Zombie Apocalypse: Descending Of The Zombies

Chapter 9.2

|Continuation|

Sienna Shin's PoV

Nandito kami ngayon sa harap ng pintuan ng office ni Mommy kasama si Ethan at nagdadalawang isip kung bubuksan ko ba ito o hindi. Parang hindi ko pa kayang harapin si Mom.

I'm so disappointed to my self because of the failure of our mission. I just can't accept the fact that for the first time, I failed!

No, not just me. WE failed. May kasama na nga ako sa isang mission, palpak pa rin. At hindi lang yun, leader ng isang pinakasikat na gang sa Pilipinas ang kasama ko sa mission but still, WE failed.

"Are we just going to stay in front of this door forever? We're just wasting our time here." cold na wika ng kasama ko.

Napapikit ako ng mariin at napahigpit ang paghawak ko sa doorknob. Damn it. I don't know how to face her. I know she will be dissapointed too.

Ba't pa kasi sa dinami dami ng nahawakan ko na mission, ngayon pa ako pumalpak. Maraming buhay ang mapapahamak ng dahil sa kapalpakan namin.

"Tch."

Nagulat na lang ako ng tinabig niya ang kamay ko na nakahawak sa doorknob sabay bukas niya ng pinto. Psh. How rude!

Wala na akong magawa kundi sumunod na lang sa kanya. Pagpasok namin sa loob, nadatnan namin sina Mom, Sasha, at dalawa pang students na mukhang may pinag-uusapan subalit naabala nang dahil sa presensya na dala namin.

Nakaramdam ako ng kaba ng mabaling sa aming dalawa ang atensyon ni Mom, but I manage to remain myself calm. I also wear my usual expression, pokerface.

I glanced at Sasha na ngayon ay naguguluhan habang nakatitig sa amin ni Ethan. Yeah. I decided to call him Ethan. Hindi bagay sa kanya ang tawaging Winter and besides, he's a human not a season. -_-

Nakita kong napatakip ang magaling kong pinsan sa kanyang bibig. Tch. Mukhang alam ko na kung ano ang nasa isip nito.

"Couz--" hindi na natuloy ang sasabihin ni Sasha ng biglang nagsalita si Mom.

"Sige na, pumunta na kayo sa Cafeteria. May mahalaga pa kaming pag-uusapan ni Mr. Frost at ng anak ko." seryosong sabi ni Mom sa kanila at agad naman silang sumunod.

Umupo na si Mom sa swivel chair niya at pinag cross ang daliri na nakapatong sa table. Tumikhim muna siya bago nagsalita.

"So... tell me what exactly happen." she said. I was about to speak but there's no words came out from my mouth. It looks like someone put a scatch tape on my mouth to forbid me in talking. I can't find the exact words to explain the outcome of our mission. This is so freaking hard!

Tumingin ako kay Ethan para sabihing siya na lang ang magpaliwanag. Mabuti na lang na gets na niya agad ang ibig sabihin ng mga titig ko kaya sya na lang ang nagsalita.

"I already expect this to happen Tita. The virus managed to spread on the other countries and considering the fact that our country is not that rich compare to them, it's not impossible for the virus to reach here." He explain coldly.

I agree. Ang America, China at iba pang malalaking bansa ngayon ay nagawa ngang sakupin ng isang virus, ang Pinas pa kaya na napakaliit lang kung titingnan sa world map . They are strong and rich country yet nagawa silang talunin ng isang Virus. A Virus that will completely destroy our human race.

"But then... wala man lang ba kayong nagawa to stop it?"

"Oh trust me mother, we did our best but it's too late."