23. BÖLÜM
(Devran)
"Uyudu mu?" diye soran sesle yaslandigim kapi araliginda basimi cevirip, Rengim'e bakiyorum. Bir cevap vermek yerine, biraz cekilip, dakikalardir izledigim manzarayi görmesini sagliyorum.
-"Aaa... bizimki de uyumus..." diye sasiriyor Rengim, ama yüzünde benimkine benzer bir gülümseme beliriyor.
Sonra bir anda degisiyor bakislari. Gözlerini kisip, beni süzüyor bir anligina. "Eee, sen niye dikiliyorsun burada?" diye soruyor.
-"Cagirmaya gelmistim" diye cevap versem de, sorusuna yanit vermedigimi biliyorum aslinda. Onun da gözünden kacmiyor sorusunu gecistirdigim. "Dünden beri yorgun, gece de annemlerde kaldik. Rahat edemedi galiba iki gündür."
-"Hadi gel, cikalim da uyanmasinlar" diyerek salona gecerken, ardindan gitmemi buyuruyor Rengim dolayli yoldan.
Belki Duru uyanir diye biraz daha oturuyoruz Baray ve Rengim ile, ama bir saat sonra hala uyanmayinca "bu gece uyanmaz artik" diye düsünüp, ayaklaniyorum.
-"Sacmalama Devran, cikma gecenin bir vakti yola. Duru'nun odasi duruyor hala, oraya gecersin." diyor Baray ve itirazlarima aldirmiyor ikisi de.
Üzerimde Baray'in bana biraz kisa gelen pijama takimi, yatiyorum yatagina Duru'nun. Basimi yastiga koyup da, gözlerimi yumdugumda ise... haftalardir, aylardir aklima gelmeyen bir görüntü beliriyor gözlerimin önünde. Burada, bu odada... hasta haliyle 'üsüyorum' deyip koynuma sokuldugu o an... onu ilk öptügüm, tenine ilk dokundugum o baska an hele ki... öyle canli ki, öyle etkiliyor ki beni... icimde bir yerler kipir kipir oluyor.
Ben.. ben arzuluyor muyum Duru'yu?
..............
(Duru)
Gözlerimi actigimda anlayamiyorum nerede oldugumu ilk anda. Yanibasimda birinin kipirdamasiyla basimi o yöne ceviriyorum ve Dilay'in yataginda, onu uyuturken kendimin de uyuyakaldigini kavriyorum. Dilay'i uyandirmamaya calisarak kalkiyorum yattigim yataktan. Herkes nerede diye merak ediyorum önce, ama odadan cikip da, evdekilerin uyudugunu anladigimda garip bir duygu gelip, cörekleniyor icime. "Peki Devran, o nerede?" diye soruyorum icimdeki bosluga.
Bu saat de eve gitmeyi düsünsem de, vazgeciyorum hemen bundan. Odama gecip, yatmaya karar veriyorum. Ama odama girer girmez icimdeki bosluk dolu dolu oluyor bir anda. Oda disaridan bahceden iceriye vuran isikla hafifce aydinlanmis. Devran'in sirt üstü yatakta yattigini fark etmem uzun sürmüyor böylece.
"Gitmemis" diye seviniyorum tipki istedigi olmus olan kücük bir cocuk gibi. Bir an yaklasayim mi yanina, yoksa hicbir tepki vermeden geldigim gibi cikayim mi odadan karar vermeye calisirken... adimlarim benden önce davraniyorlar. Sessiz adimlarla yatagin basucuna yaklasiyorum. Önce ayakta bir süre yatagimi isgal edene bakiyorum, sonra aramizdaki uzaklik fazla geliyor ve cömeliyorum oldugum yere. Böylece yüzüm Devran'in yakisikli yüzüne yaklasiyor.
Ne yapmaliyim diye karar vermeye calisirken buluyorum kendimi bir anda. Ona dokunma istedigi öyle agir basiyor ki cünkü, yine de engel olmaya calisiyorum kendime. Uyansin, beni kendisini izlerken görsün istemiyorum. Ya da istiyorum da, cesaret mi edemiyorum?
