Hoofdstuk 35

5.6K 185 18
                                    

Pov Harper.

                              3 maanden later

Zuchtend laat ik mezelf op de bank vallen.

Morgen is uitgerekend de dag dat ik zou bevallen en laat me je vertellen dat Mason volledig bezorgzaam is.

Hij laat me nooit meer alleen en dan bedoel ik ook echt nooit meer.

Kate en Sem verwachten nu ook hun eerste kindje, zij moeten nog 4 maanden wachten maar Kate is nu al alles zorgvuldig aan het voorbereiden.

Mason en ik hebben wel elke dag een discussie over de baby namen gehad, maar we zijn tot een besluit gekomen dat Mason de jongens naam mag kiezen en ik het meisjes naam.

"Kom er alsjeblieft uit." Zuurt Mason terwijl hij zich dramatisch naast me laat vallen op het bed.

Ik kijk hem lachend aan, hij moest eens weten hoeveel keer ik de baby's al heb gevraagd om mijn buik te verlaten.

'Het duurt vast niet zo lang meer.' Zeg ik met een glimlach.

"Ik hou toch zoveel van jullie." Zegt Mason terwijl hij me een kus op mijn hoofd heeft.

Paniekerig kijkt Mason om zich geen terwijl hij me in bruidstijl uit de auto draagt.

Bijna een kwartier geleden brak mijn water en Mason was in alle staten.

"Het komt goed liefje, geen paniek." Zegt hij geruststellend terwijl hij met zijn handen in zijn stuur knijpt.

Maar volgens mij is Mason degene die in paniek is en zou moeten kalm blijven.

"Het spijt me dat ik je niet in het ziekenhuis liet slapen, het is mijn fout dat het nu zo lang duurt." Zegt hij terwijl hij stevig mijn hand vastneemt en naast mijn bed loopt.

'Het is oke Mason.' Fluister ik terwijl ik een zwakke glimlach op mijn gezicht zet.

"Luna de baby's zijn klaar om geboren te worden." Zegt de dokter.

Na een paar uren vol pijn en getroost van Mason hoorde ik één van mijn kindjes eindelijk huilen.

"Ontmoet Dean lieverd" Zegt een huilende Mason die een kindje in mijn armen legt.

Huilend druk ik een kusje op het hoofdje en voordat ik het weet beginnen de dokters tegen elkaar te schreeuwen en is er duidelijk paniek in de kamer.

'W...wat gebeurt er?' Vraag ik zacht.

"Er is iets mis met het andere kindje Luna ze moet nu geboren worden anders is het te laat." Zegt de dokter voordat Mason en Dean bij me worden weg ge duwt en andere mensen rondom me komen staan.

Voor de tweede keer wordt er een kindje in mijn armen gedrukt die duidelijk veel kleiner is dan Dean en die ook niet oorverdovend kon huilen zoals haar broer.

"Hoe wilt u dit kindje noemen Luna?" Vraagt een verpleegster voordat ze de laatste testjes bij haar uitvoert.

'Summer'

"Een prachtige naam voor een prachtig kindje." Zegt de vrouw met een lieve glimlach voordat ze Summer terug in mijn armen legt.

"Ik breng u naar u kamer waar Alpha al staat te wachten met u ander kindje."

Doordat er paniek was moest Mason al samen met Dean in mijn kamer gaan wachten zodat de dokters alle ruimte hadden.

De verpleegster bevestigd als laatste nog alle draden en laat dan mij, Mason en onze twee baby's alleen.

"We hebben onze eigen familie Harper, ik ben zo trost op je." Zegt Mason nog voordat hij me een kus op mijn hoofd geeft.

Met tranen in mijn ogen kijk ik naar mijn eigen familie waar ik zo gelukkig mee ben.

Met tranen in mijn ogen kijk ik naar mijn eigen familie waar ik zo gelukkig mee ben

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
The saving alphaWhere stories live. Discover now