The Ex

Deel 4

In mijn eentje zat ik een half uur later in de taxi naar het nieuwste restaurant van de stad waar alle roddelbladen het over hadden. Het zat al voor de komende 3 maanden volgeboekt maar er was natuurlijk altijd een tafeltje voor een beroemdheid als Jackson. 

Ik staarde uit het raam naar de palmbomen die voorbij schoten in mijn ooghoek. Ik had tegen Dennis en Jackson gezegd dat ik nog even wat moest afronden en dan er ook aan zou komen. Zo kon ik mijn gedachtes op een rijtje zetten want ik had eigenlijk geen idee waarom ik ja had gezegd op het verzoek om mee te gaan eten. 

Met mijn duim dwaalde ik boven het scherm van mijn telefoon. Ik kon nog bellen om af te zeggen maar dan zou Dennis me misschien onverantwoordelijk vinden. Dan zou hij misschien wel zijn verzoek om als assistent te werken intrekken en kon ik een toekomst op dit kantoor wel vaarwel zeggen. 

Ik kon Sara of Lynn van mijn dispuut bellen maar ik had niet genoeg tijd om het uit te leggen en goed advies te krijgen. Ze wisten enkel dat ik een ex had die me liet stikken waardoor ik geen relaties wilde hebben. Hoe moest ik uitleggen dat die opeens hier was en ik met hem uit eten moest? 

Voor ik het wist liet ik mijn telefoon overgaan. Ik moest advies hebben. 

"Amelia? Lang niet gesproken." Ik bleef even stil. " Amelia? Ben je daar?"  Ik hoorde Rachel op de achtergrond mompelen tegen iemand. " Rach..." Fluisterde ik zacht. "Ik weet niet wat ik moet doen." Ik viel stil en keek weer naar buiten. 

Rachel was mijn beste vriendin sinds kleuter af aan. Onze moeders werkten samen, we gingen naar dezelfde basis- en middelbare school. We zaten in dezelfde vriendengroep voor jaren en Jackson's beste vriend is nog steeds de vriend van Rachel. Toen Jackson vertrok liet hij hen ook achter. Zij wisten als geen ander wat het allemaal met mij heeft gedaan.

"Amelia, je maakt me bang" "Jackson... Ik ben hem tegengekomen" Een lange stilte viel en ik merkte dat Rachel ook niet zo goed wist wat ze moest zeggen. "Am, het was bijna niet te voorkomen. Op een dag zou je hem tegenkomen." "Mijn baas kent Jackson en ik ben nu onderweg om met hen uit eten te gaan." 

"Hoe reageerde Jackson?" "Hij doet alsof hij niet meer weet wie ik ben..."  Een traan liep over mijn wang. "Het is drie jaar geleden Rach... Ik kan dit niet nog een keer aan. Ik wil niet bij hem in de buurt komen." "Waarom zeg je het diner dan niet af?" 

"Wat moet mijn baas dan wel niet denken. Ik heb net een baan voor in de zomer aangeboden gekregen. Als ik nu afzeg lijk ik alleen maar onprofessioneel." "Oke dan luister goed naar me. Je gaat nu stoppen met huilen, werkt je make-up bij die 99% zeker in je tas zit. Je heft je hoofd op en je gaat mee in het toneelspel. Hij doet alsof hij je niet herkent? Prima dan ga jij doen alsof je hem nooit hebt gemist of nodig hebt gehad. Je gaat hem niks laten zien van al het oud zeer. Het is tijd om je grote meidenbroek aan te doen en er voor te gaan. Je hebt geen keuze zeg je zelf al, je moet erheen. Je kan er nu alleen maar het beste van maken en de eerste beste kans pakken om te vertrekken zonder onprofessioneel over te komen." 

Ik glimlach. "Ik mis je." Af en toe had ik een schop onder mijn kont nodig om door te kunnen. Echter waren er maar weinig mensen van wie ik de schop zou accepteren, maar Rachel was er zeker een van. "De eerstvolgende kans die je hebt pak je maar om hierheen te komen. Alex en ik hebben je al veel te lang niet gezien." "Doe ik. Ik moet gaan, dankjewel"  

Ik hing op en deed mijn make-up bijwerken. Ik haalde diep adem. Over enkele minuten zou ik op bestemming zijn en ging ik Jackson eens laten zien wie hier nu de echte acteur is. 

Rachel en Alex woonden hier vier uur vandaan met de auto, nog vlakbij het dorp waar we allemaal waren opgegroeid. Net als mijn ouders, had ik hen al heel lang niet meer gezien want als zij niet naar LA kwamen zag ik ze niet omdat ik niet graag terug naar mijn ouderlijk huis ging. Het herinnert me alleen maar 3 jaar geleden toen Jackson me verliet en ik op mijn grootste dieptepunt belandde. 

Met opgeheven hoofd liep ik het restaurant binnen. Dennis zag ik al van een eindje zitten en die wenkte me ook kort. Ik nam naast hem plaats en zag dat hij en Jackson al een glas hadden gekregen maar Jackson zat niet aan tafel. "Jackson had even een belangrijk belletje, die komt zo terug" zei Dennis op de vraag die ik nog niet eens had gesteld.

Jackson kwam na een tijdje aanlopen en ging zitten. Hij keek me kort aan met een blik die ik niet heel goed kon plaatsen. Daarna keek hij snel Dennis aan. " Zullen we dan maar bestellen?" 

Tijdens het diner vertelde Jackson over allerlei films die die had gedaan en de leuke anekdotes die er blijkbaar bijhoorde. Hij liet mij en Dennis volop meegenieten van zijn oh zo geweldige leven. Ik lachte hard mee op momenten dat het zou moeten en knikte begrijpend bij serieuze dingen. 

"Maar genoeg over mij. Amelia vertel eens wat meer over jezelf"  Hij keek me met een koude blik aan. Een blik die niet paste bij de Jackson die ik kende. Dat maakte mijn toneelstuk ook een stuk makkelijker. "Ik ben 21 jaar en studeer aan UCLA. Volgend jaar behaal ik mijn diploma en ben wil ik fulltime als advocate gaan werken. Mijn blik is nu gericht op het kantoor van Dennis maar wie weet waar ik uiteindelijk eindig. Ik zit verder nog bij een dispuut om zo buiten de vele studie en werkuren nog te genieten van mijn studentenleven."  Hij knikte. 

"En waar kom je vandaan?"  "Ongeveer 4 uurtjes noordwaarts, een klein plaatsje aan de kust. Heel anders dan hier in LA." Hij nam een slok van zijn drinken en ging wat achterover zitten. "Stop me als je het te veel een overhoring vind worden maar ik wil gewoon graag de nieuwe protegé van Dennis leren kennen." 

"Geen probleem, ik heb niks te verbergen." Hij glimlachte en keek even kort van Dennis naar mij. "Misschien geen vraag die je wil beantwoorden met je baas erbij maar heb je een relatie?" Ik glimlach. Hier had ik twee keuzes. De waarheid of liegen. 

 "Er is wel iemand, kennen elkaar van de campus" Dennis draaide zich verbaasd naar me toe. "Dat wist ik niet eens"  Ik haalde mijn schouders op. "Dennis, je zei zelf altijd al dat je werk en privé gescheiden moet houden" Hij knikte. Niet alleen zag ik een kleine jaloerse blik bij Jackson die zich snel weer herpakte, ik had ook een wit voetje gehaald bij mijn baas. 

Dennis zijn telefoon ging af en hij excuseerde zichzelf. 

Toen waren alleen ik en Jackson nog aan tafel...