The saving alpha

Hoofdstuk 23

Pov Mason.

Ik kijk naar Harper die nog in mijn armen ligt te slapen.

Met mijn hand ga ik door haar haren wat soms een zachte glimlach oplevert.

We zijn nu inmiddels al 2 weken verder van wanneer Harper uit het ziekenhuis mocht.

Haar eetgewoontes zijn nu veel beter geworden en ik controleer nog steeds elke dag of dat ze genoeg eet.

Gisteren hadden we een moeilijk gesprek over haar ouders, daardoor was mijn nachtrust niet echt geweldig.

Ze wou graag haar ouders terug zien, ze wou kijken of dat ze veranderd waren.

Natuurlijk snapte ik haar wel, het is en blijven haar ouders. Maar na alles wat ze haar hebben aangedaan vind ik het toch niet zo'n goed idee.

We zouden vanmiddag samen naar haar huis gaan omdat ze nog steeds spullen wou ophalen.

Ze droeg voornamelijk mijn t-shirt en andere dingen die ze van een paar meisjes heeft gekregen.

Ik hoopte stiekem dat ze nog steeds mijn t-shirts zou dragen, ik hield ervan hoe mijn geur altijd bij haar was.

Ik besloot om voorzichtig naar de keuken te gaan zonder Harper wakker te maken en ontbijt te maken die ik later zou brengen op bed.

__

Mijn dienblad lag al snel vol met allerlei lekkere dingen zoals: broodjes, fruit, eieren en als laatste twee glazen fruitsap.

Ik opende voorzichtig de deur en zag Harper nog steeds slapend liggen.

Voorzichtig zette ik het dienblad neer en drukte ik een zachte kus op haar voorhoofd.

'Harper?' Fluisterde ik.

"Nog vijf minuutjes Mason." Mompelde ze slaperig.

'Ik heb ontbijt.' Zei ik lachend.

Ze opende haar ogen en keek me blij aan, haar blik ging al snel naar het dienblad op haar nachtkastje en ik zette hem voorzichtig op het bed terwijl ik naast haar ging zitten.

"Goeiemorgen." Zegt ze lachend terwijl ze me een kus geeft.

Ik lach terug en neem een broodje van het dienblad, Harper volgt mijn voorbeeld en zo eten we samen terwijl we parten over onze plannen voor vandaag.

___

Harper knijpt zenuwachtig in mijn hand terwijl we voor het huis van haar ouders staan.

Ik klop hard op de deur, ik merk nu al dat ik problemen heb om mijn woedde in te houden.

Haar vader opent de deur en kijkt ons verbaasd aan maar begint dan al snel te lachen.

"Heb je nu al problemen met haar?" Vraagt hij lachend.

Mijn andere hand baalt zich langzaam in een vuist terwijl ik moeite doe om niet in mijn wolf te veranderen.

"Ik kom mijn spullen halen." Zegt Harper.

Haar vader kijkt haar verbaasd aan en roept iemand.

Ik kijk Harper geruststellend aan wanneer haar moeder nu ook in de deuropening staat.

"Hou dat kreng maar ik wil er niets meer mee te maken hebben."

Ik sluit mijn ogen en in een seconde heb ik hun beide uit de deuropening geduwd en neem ik Harper mee naar binnen.

Ze loopt snel de trap op, ik wacht beneden totdat ze klaar is.

Haar ouder werpen alleen maar boze blikken, het duurt niet lang voordat Harper weer naast me staat.

Ik neem haar hand terug stevig vast en kijk voor de laatste keer haar ouders woedend aan.

We stappen in mijn auto en ik kijk Harper bezorgd aan.

'Lieverd is alles oke?' Vraag ik zacht.

"Ik wil gewoon naar huis Mason."

'Komt in orde prinses.' Zeg ik wanneer ik het gaspedaal indruk en onze weg naar huis begin.

------------------

Ik hoop dat jullie dit deel wat beter vonden!💕