Sensiz 6.sabah.. Her geçen gün kalbimin kaldıracağından daha ağır oluyor. Dokunuşların, sesin ve mutluluktan ağlamama sebep olan gülüşün artık yok.. Sen yoksun.. Beni sonsuza kadar koruyacağına inandığım adam yok. Bu çok ağır..
Hatırlıyor musun? Geçen yıl ayrılmıştık. Arkafaşlarımla basketbol oynamak istiyordum. Yakın olmamı istemediğin tiplerdi ve karşı çıkmıştın. Sırf gitmeme engel olmak için bana tercih yapmamı söylemiştin. Sırf sana inat onlarla oynamaktan hoşlandığımı söyleyerek evden çıkmıştım. Döndüğümde yoktun..
Bunu yapmazdım Yifan. Hayatımın çok ilerisinde bulduğum bu özel aşkı böyle erkenden kaybedeceğimi bilseydim yapmazdım. Sana karşı daha anlayışlı olurdum. Öfkeme yenilip hata yapmazdım.
Keşke demek için hayat fazla kısa değil mi? Yaptıklarım için pişman olduğumda düzeltemiyorum. Bu fazla acımasız. Tüm kötü anlarımızı hatırlayıp sana doymam gereken zamanlarda böyle şeyler yaşadığımız için son nefesime kadar pişmanlık duyacağım. Sensiz kalacağımı bilseydim o anlarda sana sımsıkı sarılırdım.
Beni affet Yifan. Nefes alıyorken, kalbin atıyorken ve ben gözlerinin içine doyasıya bakabiliyorken sana sevgimi yeterince hissettiremedim.
Beni affet sevgilim..
