Concubine

75) het einde... of het begin???

Terug in het paleis probeerde Yan Tao uit te vissen wat er net gebeurd was, wat er moest gebeuren en wat hij kon doen.

Hij was het een beetje kwijt na deze vreemde gebeurtenis.
Hij liep door de gangen en probeerde zich te oriënteren.

Hij was verbaasd over het aantal mensen dat was teruggekomen. Yan Tao had het idee dat het aantal personen dat teruggekeerd was gehalveerd was. Of zelfs minder

Dat sloeg alarm. Mensen offers mee het graf innemen was geen gangbare zaak meer. Tweehonderdvijftig jaar oorlog had de bevolking uitgedund. Mensen het graf mee innemen was onmogelijk.

Yan Tao besefte dat als hij nu dingen zou gaan rondvragen, hij alles zou verraden en mogelijk Li Yu en zichzelf in gevaar brengen.

Hij besloot het erop te wagen omdat zijn voorgevoel weinig goeds beloofde.

Hij liep naar de gangen van de concubines.
Er was chaos bij de weinige aanwezigen.

Yan Tao sprak iemand aan. Het was Hai Lin. Haar gezicht was verwrongen en ze was in paniek. Haar make-up was uitgelopen en haar haar was maar half gedaan.

"Eerwaarde. Waar is Li Yu?"

Hai Lin keek Yan Tao aan. Ten eerste is hij een vreemde voor haar. Ten tweede, hij is een minister. Die horen niet achter concubines te vragen. En als derde. De keizer is begraven.

Hai Lin begon hysterisch te huilen en vluchtte in paniek en in pure verwarring weg van hem. Zij had net haar dochter moeten afgeven aan de soldaten. Die hadden de opdracht gekregen elke ongewenste ook maar minst mogelijke concurrent op te ruimen. Imperiale broers, zussen, neven, nichten. Geëxecuteerd met een kruisboogpijl in de schedel.

Yan Tao had een vreselijk gevoel. Er klopte niets meer. Hij had zoveel mogelijke theorieën van wat er allemaal fout kon gaan en nu het zover was, wist hij niets meer.

Hij liep rond en vroeg zo goed en zo kwaad van alles en nog wat aan eenieder die hij tegen kwam.

Op een gegeven moment zag hij iemand staan die nogal wat pretentie had en van de situatie genoot door te doen alsof hij belangrijk was.

Maar wat hij vasthad alarmeerde hem nog meer. Een haarpin. En niet zomaar een. De pin die van Li's mama was geweest. En dan van Li. En de pin die Li in haar haar had het ogenblik dat ze elkaar leerden kennen.

Yan Tao stapte op hem af.

"Ik moet weten waar je die haarpin van hebt."
"Hij was van een concubine. Daar heb jij niets mee te zoeken."

"Die concubine is toevallig mijn nicht. En toevallig behoord die pin aan haar. Ik wil hem terug en ik wil weten waar ze is."

"Dan ben je te laat."
"Wat is er gebeurd dan?"
"Ze droeg de pin bij de ceremonie. Maar de voorschriften eisen de officiële pinnen. Ze moest deze uitdoen en vervangen."
"De ceremonie is toch gedaan? Waar is ze dan?"
"Dat zijn mijn zaken niet minister. Ze zijn weg, dat weet ik. Waarnaartoe, niet."

Yan Tao kreeg tegen zijn verwachting in toch de haarpin. Hij hield ze dicht tegen zich aan terwijl hij met een zwaar gemoed vertrok.

Weg?

Maar die ene andere concubine was hier toch nog?
Hu Hai was de enige die een verklaring kon geven voor er verdwijnen van zijn moeder. Dat kon niet anders.