The King Alpha.(Is My Soulmate.)

Hoofdstuk 25

"Shit. Iedereen van mijn pack! Maak ze af en ga snel naar de kelder ze zullen vandaar komen! Kom." Zei hij dan naar me. Hij nam mijn handen en renden samen naar de pack huis.
----------------------------

I killed someone, you see. I killed the girl who used to be me.

P.O.V Tyler
We liepen naar het pack huis. Op de weg zagen we wolven van andere packs. Het is tijd om te veranderen.
"Iedereen veranderen! En wees klaar!" Riep ik. Ik sprong en in de lucht veranderde ik. Ik keek naar Elena hoe ze veranderde. Haar vacht bewoog als een golf door de wind. Ze keek naar me en ik voelde haar lachen. We waren voor de kenders. Ik hoorde iets naderen en gromde. Al mijn pack gromde en huilde achter me. De andere pack kwam tevoorschijn en ik kreeg de schrok van mijn leven. Ik herkende deze wolf, het is Henry.

'Jij!?' Zei ik in de mind link en gromde.
'Hallo Tyler, ken je me nog?' Ik gromde.
'Heel goed.' Zei hij en lachte.
'Door jou gooide ik Hunter naar de rogues. Door jou gingen mijn ouders dood. Door jou moest ik in een vroege leeftijd een leider zijn wanneer ik er niet klaar voor was.'

'Tyler, wie is dat?' Vroeg Elena en kwam dichter naar me. Henry keek haar aan.
'Elena?' Ik keek hem raar aan.
'Vanwaar ken je haar naam?' Vroeg ik en gromde. Elena kwam dichter naar hem en bleef staan.
'Pap?' Zei ze en het was stil. Ik keek ze onbegrijpelijk aan.
'Elena, ik heb je gemist.' Zei hij en ging naar haar toe. Ik sprong voorwaarts en zei: 'Blijf weg van haar.' Ik keek naar achter en Elena keek me boos aan.
'Wat doe je? Vroeg ze boos.
'Elena hij heeft al dat begonnen. Hij heeft honderden mensen gedood.' Ze zuchtte.
'Je hebt gelijk. Ik moet oppassen.' Ik knikte en ging naar haar toe. Ik duwde mijn neus in haar vacht en reukte haar geur. Dan draaide ik naar hem toe en zei:
'Ga weg en kom nooit terug. Je hebt de vorige keer verloren en het zal nog een keer gebeuren." Hij lachte en schudde zijn hoofd.
'Nee, dit keer zal het niet gebeuren.' Hij gromde en kwam op me af.

Alle packs vielen elkaar aan. Ik beest in zijn nek en gooide hem naar de andere kant van de kelder. Elena vocht met iemand en wonde het hard, maar dode het niet. Ik ging verder met vechten. Op een gegeven moment was ik door een andere wolf gebeten. Dat gaf aan Henry de tijd om me te verwonden. Ik lag op de grond doorweekt met bloed. Hij keek naar beneden en lachtte.

'Eindelijk gaa jij dood. Je hebt geen iede hoeveel tijd ik wachte.' Hij wilde net mijn nek bijten, maar stopte.

Ik keek hem raar aan. Hij keek achter me met een bang gezicht. Ik keek ook naar achter en zag Elena in haar mensen vorm. Ze hield haar hand naar voor en keek zonder emotie naar Henry.
"Raak hem nog een keer en je bent dood. Neem jou pack en ga weg." Zijn wolf piepte. Ze liet hem los en hij gebaarde aan zijn pack om weg te gaan. Ik veranderde terug en ging naar Elena. Ze ademde hevig. Ik nam haar hand vast en nam haar in een knuffel. Iemand duwde me naar beneden en liet Elena los.

Ik keek naar boven en zag Henry. Hij wilde net mijn hoofd bijten toen ik een gekraak hootlrde. Zijn hoofd draaide en viel op me. Ik gooide hem van me af en zag Elena. Ze keek geschokt. Shit. Ze heeft haar vader gedood. Ik ging naar haar. Ze begon te wenen.
"Ik heb hem gedood. Ik heb mijn vader gedood." Ze zakte door elkaar, maar ik hield haar vast. Ik nam haar op een bruid stijl op. Ik gebaarde aan mijn mensen die de doden zullen begraven. Ik nam haar naar onze kamer. Zette haar in de douche en hielp haar. Ze was nogsteeds geschokt en keek voor haar uit. Ik droogde haar en kleed haar aan.

"Hoe ben je zo rustig?" Vroeg ze me opeens.
"Het is niet mijn eerste gevecht. Ik heb veel meer mensen gedood. Zo veel dat je ze niet kunt tellen." Ze knikte en leunde tegen me. Ik riep haar op en zat met haar op mijn schoot op een zetel. Ik tekende relaxende cirkels op haar rug en shushte haar. Snikte nog een paar keer en viel in slaap. Na 5 minuten zette ik haar in het bed en ging weg. Door de gangen zag ik doden.

Ik liep verder naar buiten en zag Max. Hij zat aan het huilen.
"Max wat is er?" Hij snikte hard.
"Ze hebben Merlee ontvoerd. Ik kan haar pijn voelen." Ik ging naar hem en trooste hem.
"We zullen haar vinden en thuis brengen." Zei ik.
"Ze zijn haar aan het slaan... AAAARRRGGG!!" Hij schreeuwde en zakte door elkaar. Ik paniktleerde en draaide hem om.
"Max! Wat is er!?" Hij trilde helemaal.
"Ze branden haar met iets. Ik voel een vrand wond op mijn buik. En geen kleine." Ik tilde hem op met heel mijn kracht naar het pack ziekenhuis. Toen ik binnen kwam waren er veel mensen daar. Ik zette hem op een bed en riep de dokter. Hij kwam naar me en boog als eer.
"Kun je hem een slaapmiddel geven?" De dokter bekeek hem en zei: "Ja, maar zijn mate zal de pijn nog steeds voelen." Ik knikte en hij deed het. Max viel in slaap. Ik bedankte de dokter en ging naar huis.

Ik opende de kamer deur en keek naar binnen. Ik ging naar onze bed en zat. Ik wilde Elena een nachtkus geven, maar ze was er niet. Ik panokeerde en keek rond.
"Elena!?" Ik ging naar de badkamer en zag haar op de grond. Ze heeft haar polsen gesneden met een scheermes! Ik knielde naast haar en probeerde haar wakker te schudden. Het lukte niet. Ik scheurde mijn T-shirt en bond het rond haar bloedende polsen. Ik nam haar op en rende naar buiten en schreeuwde om hulp.
"Help! Ik heb hulp nodig!"
----------------------------
Waarom deed Elena dat!?!?!?!
Probeerde ze zelfmoord plegen!?!?
Wat denken jullie?
Dankje voor +12k ×××