Vampir ve Mafya (Düzenleniyor)

3-) Afferim Benim Oğluma

"Senin Yağızcanın bakıcısı olmanı istiyorum!" dedi sert bir sesle. Yağızcan uyur uyumaz beni ilk geldiğim odaya sürüklemişti. Tanrı aşkına, kadını öldüren bir adamın kardeşinin bakıcısı olmak mı? Kalsın. Başıma iş alamazdım.

"Olmaz." dedim. Aklıma düşen Lord ile içime öküz oturdu. Ne yedi acaba? Önümdeki adamın sesi ile sirkelendim.

"İtiraz etme gibi bir şansın yok. Edersen ölürsün." dedi öfkeyle. Göz devirdim.

"Ettim bile." dediğimde hızla beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı. İstesem kolayca kurtulabileceğim beni sürükleyen ele bakıp sırıttım. Göster bakalım marifetlerini, suratıma dokunmadığın sürece ses çıkarmayacağım. Depo gibi bir yere gelince yerlerdeki ve duvarlardaki kurumuş kana baktım bir süre. Ona döndüğümde ruhsuzca bana baktı ve bir sandalye çekip oturttu. Vakit kaybetmeden de bir yandan bağlamaya başladı. Bense uslu uslu yaptıklarını izliyordum. Hatta bağlamasına yardımcı olmak için ellerimi istediği yere kendi isteğimle koyunca epey şaşırmıştı.

"Uslu durman sana merhamet göstereceğim anlamına gelmez. Ancak hoşuma gitti. Şimdi, nerede kalmıştık?" dedi ve dudağı psikopatça kıvrıldı.

"İtiraz etmemde." dedim ruhsuzca. Bu dediğimle kaşlarını çattı

"Demek asi kız olmayı seçtin tekrar." dedi. Eline çekiç aldı, birde çivi. Ruhsuzca bana bakan adama bende öyle baktım.

Adam geldi ve elime çiviyi dayayıp çekici yukarı kaldırdı. Onun gözlerine baktım. Kin ve nefret. Bir anlığına gözlerime baktı ve daha sonra sirkelenip kaşlarını çatarak gözlerini yeniden elime sabitledi. Çekici çiviye vurduğunda gözlerimi kapadım.

Hadi ama İzel! Bu hiç inandırıcı değil! Vampir olduğun ortaya çıksın mı istiyorsun?

Rol icabı inledim ve gözlerimi açtım. Bardaktan boşalırcasına elimden çıkan kana baktım. Lannn! Gözlerim yavaştan kırmızıya döndüğünü hissettiğimde yeniden kapattım gözlerimi. Lenslerim? Olamaz! Neredeydiler? Hayır! Hayır! Hayır! Şimdi değil! Kendimi kontrol altına alırken çiviyi elimin içinde döndürdüğünde içimde bir kıpırdanma oldu. Gıdıklanmıştım. Normal bir insan olsa acı çekerdi bundan. Gözlerimi zor bela normale döndüğünü hissederken gözlerimi açtım.

Tekrar çiviyi döndürdüğünde histerik bir kahkaha attığım. Kahkaham ufak ufak azalırken gözlerimi hafif aralayıp ona baktım. Şok olmuş gözlerle bana bakıyordu. Kesinlikle şuan 'Bu kız deli mi? Bu durumda nasıl gülebilir?' dediğine eminim. Bu defa döndürmeyi kesip çiviyi bir kez daha çakınca bir kahkaha daha patlattım. Sinirlerim bozulmuştu. Bi yandan da göz yaşlarım aksın diye gözlerimi kapatmıyordum. Yanmanın etkisiyle boncuk boncuk akan göz yaşlarıma baktı. Bir anda yüzüme yediğim yumrukla sustum.

Yüzüme yumruk attı.

Yüzüme yumruk?

Yüzüm?

Öfke tüm bedenimi kaplarken ayağımı iplerden kurtarıp erkekliğine bir tane geçirdim. O acı içinde kıvranırken iplerden kurtulup elimdeki çiviyi çıkarttım. O bana şok olmuş gözlerle bakarken çiviyi elimde döndürüp

"O yumruğu yüzüme atmasaydın eğlenmene müsaade edecektim." Dedim ve çiviyi vampir gücümle bir köşeye fırlattım. Çivi duvarı deşip gözden kaybolduğunda adam daha da gözlerini açabilirmişcesine gözlerini belertip bir bana, bir duvara baktı. Adamı bir yumruk atıp tamamen yere serip kucağına oturdum. Şaşkınlığı geçmiş sadece yaptıklarımı ruhsuzca izliyordu. Sanki ölü bir cesedin üstüne oturmuşum hissiyatı daha da sinirimi bozdu. Ne eğlencesi kalmıştı ki? Yüzüne bir yumruk indirdim ve-hızımı alamayıp ard arda yumruk attım. Yumruk atmayı kestim bir süre ve sırıttım. Ayağa kalktım ve şaheserimi daha detaylı inceledim.