Yatılı Okul | WATR yaz '14 En Iyi Paranormal Hikayesi

Her şey birer yanıltmaca..

Sabah yine ne giyeceğim konusunda kararsızdım. Belki de Ana görebilse iyi bir kombin yapabilirdi. Of, Ana... Fazla zaman kaybetmemek için bu konuda fazla kafa yormadım. Ana'nın konuştuğunu duyabiliyordum. Tuvalette. Kiminle konuşuyordu bu? Odadan çıkmadan Ana'nın iyi olduğunu bilmek iyi olurdu. Yavaşça banyonun kapısına vurdum.

"Ana."

''Kimsin? Bana mı seslendin?"

"Nathalia ben. İyi misin?"

"Nathalia yanımda benimle kafa bulma. Sensin değil mi Shelly?"

Neler oluyordu? İçeride konuştuğu kişiyi ben sandığı kesindi. Ana tehlikede olabilirdi. Kapıyı açarak içeri girdim. Ana lavobonun kenarında dikiliyordu. Ama kimse yoktu ondan başka.

"Ana her şey yolunda mı?"

"Ah, Nathalia uzun süre sustun gittiğini sandım."

"Hiç gelmedim ki!"

Konuşurken yere bakmasına dayanamıyordum. Hem o sargıları neden çıkarmıştı? Onu bu hale ben getirdim ve düzelticem. Düzeltmeliyim...

..

Ana'yı yatağına kadar götürdüğümde oraya bağlamayı bile düşünmüştüm. Ona bir şey daha olursa bu işe devam edemezdim. Ölmekten dönmüş bir insan kadar solgun ve halsiz göründüğüme emindim. En azından böyle hissediyordum. Müdürün kapısının önünden geçerken Andy'nin orda dikildiğini gördüm. Neden oradaydı?

"Neler oluyor Andy?"

Sadece gözlerini devirdi. Bir şey daha söylememe fırsat kalmadan odadan gelen sesi duydum.

"İçeri gelmeni istiyorum Nathalia."

Boş boş baktıktan sonra hiçbir şey demeden odaya girdim. Her zamanki gibi masasında oturan müdür bana acıyan gözlerle bakıyordu. Sonra önündeki iki koltukta babam ve Ana'nın bahsettiği kadın olduğunu düşündüğüm kişiler oturuyordu. Müdürün yanında dikilen adam başta yabancı geldi ama onu tanıdım. Jade'nin babasıydı bu. Tüm kadro burada. harika (!) Sessizliğimi  bozmadan müdüre doğru yürüdüm. İki koltuğun arasında durdum. Sessizliği babam bozdu.

"Nathalia neden burdayız biliyor musun?"

Konuşmadım. Daha da konuşasım yoktu. Onlarda bunu anlamış olmalı ki müdür lafa girdi.

"Tüm nesillik yaşamımız boyunca tek korkumuz vardı. Korumanın kalkması. Ve kalktı."

Arkada dikilen adam lafa girdi.

"Seni uyarmak için burdayız. Bu ruhlar eski nesiller tarafından adanan kişilerin ruhları. Ya da eski okulda ölenler. İki tane nesil var ve tehlikede. Henüz sen onların yerine geçmedin ama senin de başın dertte olabilir. Sen beklenen nesilsin."

Bu konuşmalara bakılırsa korumayı benim kaldırdığımı bilmiyorlardı. Demek babamı ve müdürü tehlikeye attım. Tabi kendimi de. Sonunda konuşmaya başladım.

''Peki bunu engelleyebilir miyiz? Tekrar koruma kurabilir miyiz?"

Herkesin derin derin nefes aldığını duyabiliyordum. Tekrar müdür konuşmaya başladı.

"Elbette kurarız. Eskiden kurulduğu gibi."

"O zaman kuralım ne bekliyoruz!"

Sesim beklediğimden çok çıkmıştı. Kadının sesini ilk defa işittim.

"Önce korumayı kıranı bulmalıyız. Daha sonra eski yöntemlerle kurarız."

Çıldırmak üzereydim nasıl bir yöntem bu! Hızla babama döndüm. Bakışlarımla onu rahatsız ettim anlaşılan. Kendi çapında oflayıp anlatmaya başladı.