Yumruk

♧10♧

Civcivlerime...

Kaşlarımı çattım. Savaş cidden gereksiz kıskanmıştı. Güneş sinirle derin bir nefes aldı.

"Savaş sen niye böyle oldun ?"

Savaş bir an telaşa kapıldı.

"Ne ? Ne oldum ben ? Bir şey olduğu yok !"

"Savaş sadece soru sordum, gerçekten beni artık kırıyorsun."

Güneş'in gözlerinin dolduğunu hissedebiliyorum. Güneş zaten oldu olası hep çok duygusal olmuştu. Artık oturduğum yerde izlemeyi bırakıp olaya karışmalıydım. Sinirle ayağa kalktım.

"Yeter be ! Güneş sen bu kadar duygusal olma, Savaş sende bu kadar kıskanç olma !"

Savaş beni duymuyor gibiydi, şuan odaklandığı tek şey Güneş'in gözleri gibi görünüyordu. Kendine geldiğinde Güneş'e doğru bir adım attı ve kollarını Güneş'in vücuduna sardı.

"Özür dilerim."

Güneş'de ellerini ona doladığında kendimi yalnız hissetmeye başlamıştım ki arkadan bir el bana dolandı ve sıkıca sarıldı. Korkuyla arkamı döndüğümde önümde Efe'yi görmek beni sersemletmişti.

"Ne yapıyorsun lan sen !?"

Bunu ben demek isterdim ama bunu diyen iki kişi vardı biri Savaş diğeri ise Uzay'dı. Efe geri çekilip yüzüne pis bi gülüş koydu.

"Savaşla Güneş'e öyle bir bakıyorsun ki insanın sarılası geliyor."

"Yavşak yavşak konuşma, 2 yıl önce neredeydin lan sen !?"

Savaş Efe'yi sertçe itti.

"Sen hakkını 2 sene önce kaybettin."

Diye devam etti. Uzay ise direk olaya girmiş ve yanım gelmişti.

"Sen hayırdır lan ?"

Asıl sen hayırdır dememek için kendimi zor tutuyordum.

"Asıl sen ne ayaksın ? Gelir gelmez dolaşmaya başladın İpek'in yanında."

Savaş tam yumruğunu kaldırmışken Efe onu durdurdu.

"Böyle güç gösterisi yapmak kolay iş yiyorsa baskette göster hünerlerini."

Uzay sinirle güldü.

"Ağlama sonra."

"Çıkışta spor salonunda."

Dedi ve sınıftan çıktı. Ben şuan yaşamıyorum galiba. Az önce ne oldu bir fikriniz var mı ?

"Bende geleceğim birkaç çocuk var basketten tanıdığım."

Savaş konuştuğunda Uzay ona döndü.

"Teke tek oynayacağım."

"O piçin yalnız geleceğini mi sanıyorsun ?"

"Umurumda değil, hatta ne kadar fazla kişi getirirse o kadar iyi. Yenilişini hep beraber görürler."

"Ne olur ne olmaz."

Ben hala bir şey anlamadan etrafıma bakıyordum. Güneş'te sanırım şuan benle aynı durumdaydı. Uzay yerine geçti ve camdan dışarı bakmaya başlamıştı. O sırada zil çaldı, bu dersten sonra çıkacaktık. Uzay'ın yanına oturdum.

"Gerek yo-"

"Senin için değil, geldiğimden beri bana ters ters bakıyordu."

"Peki."