Εγκλωβισμένη στα χέρια σου

Κεφάλαιο 17 : Μπουγατσες μπλε καραμελε!

Μπουμ σακαλακα μπουμ  μπουμ..
Οκ σκάω!

Που είχαμε μείνει? Α ναι στο υποτιθέμενο σχέδιο που πήγε σκατα--εε εννοούσα κόπρανα!
Ο οου το μαρτυρισα! Τι ρουφιανα που είμαι! xο

Σεβαστης  POV.

Κάτι μου λέει πώς αυτό το σχέδιο θα πάει σκατα! Ο αδελφός της δεν προκητε να μας πει τίποτα!
Κατευθύνομαι στο σπίτι του.
Ωχ Θεέ μού, τι μου βάζουν να κάνω? Εγώ δεν είμαι για τέτοια!
:'(
Χτύπησα την πόρτα και μετά από λίγο μου άνοιξε ο Δανιήλ. Ω είναι χωρίς μπλούζα! Μην κοιτάξεις Σεβαστή, μην κοιτάξεις! Μου φαίνεται ότι έκλαιγε γιατί τα μάτια του είναι κόκκινα!

''Εμ ...γειά! ''Είναι αργά να πέσει πύραυλος πάνω μου?

Δανιήλ:"η Μαρία δεν--''

''Ναι το ξέρω''τον διέκοψα.
'' Θέλω να σου μιλήσω''

         ~♥~♥~♥~♥~♥~♥~

Δανιήλ:"Αποκλείεται! ! !''

'' Γιατί καλέ? Δεν σου είπα να μου κάτσεις! Να μου πεις που είναι η Μαρία, σου είπα! ''

Δανιήλ:"στην θεία της''

''Και οι δύο ξέρουμε ότι λες ψέματα! ...και επιτέλους βάλε κάτι πάνω σού! ''

Δανιήλ:"πφφ καλάα''πήγε και έβαλε μία μπλούζα και εγώ έτρεξα, πήρα το κινητό του και τον απηλισα.

''Πες μου τι έπαθε η Μαρία αλλιώς θα το σπάσω! ''

Δανιήλ:"σπαστο'' είπε χαλαρά

''Ω έλα τώρα κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να σε κάνω να μου πεις που είναι η Μαρία. ''

Δανιήλ:"δεν πρόκειται να σου πω! Το μόνο πράγμα που μπορώ να σου πω είναι πως είναι ασφαλής και είναι καλά! ''

''Α ωρεα τότε ανακουφιστικα!''τον ειρωνεφτικα.

''Το ξέρεις όμως πώς θα μας το έλεγε έτσι? Έστω και από το τηλέφωνο! Αλλά θα μας το έλεγε! Έχουμε ανησιχιση πολύ και θελ--''

Δανιήλ:"οκ οκ το'πιασα! ''Πήρε μια βαθιά ανάσα και μίλησε.
'' Θα την συναντήσετε αύριο το βράδυ στις 8:00.Τώρα φύγε! ''
Είδα να έχει βουρκοσει ενώ έπεσε ένα δάκρυ από τα μάτια του.
Φενοταν ότι προσπαθούσε να τα κρατήσει μα δεν μπορούσε και τότε γύρισε την πλάτυ του σε'μένα γιατί δεν ήθελε να τον δω να κλαίει. Ωω:"(

''Δανιήλ κλαίς? ''

Δανιήλ:''Φύγε! ! !''φώναξε

Χωρίς να πω κάτι παραπάνω γύρισα και έφυγα.
Αφού είπε αύριο, αύριο τότε.
Ανυπομονώ να την δω.