My soldier H.S

Θα πονέσεις

Το επόμενο πρωί έκανα την κατάλληλη προετοιμασία για να πάω στην εταιρεία που πρότεινε να με πάρουν ο οικογενειακός μας φίλος.

Έβαλα ένα τζιν σκουρόχρωμο μια μπλούζα μαύρη απλή και άφησα τα μαλλιά μου κάτω και βαφτηκα ελάχιστα.

Σε δουλειά πάω όχι σε καλλιστεία.

Πήρα ένα ταξί και μετά από λίγη ώρα έφτασα εκεί.

Ένα μεγάλο κτίριο απλωνόταν μπροστά μου. Έμοιαζε με εκείνο του μπαμπά και του θείου μου.

Ανέλαβε την εταιρεία μας ο Louis αφού εγώ προς το παρόν θέλω να είμαι ήρεμη.

Υπάρχει παράρτημα της εταιρείας μας εδώ όμως θα ήθελα να ξεκινήσω την καινούργια μου ζωή χωρίς τον πόλεμο μόνη μου, με μια δική μου δουλειά.

Μπήκα στο ασανσέρ και ανέβηκα στον τελευταίο όροφο που ήταν το γραφείο του διευθυντή.

"Γειά σας. Είμαι η Anna Tomlinson και θα ήθελα.."

"Ναι ο κύριος Styles σας περιμένει." Είπε διακόπτοντας με.

Άκουσα καλά;

"Πως είπατε;" ρώτησα.

Ίσως είναι απλή συνωνυμία.

"Σας περιμένει. Ελάτε μαζί μου." Είπε η κοπέλα και την ακολούθησα.

Μπήκαμε στο γραφείο και με έβαλε να καθισω και να περιμένω.

Ήρθα ένας κύριος γύρω στα 50.

Σηκώθηκα και τον χαιρέτησα ευγενικά.

"Εκτός από τους γονείς σου που τους γνώριζα αρκετά καλά λόγω του Jones δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί να περάσεις καν από την συνέντευξη. Τέλος πάντων εγώ θα σε αφήσω με τον γιο μου να σε κατατοπίσει αφού πλέον αυτός είναι ο διευθυντής της εταιρείας. Χάρηκα που σε γνώρισα."

Χαιρέτησε και βγήκε έξω από γραφείο ενώ εγώ έμεινα να περιμένω τον γιο του.

Είχα ένα κόμπο στο στομάχι μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι αυτός έτσι;

Η πόρτα άνοιξε και τότε μπήκε μέσα αυτός.

Γιατί είμαι τόσο γαμημένα άτυχη;

Σηκώθηκα γρήγορα από την θέση μου και προχώρησα προς την πόρτα για να φύγω.

Κράτησε τα χέρια μου και με σήκωσε κολλώντας με πάνω στην πόρτα.

Το χέρι του πήγε στο κλειδί και το γύρισε για να είναι σίγουρος πως δεν θα μπει κανείς.