รักแรกน่ะ..เจ็บที่สุดแล้ว
นานแค่ไหน.. ก็ไม่เคยเลือนลางหายไป
..ซักนิด
ทำไมหรอ
จอน จองกุก..
"เฮ้ย!ไอจีม ทางนี้ๆ"เสียงของคิมแทยองเพื่อนสนิทของเจ้าของชื่อ ตะโกนเรียกจนผู้คนที่เดินบ้างประปรายหันมามอง
เนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดเทอมขึ้นม.5
เลยยังงงๆกับตึกม.5กับม.6
จองกุกจึงตะโกนเพื่อให้ร่างบางรู้ว่าตนอยู่ทางนี้"ไร ไอสัส เรียกซะดัง กูอาย"คนโดนเรียกตอกกลับอย่างหัวเสีย
"เออ โทษๆ มึงรีบเดินมาดิ๊"
เมื่อคนตัวเล็กเดินมาถึงก็ถูกดันโดยคนตัวสูง
"มึงลืมอะไรรึป่าว? กูเป็นผู้หญิง ดันซะ
เครื่องในกูสะเทือนไปหมดละมั้ง""เวอร์ไปป่ะจ๊ะ"
"เออ ว่าแต่มึงผลักกูทำไม"
"ช่างแม่งเหอะ ไปแคนทีนกัน
พวกโฮซอกรออยู่"
ก่อนที่ร่างสูงจะลากคนตัวเล็กเดินตามไป
จึงต้องจำยอมเดินตามไปอย่างงงๆ==ไรของมันวะ?
"อ้าว! จีม!วี! มึงมาละหรอ กะว่าจะโทรเรียกให้มานั่งด้วยกัน"
"ไหนบอกว่าพวกนี้รออยู่?"
"กะ..ก็ ไอนัมจุนมันโทรมาละไง แต่มึงไม่รู้รึป่าวโฮซอก"
"หรอ? นัมจุน ละไม่บอกกู"โฮซอกว่า
"ห่ะ?"นัมจุนตอบอย่างงงๆ
แทฮยองขยิบตาเพื่อส่งซิกให้นัมจุนโมเมไปว่าได้โทรหาเจ้าตัวเมื่อซักครู่
BẠN ĐANG ĐỌC
On my way to meet you
Fanfiction🙈🙈🙈ชื่อเรื่องนี่มั่วนะคะ55555🙈🙈🙈 อ่านแล้วฝากโหวตฝากเม้นหน่อยเน้อ😝 แต่งแต่บังทันน💓ภาษาไม่ค่อยสวยอ่ะ☹️ สกรีมฟิคได้ที่ #บังทันเยสโนวโอเค ทักมาคุยได้ที่ ทวิตเตอร์-พันจาอา . หรือแอค @phangaa21 รักทุกคนนน😚