Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jason Grace gwizdał, wrzucając śmieci do pojemników na odpady. Miał trzydzieści dwa lata i uważał, że jego życie upływa całkiem dobrze. Co prawda rozwiódł się ze swoją żoną, którą lekkomyślnie poślubił mając dwadzieścia jeden lat i żył teraz samotnie, ale wcale mu to nie przeszkadzało. Był właścicielem pięknego domu i mieszkał w spokojnym sąsiedztwie w Richmond, pracował jako księgowy – co szczególnie podobało mu się ze względu na jego wspaniałych współpracowników, miał wystarczająco pieniędzy, żeby żyć komfortowo, przyjaciół, a jego życie było... całkiem dobre.
Z wyjątkiem tego, że czasami mieszkanie w jego wielkim domu wydawało mu się samotne. To nie był ten typ uczuć: „och, jestem tak bardzo samotny", który doskwierał mu na uniwerku – wtedy mógł przynajmniej zadzwonić, choćby o drugiej w nocy, do któregoś ze swoich znajomych i skoczyć do McDonalda, ale teraz wszyscy jego przyjaciele byli po ślubie i mieli własne rodziny. Nie mogli zawsze pojawiać się tam, gdzie Jason chciał żeby byli. Nie żeby ich za to winił – wiedział, że każdy z nich ma swoje własne życie.
Ale czasami ta nieustanna samotność była dla Jasona zbyt przytłaczająca – to dlatego zwrócił się ze swoim problemem do Internetu. Podczas swojego ostatniego roku uniwersyteckiego, gdy ceny mieszkań gwałtownie skoczyły w górę, wynajmował pokój u pewnej miłej pary w średnim wieku. Teraz chciał zrobić coś podobnego. Miał wolny pokój, kiedyś chciał go przeznaczyć dla swoich własnych dzieci, ale widział problemy w tym, żeby zamieszkał go jakiś zbankrutowany nastolatek. Dzięki temu Jason nie byłyby cięgle samotny.
W ten sposób, jego ścieżki skrzyżowały się z dziewiętnastoletnim studentem prawa, Nikiem di Angelo.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sześć miesięcy później
– Nico! Wyłaź z łazienki! – ryknął Jason, trzymając w rękach prześcieradło, które właśnie zdjął z łóżka młodszego. – Nico!
– Czego?! – Nastolatek wyszedł z łazienki z jedynie ręcznikiem owiniętym wokół szczupłych bioder. Jego brązowe oczy były wściekłe (jak zawsze), a czarne, wilgotne włosy opadały na czoło. Niewzruszony patrzył na Jasona potrząsającego prześcieradłem przed jego twarzą.
