Dayanamıyorum Yifan... Yokluğuna katlanamıyorum. Ölüme yenilmeye katlanamıyorum.. Sensiz uyanmaya katlanamıyorum..
Bugün sensiz uyandığım 4.sabah ve kokun evden siliniyor. Pencereyi bile açmıyordum ben. Senin kokunla yaşayabilmek için her şeyi yapıyordum. Tanrı neden hayatta aldığım tek güzel hediyeyi benden aldı?
Sana her gün söylüyordum değil mi? Sen benim için gerçek bir hediyeydin. Güzel kalbini gördüğüm gözlerine her baktığımda ellerimden kayıp gidecekmişsin gibi hissederdim. Bir gün gerçekten gideceğini bilmiyordum. Sensizliğin içinde kaybolacağımı bilmiyordum.
Lütfen gel Yifan. Beni bu karanlıktan kurtar. Çok korkuyorum..
