[Book 3] And that's what makes our love real.

one hundred sixty one: love

"Looking for me?"

Nang marinig ko yung familiar na boses, bigla ako napatayo at gusto kong umiyak pero pinipigilan ko. Sobra ko siyang namiss, sobra ko siyang mahal!

"Lumapit ka na nga dito devil slash monster." Palambing kong sabi at ewan ko pero nang makita ko siya ng malapitan, gumaan ang loob ko.

Pagkatapos ng paglapit niya, hindi ko na alam kung ano pa ang susunod na gagawin ko.

"Alexandra..."

Ginising ko ang possibility na mangyayari at nakita kong malapit na siya sa akin.

Akala ko nangyari yun, day dreaming lang pala.

"Uhm, nandito ka na pala." Sabi ko at umupo nalang ako at hinayaan na umupo siya sa upuan, ngayon ay magkaharap kami.

"Naalala mo ba?" He slightly smile at me while referring to the Jell-O shot na pinadala niya sa bartender.

Tumango ako pero hindi ko siya matitigan ng mabuti baka maiyak nalang ako bigla.

"Masaya ako dahil pumayag kang makipagkita kahit na alam kong... mahirap."

"Ginawa ko 'to para magkaroon ng closure, diba yun yung gusto mo?" Cold kong sagot.

"Ako lang ba ang may gusto?"

Ako rin gusto ko.

Hindi lang gusto para sa closure kundi gusto para makasama ka, makausap ka.

Hindi ako nakasagot kundi humingi ng tubig sa waiter. Ito ang event na open area, sosyal pero may halong kaguluhan dahil sa mga taong nagsasaya.

Uminom ako ng tubig, isang baso kagad naubos ko at alam kong nagtataka na siya o kaya nawoworry sa ginagawa ko ngayon.

Zac, pasensya na kung ganito ako ngayon. Alam mo naman na miss na miss kita at pinagsisisihan kong hindi kita dinalaw after ng surgery mo. Dinalaw nga kita, hindi naman kita nalapitan.

Tumitingin ako sa paligid dahil ayoko talaga siyang titigan. At alam kong kanyang mga mata ay nakatitig lang sakin.
_____________________

Zac

Ewan ko kung matutuwa ako sa nararamdaman niya ngayon o mawoworry kung ano ang iniisip niya.

Ang cute niyang kabahan, hindi ko akalain na maiinom niya ang isang basong tubig sa sitwasyon na meron kami ngayon. Siguro nga, talagang nililibang niya sarili niya sakin.

Sa nakikita ko, hindi siya makatitig. Habang ako naman ay, tinititigan siya and I'm memorizing her entire face including her hair, her neck, everything about her.

Oh god, I've missed her so much.

Kinuha ko yung phone ko at may tinext lang then maya-maya, nag-iba ang music. Kung kanina, maingay, ngayon naman ay acoustic songs na ang kinakanta.

Bigla siya napatigil sa naririnig niyang kanta, "Ang pangit ng mga kanta ngayon. Bakit kaya ganon?" Nahihiya niyang bulong kahit na narinig ko naman.

Napangiti ako at ang sagot ko naman ay, "I asked them to change the song."

Napatingin siya sakin and her sparkling eyes shining at me, napatitig ako lalo.