The Sister of Zayn Malik. |N.J.H|

15.

Jessy's point of view.

De pillen die ik van de dokter heb gekregen werken... Meestal dan. Er zijn geen dingen meer waarmee ik me kan snijden. Nu moet ik zeggen, de neiging is minder geworden. Maar hij is nog duidelijk aanwezig.

Vandaag heb ik weer met Niall afgesproken. Het was eergisteren echt heel gezellig, het is alleen jammer dat Niall nooit hetzelfde zou voelen voor mij. Maar ik ben allang blij dat we weer normaal met elkaar omgaan.

Bij de gedachte dat ik Niall vandaag weer zie maakt me blij, en laten we de vlinders niet vergeten. Het gevoel is geweldig.

Blijdschap.

Wat heb ik dat gemist.

"Klaar voor?" Grijnst Jake. Ik kijk op van mijn telefoon. Ik haal mijn schouders op, zo cool mogelijk blijven Jessy. Dan komt alles goed.

"Ik weet wel dat je fucking blij bent en biljoenen vlinders in je buik voelt." Grinnikt hij. Ik bloos lichtjes en ga mijn schoenen pakken. Jake's lach vult mijn oren wat mij lichtjes doet glimlachen.

Ook iets waar ik wat vrolijker van word, mijn beste vriend die blij is.

"Maak je maar geen zorgen hoor schat, hij weet het toch al." Knipoogt Jake. Ik kijk hem aan met een 'doe even normaal' blik maar kan een kleine glimlach niet onderdrukken.

Jake grinnikt en slaat zijn armen om me heen. "Ik zie je graag blij, weet je dat." "Jake, je weet dat ik blijer ben maar nog steeds depressief." Zeg ik zacht. "Dat weet ik, maar je lacht meer. Je bent zoveel mooier als je lacht." Ik kijk op en zie dat hij naar me glimlacht.

De deurbel gaat en ik neem aan dat het Niall is. Jake laat me los, ik open de deur en zie inderdaad Niall staan. Mijn ogen scannen hem en ik kom tot de conclusie dat hij er fucking hot uitziet.

Hij draagt een zwarte skinny met scheuren en een simpel wit T-shirt, zijn haar zit in een perfecte kuif. Zijn bruine uitgroei valt goed te zien wat hem extra sexy maakt. (In dit boek heeft Niall nog steeds zijn blonde haren.)

Het totaal plaatje is gewoon super hot. Maar wat verwacht je van Niall, ik bedoel... Het is Niall. Echt alles, maar dan ook alles, staat hem geweldig.

"Klaar om te gaan?" Haalt Niall me uit mijn gedachten. Ik knik met een glimlach en haak mijn arm in die van hem. Ik kijk nog even om naar Jake die met een trotse glimlach in de deuropening staat.

We lopen samen richting het park, hopelijk komt er geen paparazzi..

Kleine kinderen spelen in de speeltuin. Ik glimlach breed, was ik af en toe nog maar kind. Je hoeft je nergens zorgen om te maken, geen depressie, boos worden om de domste dingen daarna straf krijgen. Je excuses aanbieden aan je ouders omdat je niet boos kunt blijven... Mooie tijden.

Ze spelen verstoppertje, aangezien iedereen zich verstopt.

Zou ik met ze mee kunnen doen?

Zonder er bij na te denken haal ik mijn arm uit die van Niall en loop ik naar de kinderen toe, die net een nieuw potje willen beginnen. Niall kijkt me verward aan maar blijft staan.

Ik buk bij de kinderen neer, het zijn er 4. 3 jongens en 1 meisje. "Hey, zou ik met jullie mee mogen doen?" Vraag ik. De kinderen glimlachen breed en knikken. Ik maak een blij kreetje wat hun doet lachen.

"Ik ben Jessy, wie zijn jullie?" Vraag ik. "Ik ben Danny." Zegt een het kleine jongetje met blond haar en gifgroene ogen. "Ik ben Brandon." Zegt een jongetje met warrig bruin haar en hazelnoot bruine ogen. "Ik ben Anna." Zegt het meisje, ze heeft haar lange blonde haren in 2 vlechtjes zitten.

"En ik ben Brooklyn." Zegt een jongetje met bruin haar en blauwe ogen. Ik glimlach en knik.

Dat moet ik kunnen onthouden.

"Zal ik beginnen met tellen?" Vraag ik. De kinderen knikken uitbundig. Ik grinnik. "Okay, ik tel tot 20 en dan kom ik jullie zoeken." Zeg ik. Weer knikken de kleine kinderen.

Ik leg mijn handen voor mijn ogen en begin te tellen. Ik hoor de kinderen giechelen en wegrennen. Ik ga glimlachend verder met tellen.

Als ik klaar ben kijk ik om me heen, en zie ik dat ze allemaal weg zijn. Mijn ogen blijven hangen bij een bankje waar Niall met een trotse glimlach zit te kijken. Onder het bankje zie ik schoenen uitkomen, dus ik loop erheen.

Ik kijk achter het bankje en zie Brooklyn zitten. "Gevonden!" Roep ik blij. "Je moet me eerst nog pakken!" Roept Brooklyn en hij rent weg.

Nieuwe regel..

Ik ren lachend achter hem aan, natuurlijk ren ik langzamer dan hem zodat hij er langer plezier van heeft. En ik stiekem ook...

Als ik dichtbij genoeg ben pak ik hem op en draai ik een rondje met hem, hij schatert het uit van plezier wat mij doet glimlachen.

Niet veel later vind ik Brandon ook, met als volgt Danny en als laatste Anna die in een boom geklommen was.

"Mag ik haar weer lenen?" Vraagt Niall die een arm om me heen slaat. De kinderen knikken. We zeggen gedag en Niall en ik lopen samen verder.

"Wil jij soms nog eens kind zijn?" Vraag ik na een korte stilte. Hij haalt zijn schouders op. "Ik heb er nooit echt over na gedacht." "Maar alles was zoveel makkelijker als kind." Zeg ik.

Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. "Klopt, maar je mag nu meer." "Dat is waar, alleen... Als kind ben je vrolijk, maakt je nergens zorgen om en veel word voor je gedaan."

"Ik ben nu ook vrolijk, het enige waar ik me zorgen over maak ben jij en het is ook fijn om zelf dingen te kunnen te doen." Zegt hij.

"Maar als kind zat ik niet in een depressie." Floep ik eruit. Ik sla mijn hand voor mijn mond als ik door heb wat ik net heb gezegd.

Dat was dus niet de bedoeling.

"Maak je je daar maar geen zorgen om, wij gaan je helpen. We komen er doorheen, hoe moeilijk het ook is." Zegt hij en hij glimlacht lief naar me. Ik glimlach terug.

"Niall?"

"Hhm."

"Wat deed je toen je me Uhm, toen je me hielp bij m'n paniekaanval?"

Hij bloost lichtjes, kijkt weg en haalt zijn schouders op. "Niets bijzonders." Mompelt hij.

"Als het niets bijzonders is, waarom zeg je het dan niet gewoon?" Grinnik ik.

"Ik... Ik z-zoende je." Zegt hij zacht. Mijn ogen worden groot.

"J-je wat." Stotter ik. "Sorry, ik had het niet moeten doen. Maar ik wist niet wat ik moest doe-" Ik kap zijn geratel af door mijn lippen op die van hem te zetten.

Waar komt mijn zelfvertrouwen ineens vandaan?

Misschien een bijwerking van de pillen..

Hij schrikt even maar al snel ontspant hij zich en kust hij terug. Vlinders ontstaan in mijn buik en het gevoel is geweldig.

Mijn handen vinden hun weg naar zijn nek en hij plaatst zijn handen op mijn heupen.

We trekken terug en kijken elkaar even aan. Het duurt niet lang voordat Niall zijn lippen weer op die van mij plant. Ik glimlacht tegen zijn lippen en kus terug.

Ik hou van deze jongen.