Green Love

1.

"Δεν έχεις να πας πουθενά!!" φώναξε και ένιωσα τα τυμπανακια μου να σπάνε! Όχι όμως.. Δεν θα περάσει το δικό της πάλι!

" Γιατί; Δικαιωμα μου είναι να πηγαίνω όπου θέλω! Δεν είμαι μωρό πια! Έλεος!! " τσιριξα ξεπερνώντας τον τόνο της δικιά της φωνής! Έτσι για να δει πως είναι να νιώθεις τα τυμπανάκια σου να σπάνε..

"Μην τολμήσεις και ανοίξεις τη πόρτα κακομοιρα μου! Την εβαψες! "
Πωω δεν παίζεται αυτή η γυναίκα!! Από πάντα είχε την τέλεια ικανότητα!! ΝΑ ΜΟΥ ΣΠΑΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ!! Την κοίταξα με ένα βλέμμα που δεν σηκωνε πολλά πολλά και αφού την προσπερασα σπρωχνοντας την απαλά ώστε να μην υπάρχουν εμπόδια στο δρόμο μου, άνοιξα την εξωπορτα..

"Τι σου είπα; Δεν θα πας πουθενά αν δεν μου πεις που πηγαίνεις !!" Τσιριξε για άλλη μια φορά! Πω τα καημενα τα αυτακια μου τι φταίνε; Δεν τα λυπαται;

" Αντίο μάνα!! " της είπα και έκλεισα γρήγορα την πόρτα, αφήνοντας την για άλλη μια φορά σύξυλη.. Και ναι.. Αλίκη - Μαμά 1-0!

...

Για άλλη μια φορά αποφάσισα να επιλέξω το ίδιο μέρος..το παρκακι με θέα τα κύματα του Ποσειδώνα . Πάντα με ηρέμουσε αυτό το μέρος, ίσως επειδή εδώ είχα ζήσει τις περισσότερες παιδικές μου αναμνήσεις και κάθε φορά που ερχόμουν εδώ, οι αναμνήσεις ξεπηδουσαν σαν τα λαγουδάκια, σχηματίζοντας ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου...

Προχώρησα προς το ξύλινο, αγαπημένο για εμένα, παγκακι και αφού βολεύτηκα στην άκρη του, άρχισα να χαζεύω τη θάλασσα και τα νάζια της , καταγράφοντας στη μνήμη μου τη κάθε της κίνηση...
Μόνο όταν ερχόμουν εδώ ένιωθα ότι ανήκω κάπου...
Κάποιοι λένε οτι δεν έχει σημασία που θα είσαι αλλά με ποιους θα είσαι ..
Κάποτε το πίστευα και εγώ.. Ίσως γιατί τότε είχα τους.. ας πούμε.. Ανθρώπους μου..
Τώρα πιστεύω ότι σημασία έχει μόνο το μέρος... Γιατι με οποίους και να είσαι κάποια στιγμή θα σε πληγώσουν, θα σε στεναχωρίσουν, θα σε μισήσουν και στη συνέχεια;
Απλά θα φύγουν... Σαν να μην σε γνώρισαν ποτέ... Μόνο οι πραγματικοί σου ανθρώποι θα φτάσουν και στο στάδιο να σε αγαπήσουν... Και όχι απλά να στο πουν, δεν πιστεύω πλέον σε αυτή τη λέξη, δεν πιστεύω πλέον στη λέξη " σ'αγαπώ". Δεν σημαίνει τίποτα πλέον για εμένα. Για αυτόν τον λόγο την έχω διαγράψει πλέον από το λεξιλόγιο μου.Τους μόνους ανθρώπους που... Τι είπαμε; δεν λέω ποτέ αυτή τη λέξη! Τελοσπαντων οι μόνοι μου άνθρωποι είναι η μαμά μου και ο κολλητός μου, ο Φίλιππος. Έτσι και αλλιώς τον μπαμπά μου, πότε δεν τον γνώρισα. Η μητέρα μου, μου είπε ότι την παράτησε, μόλις έμαθε ότι ήταν έγκυος σε εμένα..