Kolejdeki Feraceli (TAMAMLANDI)

~~Kopmaz Bağlar~~

Meyda:Feray ve Fırat

(Medyadaki tanıtım videosu Ömerler Arasında'ya aittir.İzlemek isterseniz izleyebilirsiniz.😊)

Sıraç TANAY'DAN

Fırat,dolu dolu olmuş ve kızarmış gözlerini ikizinin gözlerine dikerek dikkatle baktı.İkizi,kaşlarını kaldırarak yüzüne sinsi bir gülümseme yerleştirdi ve yüzünü Fırat'ın yüzüne iyice yaklaştırarak takındığı gülümsemeyi bozmadan konuştu.

''Demek sende benden nefret ediyorsun yobaz Fırat?Bunu arkadaşına da söylemiştim,uzaktan veya yakından hiçbir âlâkâmız yok.Ama maalesef sen benim ikizimsin.''

Fırat,bu sefer her zaman yaptığı şeyi yaparak gülümsedi ve yüzünü ikizinin yüzünden uzaklaşarak gamzelerini belerte belerte cevap verdi.Arada bir bana bakıp boş boş gülümsüyordu...Onun içten gülümsemesini en iyi ben bildiğim için,bu gülümsemesinin ne kadar sahte olduğunu anlamıştım...

''Şampiyonun dediği gibi,sen benim ikizim değil,kardeşim bile olamazsın...''

Ardından birkaç sandalye devirerek kendini sandalyelerden birine atmıştı.Sanırım başı dönüyordu,bu sararan yüzünden belliydi.

Feray,Murat'a dönerek yüksek sesli bir kahkaha attı ve ardından,elini yüzüne kapatarak sandalyede oturan Fırat'a eğildi.Az önce yaptığı gibi yaptı ve Fırat'ın ellerini yüzünden çekmesini sağlayarak yüzünü Fırat'ın  yüzüne iyice yaklaştırdı.

''Sende o yobaz kadın gibisin işte.Güçsüz,zavlı ve ezik...İyiki babamın yanında büyümüşüm ve sizi hiç tanımamışım.Bundan o kadar mutluyum ki.''

Fırat,hışımla oturduğu sandalyeden kalktı ve elinin tersiyle sandalyeye bir tane geçirdi.Sandalye gürültülü bir şekilde kantin zeminiyle buluşurken,Fırat sıktığı yumruğunu Feray'ın yüzüne doğru yaklaştırdı ve derin bir nefes alarak diğer elini sarı saçlarına daldırdı.Gür sesi Feray'ın ürküp gerilemesine sebep olmuştu.

''Bir daha annem hakkında sakın ileri geri konuşma!Keşke seni hiç tanımasaydım,ruhsuz ve acımasız şey!Senin gibi kardeş olmaz olsun!Sen nasıl bir insansın?Nefret gözünü bu kadar mı kör etti?Ben senin ikizinim,diğer yarınım.Ötesi var mı beh?!Var mı?Ama yok,sen beni,bizi hiç sevmemişsin ki!Anneme yazık,zavallı kadıncağız senin için on yedi yıldır ağlıyor...Benim tek ailem ve bir tane kız kardeşim var.Oda Mucize,sen değilsin!''

Murat,gerileyen Feray'ın kollarına dokunurken Feray bir anda Fırat gibi bağırmaya başlamıştı.

''Gerçekten çok etkilendim yobaz Fırat.Hayır,siz benim için hiçbir şey ifade etmiyorsunuz ki.Koca bir hiç!Benim bu hayatta sadece bir tane babam var.Siz,on yedi yıldır nefretimi kabartan iki unsursunuz sadece.İki yobaz...Yobaz Fırat ve onun yobaz annesi.''

Yumruklarımı sıkarak Feray'ın yüzüne ters ters bakmaya başlamıştım.Fırat ise elini havaya kaldırarak Feray'ın yüz hizasına getirmişti.

''Biz seni on yedi yıldır merak ediyoruz aptal!Ölü müsün?Diri misin?Kim büyüttü seni?Ne yaptın annesiz yıllarca?Bu mu yani anne özlemin?Şu şımarık ve realist maskeni bir çıkar,öyle cevap ver Allah aşkına!Hiç anne özlemi çekmedin mi sen?Dizlerin kanadığı zaman anne diye ağlamadın tabi.İlk anne de dememişsindir sen,kesin baba demişsindir...İlk aşık olduğun zaman dizlerinde dertleşeceğin bir annen yoktu senin.Üniversiteyi kazandığın zaman koşa koşa boynuna sarılacağın bir annen yoktu.Bu kadar zavallısın işte sen.Asıl zavallı sensin!''

Feray,dolu dolu olan mavi gözlerini inatla Fırat'ın gözlerine dikerek cevap vermekten hiç çekinmemişti.

''Benim hepsine yetecek bir babam var!O beni olması gerektiği gibi büyüttü zaten.Sizin gibi yobaz olmaktansa,babam gibi realist olmayı yeğlerim.Realist insanlar üzülmezler,çünkü onlar kalpleriyle değil akıllarıyla hareket ederler.''