Alexia | Short Story Fantasies

Hoofdstuk 15 ~ Ik Was Nog Iets Vergeten

|Dit hoofdstuk wordt echt DE MEEST ROMANTISCHE DROL DIE JE OOIT GAAT LEZEN. Dusss, leesteugels vast!!|

Dimitri deed een stap naar achteren, twijfelend of hij zich in moest houden, maar stormde toen toch de kamer binnen.

Hij probeerde de deur zachtjes te openen, maar in zijn zenuwachtige staat mislukte dat volledig.

Hij keek om zich heen de kamer rond en bleef stilstaan toen zijn ogen haar spotte.

Alexia keek geschrokken om toen ze haar deur open hoorde slaan en tegen de muur hoorde klappen.

Haar ogen stonden groot en verschrikt hield ze haar handen beschermend voor zich.

Eerst dacht Dimitri dat ze bang voor hem was. Dat ze zichzelf tegen een mogelijke aanval probeerde te beschermen.

Maar zijn ogen werden donker en bewolkt toen hij zag dat ze haar ontblote bovenlichaam van zijn zicht probeerde te verbergen.

"Wat doe je hier?", vroeg ze zacht.

Hij merkte op hoe ze geen pogingen deed om haar shirt weer aan te trekken of zich meer van hem te verbergen. Voelde ze zich zo op haar gemak met hem?

Dat zou ze niet moeten.

Hij was gevaarlijk, ieder moment kon de rode waas hem overmeesteren en zou hij haar slechts in een seconde in zijn hand kunnen verbrijzelen.

Maar die gedachten leken te verdwijnen toen hij naar haar keek.

Ze zag eruit als een nachtfee, hoe haar zilveren ogen en haar ronde, zachte gezichtje glommen in het schaarse licht.

"Ik was nog iets vergeten.", mompelde hij en hij liep met grote passen op haar af.

Er was niemand anders, alleen zij. Enkel en alleen oog voor elkaar, de omgeving vergetend.

Om hem heen was geen geluid.

Alexia keek hem afwachtend aan terwijl hij op haar afliep. Ze stond slechts een paar meter bij hem vandaan dus binnen een paar passen stond hij voor haar.

Hij keek naar haar omlaag, de hoogte van haar lippen was precies bij zijn borst.

Toen hij vlak voor haar stond bleef hij stilstaan. Ze keek met haar grote, zilveren ogen naar hem op.

Hij had iets bedacht was hij wilde uitproberen, maar hij voelde zich onzeker worden bij de gedachte eraan.

Hij wist niet of ze het goed zou vinden, of ze het ook zou willen. Maar hij kon zichzelf simpelweg niet meer inhouden.

Ze keek hem vragend aan, een wenkbrauw opgetrokken.

"Hoi.", fluisterde ze glimlachend. Hij grinnikte en bewoog nog iets dichter naar haar toe zodat hun lichamen elkaar net raakten.

"Hey.", antwoordde hij. Zijn lage stem liet huiveringen over haar huid lopen.

Ze voelde tintelingen in haar buik ontstaan door zijn grote lichaam wat hard en klaar voor haar stond. Geen opgehoopt vet ergens, hij was pure perfectie.

Zijn donkere haar glansde in de zon en zijn hoge jukbeenderen en strakke kaaklijn werden verzacht door het licht.

Hij trad dichterbij en zijn ogen schenen onzeker, afwachtend.

Ze vroeg zich af waar hij aan dacht...

Hij overbrugde de afstand tussen hen en trok haar aan haar middel dichter naar hem toe. Ze hapte naar adem door zijn plotse bewegingen.