Daughter of A Vampire, Son Of A Werewolf (DUTCH)(GEEN TWILIGHT FANFICTIE)

Hoofdstuk 65

'Je bent gestoord, ik kan niet geloven dat je dat hebt gedaan. Je had wel dood kunnen gaan, Scarlett! Je bent een mens nu, je bent niet meer van steen.' Foetert Dakota tegen me op de weg terug naar huis. Layla strompelt zwaar steunend op Damian, die nu in mensenvorm is, achter ons aan. Ik zeg niks en staar recht voor me uit. Het moment dat Layla Dakota zag staat nog op mijn netvlies gebrand. Ondanks haar wond sprong ze overeind en vloog ze hem om zijn nek. Want raad eens. Hij is haar ex. En ja, ik weet het. Dakota en ik zijn mates. Maar toch. Iets in haar blik zegt me dat de liefde van haar kant nog niet over is. Als we na een hoop gescheld en gefoeter van Dakota's kant eindelijk thuis aankomen loop ik direct naar boven en sluit mezelf op in mijn slaapkamer. Daar laat ik mezelf voorover op mijn bed vallen. Ik slaak een diepe zucht en druk mijn gezicht in mijn kussen. Waarom kan het niet een keer goed gaan in mijn leven? Na een tijdje klinkt er een zacht getik op mijn raam. Eerst denk ik dat het regent, maar als ik op kijk zie ik hoe Thalia voor het raam bungelt. Snel sta ik op en open het raam. Behendig slingert Thalia naar binnen. 'We hebben ook een deur, weet je.' Zeg ik overrompeld. Thalia grinnikt en gaat op mijn bed zitten. 'Hoe gaat het met je? De laatste keer dat ik je zag lag je half dood op je bed en nu zie je er uit alsof je een geest heb gezien.' Zegt ze dan. 'Ach,' Verzucht ik. 'Ik ben er net achter gekomen dat mijn mate een superknappe ex heeft en volgens mij houd ze nog steeds van hem.' Meteen veert Thalia overeind. 'Je hebt een mate?' Roept ze verrukt uit. Ik knik. 'En het is het meest ingewikkelde ding ooit.' Zeg ik dan en plof naast haar neer. 'Wie is het? Is hij knap? Is hij sterk? Het is geen rogue, toch? Is het een moordenaar? Of een flirt? Oh, vertel het me toch!' Ratelt Thalia opgewonden. Ik wordt rood en kijk naar de stoffige vloerbeddeking, die plotseling erg interessant is geworden. 'Dakota.' Mompel ik dan. 'Wie?' Vraagt Thalia. 'Dakota.' Zeg ik nog een keer. Thalia slaakt een opgewonden kreet en springt overeind. 'Ik wist het. Ik wist het. Jullie zijn mates.' Jubelt ze en maakt kleine danspasjes. Meteen hoor ik hoe de deur van de woonkamer beneden opengaat. 'Scarlett?' Vraagt Dakota vertwijfeld en komt langzaam de trap opgelopen. 'Geweldig.' Kreun ik. 'Jullie hebben geen ruzie, toch?' Vraagt Thalia geschrokken. 'Nee. Geen ruzie.' Zeg ik kortaf en haal gauw mijn deur van het slot voordat Dakota hem in blinde paniek intrapt. 'Thalia?' Zegt hij verbaasd. 'Gefeliciteerd.' Roept Thalia enthousiast en duwt Dakota in mijn richting. Ik kijk Thalia waarschuwend aan, wetend wat ze van plan is. 'Niet te geloven dat jullie mates zijn. Maar vertel me, kunnen jullie het wel aan? Onvoorwaardelijk van elkaar houden. Zorgen dat er niemand tussen jullie inkomt?' Vervolgt Thalia dan en kijkt me veelbetekenend aan. Als blikken konden doden kon je haar nu onder de grond stoppen. 'Ja natuurlijk. Scarlett betekent alles voor me. Ik wordt al misselijk van de gedachte dat ik haar pijn zou doen.' Zegt Dakota eerlijk. 'Bewijs het.' Zegt Thalia uitdagend. 'Hoe?' Vraagt Dakota. Thalia wiebelt met haar wenkbrauwen. 'Kus haar.'