My Devil Husband

Chapter 33 :

Nathalia Pov.

" What is it wife ? "

Seryosong tanong ulit saken ni Davin. Napahigit ako ng hininga at tumingin din ng seryoso kay Davin.

Kailangan ko 'tong kayanin. Kailangan kong masabi sa kanya 'to at kung ano man ang maging reaksyon niya. Bahala na !

" N-natatandaan mo pa nung ikinasal tayo ? "

Agad na nagsalubong ang kilay niya at para bang nagtataka din siya sa tanong ko. Ngumiti ako ng pilit kahit na nangangatal na ang mga kamay ko dahil sa kaba.

" D-diba m-may nangyari satin ng g-gabing i-ikinulong t-tayo ng mga parents natin s-sa iisang kwarto ? A-akala ko h-hindi m-magbubunga yun k-kaya lang na-nagkamali ako. 2 month has passed, at sa one month na yun si-sinasaktan mo ko phisically "

Hindi ko na kinaya at lumabas na rin ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya pero nanataling seryoso ang mukha niya habang pinipisil-pisil ang kamay ko.

" N-nung araw na b-bumili ako n-ng pregnancy test a-at ginamit ko yun p-para malaman if positive or negative, a-alam mo ba kung a-ano ang r-resulta ? "

Umiiyak kong tanong. Nanatili siyang walang imik kaya napailing ako at napahagulhol. Habang binabalikan ko yung mga araw na nawala saken ang anak ko ng dahil sa pananakit saken ni Davin, nasasaktan pa rin ako kahit na 2 years na ang nakaraan.

" P-positive ang r-result H-hubby "

Nanlaki ang mata niya sa sinabi ko. Tumayo siya at parang biglang umaliwalas ang mukha niya.

No ! No ! Hubby ! Kung ano man ang iniisip mo ! Hindi 'yon ang ibig sabihin.

" Really ? Then where he/she is ? Is it a boy or girl ? "

Napatakip ako ng bibig at iniwas ang tingin ko dahil ayokong makita ang mukha niya na wala kang ibang makikitaan kundi saya, labis na saya at nasasaktan ako. Hindi ko alam kung masasabi ko bang siya ang may kasalanan ng pagkawala ng anak namin. Ang sakit ! Sobrang sakit saken. Parang ayokong ituloy dahil kahit hindi pa nangyayari alam kong sisisihin niya ang sarili niya....

" N-natatandaan mo pa ba nung umuwi ka ng gabi sa mansion ng l-lasing ? D-diba pumasok ka sa kwarto natin a-at ng makita mo ko h-hinila mo agad yung b-braso ko a-at sinampal... A-alam mo bang y-yun yung araw na s-sasabihin ko sana s-sayo n-na buntis ako a-at magiging ama ka na ? P-pero hindi ko natuloy dahil sinaktan mo k-ko at paulit-ulit mong s-sinabi saken n-na ako ang may kasalanan kung bakit naghiwalay kayo ni R-rhea "

Tahimik siyang nakikinig saken habang nakatayo pero ang mukha niya ay wala ng mababakas na saya. Im sorry, ngayon pa lang gusto ko ng sabihin ang salitang yan dahil sa hindi ko agad pagsabi sa kanya ang tungkol sa anak namin. Lagi akong pinangungunahan ng takot.

" N-nung nagsawa kang saktan ako l-lumabas ka h-habang ako n-naiwang nakasalampak sa s-sahig at l-laking gulat ko n-ng may u-umagos na d-dugo sa hita ko "

Nanlaki ang mata niya ngayon at parang namumula na din ang mata niya. Alam kong may ideya na siya kung anong ibig sabihin ko. Napahagulhol ako dahil sa sakit na nakita ko sa mata niya.

P-please hubby, w-wag mong sisihin ang sarili mo , i know n-nagawa mo lang yun d-dahil sa galit mo saken, i-it's not your fault hubby.

" N-nawala a-ang b-baby ? "

Nauutal niyang tanong pero may luhang pumatak sa pisngi niya galing sa mga mapupungay niyang mata. Parang ilang kutsilyo ang tumutusok sa puso ko ng makita ko ang reaksyon niya.

" T-TELL MEE ?! N-NAWALA BA ?! "

Malakas na sigaw niya hahawakan ko sana ang kamay niya pero lumayo siya ng konti saken habang iiling-iling. Yung mata niya na puno ng luha pero malamig ang tingin saken.

" Y-yes hubby "

Nagulat ako ng bigla niyang sinuntok ang wall kung kaya't nagdugo ang kamay niya. Tarantang tumayo ako sa bed hospital at lalapit na sana ng humarap siya saken ng walang expression ang mukha.

" No ! S-stay there ! A-and don't come with me ! A-ayokong m-maulit ang n-nangyari ! F*ck !! Ever since !! H-hindi ko man lang nalaman n-na nawalan t-tayo ng anak ! And because it's my f*cking fault ?!! Why ? Why Nathalia !! Why you did'nt f*cking tell me that i've kill our daughter or son ?! "

Napaupo ako sa sahig at napatakip ng mukha. Hindi ko na kaya ! Ang sakit na makitang nasasaktan ang taong mahal ko dahil sinisisi niya ang sarili niya sa pagkawala ng anak namin.

" B-because i-im scared "

Napapikit ako ng sipain niya ang gilid ng pintuan at napasabunot ng buhok at umupo sa couch.

" F*CK !! ALL THIS TIME ! HINDI KO MAN LANG NALAMAN NA NAGKAANAK TAYO !! "

sigaw niya. Akala ko ay lalapit siya saken pero nagulat ako ng lagpasan niya ko kaya napapikit ako. Rinig ko ang pagbukas ng pinto at pagsara. Napahawak na lang ako sa dibdib ko dahil sa paninikip nito at napaiyak.

Sorry. Sorry dahil kasalanan ko din kung bakit hindi ko agad sinabi sayo. And please wag mong sisisihin ang sarili mo dahil pareho lang tayong may kasalanan. Hindi ko man lang iningatan ang anak natin. Napabayaan ko siya. Im sorry

____

PrincessDonalyn18