar.
'Darkstar,
Ik weet dat je geen hulp wilt, maar Zij bedoelt het goed. De magische spullen heb je niet voor niks gekregen. Gebruik ze wijs en verstandig. Laat niemand je raad geven. Vooral niet Scarlett.
Volumia.'

'Wauw. Je bent gesprek van de dag.' Merkt Jolanda droog op als er nog zo'n 10 duiven aankomen vliegen. Als ik Scarlett ooit nog tegenkom, verpulzer ik haar tot as.

'Als het maar niet negatief is.'
Darkstar pakt de eerste post en opent hem.

'Best Darkstar,
Je bla bla bla, jaja. Bah. Oke doei!' Ze verbrand hem tot as.

'Beste Darkstar,
Ga niet richting Elementryx. Volgens spionnen is Elvovince op de uitkijk. Vermijd zoveel mogelijk rijken.' Jolanda trekt haar wenkbrauw op. 'Oké.'

'Of deze. Wees voorzichtig. Zonde van het perkament.'

'Tja, heksen zijn niet de beste schrijvers. Laten we onze tijd hier niet mee verdoen.'

Samen lopen ze verder, de duiven negerend.

'En nu is het genoeg! Wie niet weg is binnen 5 secondes wordt verpulzerd. 5, 4, 3.'
8 duiven vliegen snel weg.
'2.'
Nog een vliegt weg.
'1, 0,' Darkstar vuurt een spreuk af op de overgebleven duif.

Hij veranderd in as en het as wordt weg geblazen. De overige duiven proberen nog sneller te vliegen, helaas. Ook zij worden getroffen door de spreuk en vallen uiteen.

'Zo, kunnen we nu eens rustig nadenken? Of moet ik echt alles binnen een straal van 10 kilometer verwoesten.'

'Als je dat maar laat. Ik moet ook nog terug.' Zegt Jolanda droog.

'Tja, laten we opschieten,' ze veranderen in twee raven en beginnen snel met hun veugels te slaan.

Maar al na een paar minuten worden ze gehinderd. Een jager schiet een net over Jolanda heen. Ze valt naar beneden en probeert los te komen. Snel maakt Darkstar een duik. En veranderd terug.

'Wat doe jij in fantasysnaam?! Laat haar gaan.'

'Hey rustig, jullie zijn op mijn gebied!' De jager doet zijn capuchon af.

'Jouw gebied?!' Ook Jolanda veranderd terug en probeert het net los te trekken. 'Dit, jager, is mijn gebied en dat zal het altijd blijven.'

'En wie mag u dan zijn? En wat doet u hier?' De Jager keert zich om naar Jolanda.

'Ik ben Jolanda IJzigheid, koningin van de Zuiderberg en ook dit gebied. En de tweede vraag. Nou, die is moeilijk te beantwoorden.'

'Genoeg!' Boos verbrandt Darkstar een hele rij bomen. 'Ik heb al genoeg tegenspraak gehad. Wie ben jij! En waarom sta je mij in de weg!?'

'Nou, dat is moeilijk te beantwoorden.' Herhaalt de Jager kalm Jolanda's woorden. 'Ik heb wellicht een naam, die echter niet wordt uitgesproken. Ze noemen wij wel vaker: The Hunter, jager van het kwaad, meester in vermomming en zeer snel.'

Waarom in fantasysnaam dat chiq taalgebruik?
'Nou beste Hunter, donder nu op! Ik heb genoeg tijd verspild. Jolanda, we gaan.' Boos loopt Darkstar weg.

'Je metgezelle zal niet mee kunnen gaan. Ze is vervloekt.'

'Zucht, hij bedoelt dat dit net me gevangen houdt. Je zult of alleen moeten verder reizen, of zijn raadsel vervullen.' Jolanda kijkt moeilijk bij dat laatste.

'Goed, kom maar op met dat raadsel.' Darkstar gaat zitten.

'Goed er hoort een klein verhaaltje bij, onderbreek me niet.'

'Jaja,' Darkstar en Jolanda zuchten.

'Er was eens een jonge sterke fee, Odyrus, hij werd geboren als koningszoon van Xaborles. Maar de koning kreeg een orakel te horen.

'Uw zoon zal zijn vader vermoorden, trouwen met zijn moeder, en koning worden van Xaborles.'

Uit angst gaven ze hem aan een heks. De heks moest hem vergiftigen. Maar de heks had medelijden en gaf Odyrus aan het koningspaar, een rijk verderop. De koning en koningin verzorgden Odyrus als hun eigen zoon. Maar op zijn 16e kreeg hij het orakel te horen. Odyrus wist niet dat hij geadopteerd was, en vluchte, richting Xaborles. Onderweg botste een koets tegen hem aan.

'Hey, kijk eens uit armoedzaaier,' schreeuwde de koetsier naar Odyrus.

Odyrus werd zo boos, dat hij de rijke man uit de koets vermoordde. Hij liep verder en kwam aan in Xaborles.

Daar kreeg hij te horen dat hij de koning had gedood. Odyrus mocht koning worden als wettige winnaar. Dat deed hij en hij trouwde niets vermoedend met zijn moeder.

Een paar jaar ging voorbij, en Odyrus ging opzoek naar de Sfinx. Volgens vele was hij, die het raadsel oploste van de Sfinx de ware meester van wijsheid. Odyrus vond de Sfinx.

'Ik weet dat je het raadsel wilt weten,' zei de Sfinx nog voor hij iets kon zeggen. 'Dat is goed, maar weet wel, dat als je het raadsel niet oplost, je zal sterven. Vele hebben het geprobeert, nog niemand is het gelukt. Nu kan je
nog terug.'

'Ik zal nooit opgeven voor iets dat nog niet is begonnen.' Zei Odyrus kalm.
'Wat jij wilt. Wat loopt s'ochtends op 4, s'middags op 0, s'avonds op 2 en s'nachts op 3 benen?'

Odyrus dacht lang na, wel 2 dagen. Toen de tweede dag voorbij was, sprak hij. De vraag is, wat was zijn antwoord?'

Darkstar kijkt peizend voor zich uit. 'Ik heb die legende wel eens gehoord, maar van waar?'

Afwachtend kijkt Hunter haar aan.
''Een heks loopt s'ochtends op 4 benen, want ze is pas net geboren en kan niet rijden, s'middags komen de krachten en veranderd ze in een raaf. Ze vliegt, waardoor ze helemaal geen benen gebruikt. S'avonds begint ze oud te worden en verminderen haar krachten, en s'nachts loopt ze mank en gebruikt ze een stok op te lopen. Dus het correcte antwoord is, een Heks.'

'Correct,' Hunter knipt in zijn fingers en het net verdwijnt. 'Veel geluk met je Queeste en laat de feeën niet winnen hé. Ik sta achter je.'

'Bedankt, je bent een van de weinige die dat zegt en vindt. De meeste zijn tegen me.' Ze veranderen weer in raven en stijgen op.

Hunter kijkt hen na.
'Succes, dat kun je wel gebruiken.' Fluisterde hij zo zacht dat Jolanda en Darkstar het niet konden horen.

Ik weet, het verhaal is bekend van de Grieken.

xxx selinavuurvlam