Just a small town girl. (Dutch)

4. the party.

Nadat de ceremonie is afgesloten hebben Ryan en ik nog wat ouders bedankt.
We kregen ook veel complimenten over onze zang, iets wat Ryan niet fijn vind. Hij weet nooit wat hij moet reageren wanneer er zoiets tegen hem wordt gezegd. Ikzelf houd van complimentjes, ze zijn een soort voedsel voor je ziel. Okay , weirdass Sarah hiero.

Maar nadat we klaar zijn horen we , terwijl we op de parkeerplaats naar de auto van Ryan lopen, van een groepje sporters dat er een mega groot feest wordt gehouden bij Bart Evans, een van de beste football spelers bij ons op school. Het is het laatste feest van het jaar en alle laatste jaars en vrienden daarvan zijn uitgenodigd.

Ik kijk Ryan aan. "Gaan we?" Vraag ik twijfelend aan een zichtbaar geïnteresseerde Ryan.
"Girl, je hebt er in al die 4 jaar nog nooit zó hot uitgezien, ofcourse are we going!" Reageert hij op me. Ik gniffel en bloos lichtjes. "Dank je Ryry. Lets go?" "Lets go!" Reageert hij en we stappen in Ryans auto.

Terwijl we in de auto zitten luisteren we naar wat rustige liedjes, maar plots kom ik op een idee.

"Ryan?" Zeg ik opeens uit het niets. "Ja?" Krijg ik rustig terug. "Waarom gaan we niet samen wonen in New York?" Vraag ik ontzettend enthousiast. "Samenwo... Dat is nog niet eens zo'n slecht idee!" Reageert hij. "Het is een stuk goedkoper, we hoeven elkaar niet te missen, en we kunnen nog steeds onze musical friday houden!!" zegt hij nog enthousiaster dan dat ik eigenlijk had verwacht. Ohja, wij hebben musical friday. Iedere 1e en 3e vrijdag van de maand kijken we een musical, oud , nieuw, Amerikaans of Engels, het maakt niets uit.

"Zullen we dit morgen helemaal gaan bekijken? Nu eerst party!!!!" Zeg ik vrolijk en ik stap uit zodra we zijn gearriveerd.

We komen aan bij het huis van Bart Evans en lopen naar binnen, jeez (spreek uit als djies) wat is het al druk zeg! Ik zie heel veel bekende maar ook veel onbekende mensen.

Na een paar minuten ben ik Ryan al kwijt, hij is met Leroy bij het zwembad. Leroy is een Spaanse jongen die al vanaf zijn 6e hier in Amerika woont, en hij is al zo lang als dat ik het mij herinner dé crush van Ryan.

Ik loop naar de keuken om wat te drinken te halen, maar net op het moment dat ik de hoek van de gang omloop, komt er ook een jongen aan.

We knallen tegen elkaar op en ik val op de grond. Hij hurkt gelijk bij me en pakt mijn hand. "Gaat het?" Vraagt de onbekende jongen.

"Ik red me wel." Zeg ik chagrijnig terwijl ik zonder zijn hulp opsta en mijn jurkje glad strijk.

Ik kijk hem aan. "Had je niet uit kunnen kijken?" Dan merk ik dat ik de jongen helemaal niet herken, hij zit dus niet bij mij op school. Ofja, op mijn oude school. "En wat doe je hier überhaupt? Dit is een feestje voor genodigden." Voeg ik er boos aan toe.

"Ik weet niet of je al rond hebt gekeken, maar niet alleen genodigden zijn welkom, ook vrienden van." Zegt hij, en hij geeft me een betweterige knipoog.

Ik kijk rond en zie dan dat hij gelijk heeft. "Het spijt me, ik had niet zo moeten reageren.." verontschuldig ik me.

Ik loop verder maar hij pakt mijn hand. "Zie ik je later?" zegt de nog steeds onbekende jongen.

Ik knik twijfelend en loop dan verder naar de keuken om een drankje te pakken.

In de keuken kom ik twee bekenden tegen. Maikel en Jim, twee basketbal spelers.

Ik zet een glimlach op en knik een keer om te laten merken dat ik ze heb gezien.

Terwijl ik een fles cola uit de koelkast pak , merk ik dat er iemand achter me komt staan, en plots voel ik twee handen om mijn middel glijden. Ik wil omdraaien maar hij houdt me al vast, dus ik besluit over mijn schouder heen te kijken. " Jim, wat the heck doe je?" Vraag ik terwijl ik hem van mij af probeer te duwen.

"Zo'n schoonheid als jij moet geen colaatje hebben, je moet iets sterkers." Zegt hij terwijl hij de cola uit mijn hand trekt en iets anders voor me inschenkt.

"Je denkt toch niet dat ik dat rare drankje vertrouw, nadat je me zo raar hebt behandeld letterlijk 20 seconden geleden?" vraag ik verward aan hem.

Ik merk dat Maikel naar me kijkt, zijn ogen gaan mijn hele lichaam af en hij likt zijn lippen.

Jeez, wat is er gebeurt? Sinds de diploma uitreiking zijn alle mannen echt beesten geworden.

Jim reageerde niet op mijn vraag maar drukt het drankje in mijn handen. "Drink maar, en alsjeblieft, vertrouw me , er zit niks anders in dan drank." Zegt hij en hij glimlacht naar me.

Moet ik dit vertrouwen?

Moet ik hier blijven?