20 seconden met één jongen

10

Levi's p.o.v.

De volgende dag word ik verward wakker; vraag ik me af waarom ik zo moeilijk door mijn linker oog kan zien. Wat in hemelsnaam die rare blokkade is, die ervoor zorgt dat ik mijn oog niet goed open. Zodra ik overeind ga zitten en een kloppende pijn in mijn oog komt, weet ik het weer. Onze geliefde Marc vond het gisteren nodig om me een stomp te verkopen, om mijn vreselijke dag nog erger te maken. Want oh wat is het toch hilarisch om zomaar iemand te slaan.

   Met tegenzin gooi ik mijn benen over de rand van mijn matras en wrijf wat door mijn ogen heen – voorzichtig, mijn linkeroog is nog nooit zo gevoelig geweest. Dan sta ik op en trek een broek aan nadat ik mijn wekker heb uitgezet. Slaperig wrijf ik nog een keer door mijn rechteroog en loop naar de badkamer. Daar inspecteer ik mezelf even in de spiegel. Mijn blauwe oog lijkt alleen maar erger dan gisteren. Ik vraag me af hoelang het zal duren voordat het weg zal trekken.

Ik ga vlug even naar de wc en ga dan weer terug richting mijn kamer. Op mijn weg daarheen kom ik Collin tegen. Overrompeld kijkt hij me aan; ik kan de lichte angst in zijn ogen zien.
   'Jezus, het is nog erger geworden dan gisteren. Hoe heb je dat toch gedaan?' Vraagt hij.
'Ja, ik weet het ook niet,' mompel ik. Collins blauwe ogen staan een beetje raar.

   'De volgende keer dus niet zo haasten, dan kom je maar een keer later of te laat. Nu moet je weet je hoelang met dat blauwe oog rondlopen,' zegt hij.
'Ja, zal ik doen. Bedankt, Coltrui,' zeg ik, wrijf wild door zijn haren heen en schenk hem een kleine glimlach. Dan ga ik mijn kamer weer in en loop naar mijn bed.

Ik trek met moeite mijn T-shirt aan. Plotseling lijk ik last te hebben van een enorme spierpijn in mijn rug. Ik trap mijn voeten in mijn Vans en ga dan de trap af. In de keuken smeer ik mijn brood en eet het op naast Collin, die nog smerend naast me staat. Ook hij is al snel klaar en begint ook te eten. Hij leunt met zijn rug tegen het aanrecht, kijkt onderzoekend naar mijn gezicht.

   'Staat je wel stoer, dat blauwe oog. Lijk je ruig door,' zegt hij. Ik schud lachend mijn hoofd en kijk hem scheef aan.
'Bedankt, man,' zeg ik sarcastisch. 'Ik hoef geen stoer imago, geef mij er maar gewoon eentje die mezelf representeert.' Collin knikt instemmend.

   'Stoer past ook helemaal niet zo goed bij jou. Alleen maar voor heel even,' zegt hij. Ik lach.
'Bedankt voor dit mooie mode-advies, broertje,' bedank ik hem sarcastisch en prop het laatste stuk brood naar binnen.
   'Altijd, lieverd,' zegt hij met een bekakt stemmetje en houd zijn arm omhoog alsof hij een handtas draagt. Ik hoofdschuddend lach ik en ga dan de keuken uit om me klaar te maken.

Ik poets mijn tanden en doe mijn haar. Ik was mijn gezicht en doe wat deodorant op. Voor een laatste keer check ik of mijn haar goed zit en staar mezelf dan aan in de spiegel. Mijn blauwe oog ziet er echt verschrikkelijk uit, laat me net een of andere vechtersbaas lijken – een lul dus.

   'Ja, dat heb je echt knap voor elkaar gekregen, Lee,' zegt Collin, die de badkamer komt ingelopen. Zwijgend kijk ik hem aan in de spiegel.

Collins blauwe ogen zijn zowat hetzelfde als die van mij, maar zijn kleine, blonde krullen zijn heel anders dan mijn bruine, grote krullen. Verder is onze enige andere gelijkenis naast onze ogen onze neus. Dat komt omdat Collin en ik een andere vader hebben.

Nog geen jaar later nadat ik geboren was, gingen mijn ouders uit elkaar. Ze waren gewoon niet verliefd meer, allebei niet. Mijn moeder had binnen de kortste keren een nieuw iemand gevonden en niet veel later zat Collin in haar buik. Mijn stiefvader is een geweldige vent en ook mijn vader is een geweldige vent; wat ik het geweldigste vind is dat ze alle drie goed met elkaar op kunnen schieten. Mijn vader en moeder hebben – zo ver ik weet – nog nooit echt ruzie gehad. Ze zijn als vrienden uit elkaar gegaan, dus hebben ze het nu nog steeds gezellig met elkaar en kijken ze elkaar niet aan alsof ze vuil zijn. Collin is dus mijn halfbroertje, maar ik zie hem gewoon als broertje.