Moon Lovers ( Lesbian )

Chapter 2

It's only 7 in the morning but the temperature here in Manila is unbearable, medyo naninibago ako sa panahon dahil winter sa Russia ng umalis ako and it'll take awhile bago magsettle ang katawan ko.

Suruel got me a brand new Mercedes Benz na parang hindi typical na gawing pamasok sa trabaho dito sa Pilipinas.

Sabi ko naman sa kanya yong simple lang dahil ayaw ko maging agaw atensyon.

I feel the weight of the stare in my back habang naglalakad ako sa hallway papunta sa faculty room ng school kung saan ako magtuturo for this year as a University Professor.

"Are you lost?" Narinig ko na tanong sakin ng isang matandang babae pagka pasok ko sa faculty. "No student is allowed here.” 

Apat ang tao sa faculty. Tatlong babae at isang lalaki na titig na titig sakin.

"First day kasi eh baka naligaw." Katwiran ng lalakki na ngingiti ngiti sakin.

The old woman snap at him. "Bakit hindi ba sya marunong magbasa? May nakalagay na faculty sa pintuan — "

"No, I'm not lost.” I clarify bago pa sila magtalo. Nakatulala lang sila sakin.  “I’m the new professor.”

At nabuga ng isa sa mga teacher ang iniinom nyang kape. "Ay dyosko ang init."

“Are you joking?” Hindi makapaniwalang tanong ng lalaki sakin bago sya tumayo at lumapit sakin para pakatitigang mabuti ang mukha ko. "Professor eh mukha ka lang 17 o 18."

"My daughter look older than you Miss." Pagsabat ng isa sa mga teacher na katabi ng nagkakape kanina.

The man has a thoughtful look. "Maybe you are a model or artist at pinaprank mo kami."

"I'm 27." Sagot ko sa kanilang lahat. Wala naman dapat akong iexplain pero ang dami nilang tanong — ganito ba talaga sa Pilipinas? "I finished College in Russia early and took my Ph.D after."

"Russia?" Nanlalaki ang mata ng babae na nagkakape.

"At ph.D." Dagdag ng katabi nya.

Tumayo na din ang matandang babae na paran sya ang mayor doma ng school. "You must be really smart."

"Hindi naman po."

Tumawa ang lalaki. "Humble pa eh."

Actually ang dami nilang tanong pero mabuti nalang ay tumunog na ang bell para sa pagsisimula ng klase.

I have a map of the school in my hand kaya hindi ako maliligaw — lahat ng students ay nasa kwarto na nila. And i see some of them looking at my direction in awe — until i found my first class.

Agad akong pumasok.

Pero nagkakagulo ang mga students, may nagliliparang papel, ballpen, at tissues.

They don't notice me yet.

Inilipag ko ang bag at book as i stand in the podium in silence in a minute or two — At kinatok ko ang lamesa.

Napatigil naman silang lahat at napako ang atensyon sakin.

"Good morning.” I greet no one.

"Wah.." Narinig kong bulong ng karamihan.

Well, mas matalas ng 500% ang pandinig ko kumpara sa mga ordinaryong tao.

"Nandito na ba lahat?" Tanong ko habang binubuklat ang libro kung saan ako kukuha ng topic. Actually kabisado ko na lahat ng nakagay dito.

A boy in the front seat raise his hand, headphones around his neck. I motion him to stand and speak up. “Wait — are you a new student?”

My bangs fall right on the side of my face and gracefully brush it off. “No, I’m your new professor, sadly, Mr. Cortez is sick and never coming back."