And then I found you

Κεφάλαιο 16ο

(Luke's POV)

Όπως έχετε καταλάβει διαβάζω τους ανθρώπους σαν ανοιχτά βιβλία. Έτσι από την πρώτη στιγμή που γνώρισα την Μεγκ κατάλαβα τι άνθρωπος είναι. Ταιριάζουμε πολύ και γνωριζόμαστε μόνο λίγες ώρες. Αυτή η κοπέλα κρύβεται καλά. Ακόμη δεν έχω καταφέρει να την ψυχολογήσω απόλυτα και είμαι σίγουρος ότι θα μου πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να την πείσω να ρίξει τις άμυνες της και να με αφήσει να τη διαβάσω. Αλήθεια μερικές φορές έτσι νιώθω. Σαν να μπορώ να διαβάσω τη σκέψη του άλλου. Ίσως είναι κληρονομικό αφού και η μητέρα μου είχε αυτό το χάρισμα.

Αχ μανούλα... Πόσο μου λείπεις δεν φαντάζεσαι...

Η μητέρα μου είχε αλλά τρία αδέλφια αλλά ήμουν μικρός και δεν τα θυμάμαι καλά. Δυστυχώς με έχει αφήσει εδώ και αρκετά χρόνια. Την έχασα όταν ήμουν 9 χρόνων από αυτοκινητιστικό. Ποτέ δεν ξεπέρασα το θάνατό της. Ζω από τότε με τον πατέρα μου ο οποίος μετά από δύο χρόνια ξαναπαντρεύτηκε και έκανε δύο παιδιά με τη νέα του γυναίκα. Με την τύπισσα δεν έχουμε πολλά πολλά.

Επειδή τα παιδιά είναι μικρά ακόμη και φέτος είμαι Γ' Λυκείου ο πατέρας μου με άφησε να μετακομίσω σε ένα διαμέρισμα μόνος μου αρκεί να τον επισκέπτομαι τα Σαββατοκύριακα και να τον παίρνω τηλέφωνο σχεδόν κάθε μέρα. Όσο για τη μητριά μου, πότε δεν κατάφερε να καλύψει το κενό που μου άφησε η μαμά μου. Είναι καλή γυναίκα, μου συμπεριφέρεται πολύ καλά και με αγαπάει πολύ όπως και τον μπαμπά μου. Τουλάχιστον δεν είναι καμιά δύσκολη σκύλα να μου κάνει τη ζωή πατίνι. Ασχολείται με τα δικά της και δεν μπλέκεται στα πόδια μου, όπως ούτε εγώ στα δικά της.

Τα ετεροθαλή αδέλφια μου με αγαπούν και τα αγαπώ πολύ και στα αλήθεια τους έχω τρελή αδυναμία. Καταλαβαίνετε βέβαια πως τα 8χρονα δεν είναι και ο καλύτερος περίγυρος όταν θες να διαβάσεις για να περάσεις ιατρική. Για αυτό ο πατέρας μου και η γυναίκα του με άφησαν να μείνω μόνος μου. Δεν θα παρατούσα τα μικρά μου διαβολάκια για κανένα λόγο. Η Μαίρη και ο Τζον είναι η ζωή μου καθώς ήμουν πάντα μοναχοπαίδι και το γεγονός ότι έχω δύο μικρά αδέλφια πια θα το χρωστάω σε αυτή τη γυναίκα.

Αρκετά με τη ζωή μου όμως. Όπως έλεγα με τη Μεγκ ένιωσα αμέσως τη σύνδεση. Σαν να την ήξερα χρόνια αλλά και σαν να μας ενώνει κάτι. Βασικά σαν να μας ενώνουν πολλά πράγματα. Ίσως ήμασταν τίποτα σε καμία προηγούμενη ζωή δεν ξέρω.

Μόλις γνώρισα την Τέιλορ έλαβα κάτι ουδέτερο. Από τη μια φάνηκε ενδιαφέρουσα και συμπαθητική κοπέλα ενώ από την άλλη κρύβει πράγματα. Και δεν εννοώ πράγματα όπως η Μέγκαν που απλά δεν φανερώνει τα συναισθήματα της. Είναι κάτι το οποίο δεν αφορά μόνο αυτήν αλλά σίγουρα θα επηρεάσει τους γύρω της. Και μάλιστα είμαι σίγουρος ότι δεν θα είναι καλό αυτό.