My Last Wish Is ... (On-going)

Chapter 9

SA BAHAY NINA MAKI

MAKI’S POV

Eto ako  ngayon nakaupo sa couch. Sabay nuod ng cartoons habang lumalamon XD tataba talaga ako nito. :DDDD pero teka, bakit iba yung pakiramdam ko? Parang I feel something weird. Di ako mapakali.

Iba talaga ang nararamdaman ko. May nangyari kaya kina Mama at Papa? Nako! Sana naman wala T_T

Gusto ko lamang sa buhay ay yakapin mo ako, gusto ko lamang sa buhay ay yakapin mo ako.

Ayun! Text >.<

From: John

Maki! Andito kami ngayon sa ospital. Naaksidente si Arkin.

At biglang tumigil ang mundo ko, hindi dahil sa kinilig ako kundi nabigla ako sa nangyari. Di ako nagdalawang isip na tumakbo palabas. Wala na akong pakialam kung anong itsura ko, ang importante makita ko lang si Arkin.

Dahil sa pagkataranta ko, pumunta ako ng garage at kinuha ang bicycle na ilang months ko nang inindiyan dahil sa hindi ko alam kung pano mag-drive. Tama nga siguro ang sinasabi nilang adrenaline rush. Iba tong sakin kasi isang himala, nagawa kung makabalance at agad-agad humarurot patungong ospital.

JULIA’S POV

Andito ako ngayon sa Harris Hospital dahil nga sa pagiging concern citizen ko. Kanina kasi naisipan ko pang pumunta sa Emerson University at nang makapanood ng praktis nang di ko namalayang nakatabi ko na pala ang impaktong nakita ko sa Facebook. IT’S AN ACCIDENT. OKAY?! While watching the players practice, bigla nalang natumba tong tinatawag nilang PR. Well, he’s name sounds familiar. Pano naman kasi, siya lang naman pala ang kilabot ng Emerson. Kaguluhan ang sumunod. Biglang napatayo at tumakbo palapit kay PR ang lalaking katabi ko. Ngayon, ang tanong. Bakit ako napunta dito? kasi naman, ako lang naman yung naiwan sa bleachers malapit sa kinauupuan niya, tinawag lang naman ako at sinabing PAKI-BITBIT NAMAN NG BAGS NAMIN, KAILANGAN AKO NG PINSAN KO NGAYON. Yun nga, ako lang naman kasi ang malapit, NO CHOICE. Total, talagang kailangan naman siya ng pinsan niya. Sige na, just for once! MAGPAPAKA-ALALAY ako sa isang taga-EMERSON.

Well, wala naman talaga akung kaalam-alam sa dalawang yun asides sa name ng PR na yun. Pero talagang naging kasabwat talaga ako dun eh. AT! At infairness ha, kung makalagay ng chechebureche sa bag, WAGAS! Daig pa ang lalayas. Pero talagang malaki ang pasasalamat ng gym instructor ko sa lalaking yun. Isipin niyo nga T_____T

At eto na nga, biglang lumabas si Facebook guy galing sa ER . With that serious look.

MAKI’S POV

Diritsong ER na ko. At saktong nakita ko si John dun. Nakayuko. Ano na kayang kalagayan ni Arkin? Sana maayos lang siya. Sana simpleng gasgas lang natamo niya kesa alam niyo na.

Maki: John?

Nanginginig akong lumapit kay John.

John: Maki, andiyan ka na pala.

Maki: Ikaw talaga John, alam mo ang sarap mong barahin ngayon pero di ko magawa (naiiyak) kamusta na pala si Arkin?

 John: Gusto ko lang sabihin sa’yo Maki na matagal ka nang mahal ni Arkin (smile)

Maki: Ha? di kita maintindihan John.

John: Maki (tinapik si Maki sa balikat at ngumingiti pero naluluha) Arkin passed a minute ago. And we were planning to donate his heart to a close family friend of ours. (may kinuhang isang box at binigay kay Maki) ibibigay sana keh Arkin sayo.