Rest my Soul [✅]

06. Κύμα

Μην ξεχνάτε να ψηφίζετε και να σχολιάζετε😄
--🌹--

"Το φεγγάρι μάλλον με ντρέπεται"

Τον άκουσα να ξεροβήχει και κοιτώντας το πεντακάθαρο τζάμι του δωματίου μου, δυο βήματα μακριά από το αναπαυτικό κρεβάτι μου, αντιλήφθηκα την αμηχανία του. Ποσώς όμως με ενδιέφερε τη στιγμή που το φεγγάρι με είχε μαγνητίσει με το φως που εξέπεμπε και τούτη την παγερή νύχτα. Μπορεί να ηρεμήσει κάθε ψυχή, αθώα και αμαρτωλή, μόνο με τη δύναμη της ύπαρξης του.

"Π-πώς το κατάλαβες;"

Ο τόνος της φωνής του χαρωπός, το χαμόγελο του όμως τόσο ψεύτικο. Ω καημένε.

Γύρισα αργά προς το μέρος του για να τον κοιτάζω βαθιά στα μάτια. Ο λόγος; Έχω παρατηρήσει πως είναι το καλύτερο μέσο για να βρεις ειλικρίνεια στα λόγια των άλλων.

"Ξέρεις, ζω για τη στιγμή που οι υποκριτές θα είναι περιορισμένοι σε εκείνα τα κτήρια που ονομάζονται θέατρα. Η λέξη υποκρισία να παραμένει κρυμμένη στα φύλλα των λεξικών και να προφέρεται ως ένα κακόγουστο αστείο της στιγμής από ανθρώπους με αρρωστημένη φαντασία."

Ένιωσα εκείνο το μεγάλο φορτίο που βάραινε την καρδιά μου να εξαφανίζεται δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο και να απελευθερώνεται μέσω της εκπνοής μου στον αέρα. Θα φανεί παράδοξο, όμως τρέφω ακόμη ελπίδα πως αυτά τα λόγια κάποια μέρα θα βγαίνουν από το στόμα όλων.

"Ενδιαφέρουσα ευχή δεσποινίς!"

Καθάρισε τον λαιμό του διακριτικά κι ύστερα στήριξε καλύτερα τα γυαλιά μυωπίας πάνω στη γαλλική του μύτη. Παρόλο που φαίνεται κι εκείνος κουρασμένος, ακόμη έχει αντοχές να μου χαρίζει εκείνα τα αμήχανα χαμόγελα του.

"Πού βρίσκεις τη αντοχή, μου λες;"

Ξαφνικός θυμός συνόδευσε την ερώτηση μου, ερώτηση που ασυναίσθητα ξεπήδησε από τα χείλη μου και δεν έμεινε κλεισμένη στην άβυσσο των σκέψεων μου... Μάλλον δεν μπορούσε να μείνει χωρίς απάντηση, θα ένιωθε κι εκείνη ανολοκλήρωτη.

Με κοίταξε επιτέλους κι εκείνος στα μάτια. Ξαφνιάστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, και παραλίγο να μου έδινε την απάντηση, όμως σιώπησε και πάλι.
Όχι όμως για πολύ.

Σηκώθηκε από την αναπαυτική πολυθρόνα στη γωνιά του δωματίου όπου ξεκουραζόταν και με πλησίασε. Έκατσε πάνω στο κρεβάτι μου έτσι ώστε να έχουμε απέναντι ο ένας τον άλλον.
Στο αριστερό του στήθος πρόσεξα ένα καρτελάκι στο οποίο αναγραφόταν το όνομά του, προφανώς. Ζακ Μιελ.