Just a small town girl. (Dutch)

17. Walking of my tired feet.

Wow. Wat een knappe jongen, nee geen jongen. Man.

Ik denk dat hij rond de 20 is maar, wow.

Zijn blonde haren zitten door de war door de helm van zijn scooter, en zijn donkerbruine ogen zijn zo donker dat het lijkt alsof ze helemaal zwart zijn.

"Hoi, twee peperoni pizza's? Eentje met extra kaas?" 

Ik knik en bloos een beetje, de man zijn glimlach straalt.

"Dat is dan 18 dollar." 

Ik geef hem 25 euro en bloos nog erger.

"Je mag de rest houden, omdat je zo snel was." Zeg ik terwijl ik langzaam een losse pluk haar achter mijn oor stop.

"Je ziet er echt prachtig uit, ga je op een date vanavond?" Vraagt de pizzabezorger.

"Nee, mijn beste vriend neemt me ergens mee naar toe, en hij zei dat ik me mooi moest maken." 

"Ik denk dat jij niet veel nodig hebt om je mooi te krijgen." Zegt hij, en hij knipoogt.

Het bloed stroomt weer naar mijn wangen, en waarschijnlijk is mijn hoofd zo rood als een tomaat, maar het voelt zo goed om met deze jongen te praten.

Opeens voel ik een hand op mijn rug.

"Wie is het schat? Oh, de pizza's! Thanks man!"

Ryan...

Ik kijk de jongen aan en zie dat hij duidelijk teleurgesteld is.

"Ik was hem net aan het vertellen dat wij vanavond iets leuks gaan doen. Heb je dat al aan je vriendje verteld?" Zeg ik duidelijk, zodat de jongen weet dat Ryan homo is en dus niet mijn vriend is.

"Sarah, bitch. Ik wilde hem laten zweten." Zegt Ryan lacherig, hij pakt de pizza's uit mijn hand en loopt weg.

"Sorry voor hem, hij vind het leuk om mensen te plagen." Ik lach het een beetje weg en steek dan mijn hand uit.

"Ik ben Sarah trouwens.. Sarah Foster." 

Hij neemt mijn hand en in plaats van hem te schudden drukt hij er een kus op.

"Ik ben Simon Cope, aangenaam kennis te maken." Zegt hij en hij moet lachen.

Ik giechel door de stumperige manier van kennis maken.

"Ga maar snel je pizza eten voor hij koud is."
Ik bloos. Zal ik hem mijn nummer geven?

Alweer voel ik een hand op me rug.

"Ryan, alsjeblieft, ga je pizza eten!" Zeg ik tegen hem terwijl ik me weer naar Simon went.

Ryan geeft de jongen een briefje.

"Haar nummer dude, veel plezier ermee." 
Simon kijkt me aan en knipoogt. 

"Tot ziens!" Zegt hij dan vrolijk en loopt terug naar zijn scooter.

Ik zwaai hem na en sluit dan de deur, waarop ik naar Ryan loop.

"Ryan! Wat denk je wel niet! Je hebt mijn nummer aan een vreemde gegeven!" Zeg ik nep boos.

Hij haalt zijn schouders op en slikt zijn volle mond peperoni pizza door voor hij begint te praten.

"Ik wist al dat je zou twijfelen om het te doen, en hij zag er hartstikke goed uit."  

Ik begin weer te blozen.

"Hij had iets speciaals.." Zeg ik.

Ryan haalt een grijns op zijn gezicht.