20 seconden met één jongen

35

Levi's p.o.v.

Middenin de nacht word ik wakker. Twee uur, eigenlijk bijna half drie. Plotseling is er allerlei gerommel in mijn slaapkamer te horen. What the fuck is dit nou weer? Wordt er ingebroken? Voorzichtig draai ik me om en gluur door de spleetjes van mijn ogen om te kijken of ik iets kan zien. Nee, niets, het is veel te donker. Al mijn kastjes worden opengemaakt. Dan gaat mijn tv opeens aan ik open mijn ogen wat verder zodat ik hopelijk genoeg kan zien om er later over te kunnen praten. Dan herken ik de krulletjes van Collin in het silhouet dat voor de tv staat. Hij blijft even stilstaan, loopt dan naar het tafeltje waar mijn tv op staat en gooit alles wat er naast de tv staat op de grond. Ik schiet omhoog en spring uit mijn bed.

   'Collin,' zeg ik en pak hem vast bij zijn schouders. Ik draai hem naar me toe en kijk naar hem, maar zijn ogen zijn gesloten. Ik schud hem voorzichtig heen en weer. 'Collin, ben je daar?' Vraag ik en schud hem weer wat heen en weer. Als ik hem nu naar bed stuur, weet ik dat hij binnen nu en dan weer ergens bezig is de boel op z'n kop aan het zetten. Weer schud ik hem wat, waardoor hij eindelijk traag en verward zijn ogen opent. Het licht van de tv flikkert op zijn gezicht.

   'Wat doe je?' Vraagt hij en kijkt verdwaald om zich heen. 'Wat doe ik hier?' Vraagt hij dan en ik moet stiekem wel een beetje lachen.
'Je was weer aan het slaapwandelen,' antwoord ik en beduusd kijkt Collin om zich heen.
  'Oh, sorry,' stamelt hij. Ik laat zijn schouders los en glimlach naar hem.
'Geef niets, kan je niets aan doen,' zeg ik. 'Ga je weer terug naar bed?' Vraag ik dan.
   'Ja,' zegt Collin hees. Ik glimlach weer en kruip zelf ook terug in bed.

Collin doet de tv weer uit en loopt richting mijn slaapkamerdeur. Hij pakt hem vast en kijkt dan naar me om. 'Mag ik anders bij jou in bed?' Vraagt hij dan en ik frons.
'Ja, als jij dat fijn vindt,' zeg ik. Collin sluit de deur achter zich en kruipt naast me. Ik kan hem niet aankijken, maar ik weet dat we vast onze ogen op elkaar hebben gericht. Vaag zie ik de rondingen van zijn gezicht, meer niet.
   'Alles oké?' Vraag ik.
'Mja hoor,' mompelt Collin en dan vallen we stil.

Ik sluit mijn ogen en probeer in slaap te komen. Collins ademhaling is nog steeds onrustig. Ik voel mezelf echter al wegzakken en ik schat dat ik na iets minder dan een kwartier alweer in slaap ben gevallen, terwijl ik Collin nog steeds hoorde woelen en draaien.

   Wanneer ik weer wakker word is het rond half zeven en probeert Collin zachtjes mijn kamer uit te sluipen, maar door alle troep die hij gisteren op de grond heeft gegooid struikelt hij en klinkt er wat gestommel. Ik kruip omhoog en zie hoe Collin zich probeer op te vangen aan mijn bureaustoel, maar hem genadeloos meesleept in zijn val. Er klinkt een harde bonk en vervolgens wat gekletter. Collins hoofd schiet geschrokken boven mijn bed uit een kijkt me bang aan. Net een verloren hert in de koplampen van een auto.

   'Gaat het?' Vraag ik en kijk bezorgd naar hem.
'Heb ik je wakker gemaakt?' Vraagt hij zonder antwoord te geven op mijn vraag.
   'Ik werd al wakker van je toen je uit bed kroop. Gaat het?' Antwoord ik en kijk hem diep aan.
'Sorry, ik wilde je juist niet wakker maken...' stamelt hij en klautert omhoog.
   'Collin, gaat het?' Vraag ik nu hard en streng terwijl ik half op begin te staan.

De wallen onder Collins ogen zijn enorm. Hij is niet meer in slaap gekomen nadat hij wakker werd omdat ik hem zonodig wakker moest maken omdat hij aan het slaapwandelen was. Ik voel me schuldig voor hem.

'Ja, gaat wel,' zegt hij en wrijft verward over zijn achterhoofd. Ik sta op en loop naar hem toe. Hij komt nu ook omhoog en kijkt me beduusd aan. Ik kijk goed of dat hij nergens bloedt.
   'Nergens bloed of pijn?' Vraag ik en hij haalt zijn schouders op.
'Niet echt, een beetje mijn hoofd, maar dat kan ik wel aan,' antwoordt hij en ik knik. Ik ga op het voeteneind van mijn bed zitten en bekijk hem. Zijn wangen zijn rood en zijn ogen zijn gericht naar de grond. Zijn krulletjes staan wild door elkaar.