20 seconden met één jongen

55

Felix' p.o.v.

Traag open ik verward mijn ogen wanneer ik een vaag bekende stem zachtjes mijn naam hoor roepen. Ik sluit ze weer na ze niet eens fatsoenlijk open gedaan te hebben en leg mijn hoofd weer neer tegen het zachte, warme materiaal. Er gaat een hand door mijn haren heen.

   'Felix, schatje,' klinkt er dan en ik open opnieuw mijn ogen, zie dat ik in Levi's armen lig. Griet staat in de deuropening en kijkt met een kleine glimlach naar ons. 'Monique had geappt, ze vroeg of dat je naar huis kwam voor het eten. Je had wel hier mee mogen eten, maar ik heb ook al extra moeten koken voor Sven en heb niet genoeg voor nog een extra iemand,' legt ze uit. Ik kreun binnensmonds en leg mijn hoofd weer op Levi's borstkas neer terwijl ik mijn armen strak om hem heen wikkel.

'Nee, ik wil hier blijven, precies op deze plek en precies zo,' mompel ik gefrustreerd tegen mezelf. Levi haalt opnieuw zijn hand door mijn haar. Verdomme, dat had hij niet moeten doen, nu wil ik al helemaal niet meer weg. Ik wil in zijn armen blijven, in zijn nabijheid en wil zijn warmte voelen. In tijden heb ik me niet meer zo goed gevoeld als dit, waarom moet simpel avondeten dat nou verpesten? Kan ze me niet nog een uurtje met Levi gunnen? Dit is wat al die weken al de situatie had moeten zijn, laat me die vergooide tijd met hem inhalen. Laat me nog even zo in zijn sterke armen liggen, alsjeblieft.

   'Je moeder wacht op je, Felix,' zegt ze dan en ik zucht zacht. Levi woelt weer door mijn haren heen.
'Obelix,' zegt hij zacht en drukt een kusje op mijn haren.
   'Stuur maar terug dat ik mijn eten wel opwarm,' zeg ik dan en kijk op naar Griet. 'Ze begrijpt het wel.' Even twijfelt ze, maar glimlacht dan toch.
'Zal ik doen. Als ze het er niet mee eens is, laat ik het wel horen,' zegt ze. Ik glimlach naar haar.
   'Bedankt,' zeg ik en dan verdwijnt Griet de kamer weer uit en sluit de deur achter zich.

Ik leg mijn hoofd weer op Levi's borst neer. Hij wikkelt een pluk haar om zijn vinger en sufjes kijk ik naar hem op. Hij glimlacht naar me en het laat mijn hart razen, mijn wangen tintelen en mijn buik kriebelen en draaien. Hij is zo mooi en speciaal. Ongelofelijk dat hij mijn vriendje is. Ik kan niet geloven dat hij opgescheept wil zitten met iemand zoals ik.

   'Misschien is dit een beetje snel om te zeggen...' stamel ik en klim een beetje omhoog, omdat ik hem zo beter aan kan kijken. Zijn blauwe ogen kijken vragend in die van mij. 'Maar ik houd van je,' zeg ik dan en Levi's hoofd wordt knalrood. Zwijgend kijkt hij me aan en ik zie de verbazing in zijn ogen. Waarom zegt hij niets terug? Waarom blijft hij stil? Ben ik maar achterlijk en is dat niet de manier waarop Levi naar me kijkt? Hoezo zegt hij niets?

'Wow, Felix,' stamelt hij overdonderd en ik voel een brok in mijn keel en mijn ogen beginnen te branden. Niet huilen, Felix, je hebt al genoeg gehuild om liefdesverdriet de afgelopen weken. 'Ik houd ook van jou,' stamelt hij dan, glimlacht klein en strijkt met de achterkant van zijn vingers over mijn wang. Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen. Ik geef hem een klein kusje en blijf hem aankijken na mijn lippen van de zijne gehaald te hebben. Zijn vingers blijven mijn wang strelen en het warmt me op van binnen. Het geeft me een goed gevoel, een gevoel dat ik in weken niet meer gevoeld heb.

Zijn ogen dwalen over mijn gezicht.
   'Hoe reageerde Bente toen je het uitmaakte?' Vraagt hij dan en ik slik. Het brengt me terug naar het moment, terug naar alle akelige momenten met haar, alles.
'Ze moest huilen...' stamel ik. Levi knikt. 'Maar ik heb het haar uitgelegd, en ik denk dat ze het ergens begreep. Ze weet dat ik je leuk vindt, dus ze ziet het vast aankomen dat we iets hebben. Ik hoop gewoon dat ze het niet erg vindt,' zeg ik dan en Levi glimlacht scheef. Hij haalt zijn hand door mijn haren heen en trekt me tegen zijn borstkas aan.

   'Dat denk ik niet, Felix, ze reageerde ook niet stom toen Daniël en Simon uit de kast kwamen, dus waarom zou ze dat bij jou wel doen? En bovendien zei ze tegen me dat jij en ik wel een leuk stelletje zouden kunnen zijn nadat ik met je gezoend had op Petra's feest, en toen was ze dronken, en dronken mensen spreken de waarheid. Je hoeft je echt geen zorgen om haar te maken,' stelt hij me gerust en drukt een kus op mijn kruin. Ik knik klein.