Double Trouble

1o κεφαλαιο

Κωνσταντινος

Ετοιμαζομαι για αυτο το παρτυ. Εστειλα και στην Αγγελινα για το αν θελει να ερθει αλλα δεν μου απαντησε καν. Τουλαχιστον αμα μου απαντουσε τα πραγματα θα ηταν καλυτερα. Ει,δεν εισαι η μονη που εχασες καποιον κοπελα μου. Και τωρα θα ρωτησετε πως και μπορω να αστιευομαι σε τετοις δυσκολες καταστασεις. Ε,ετσι τα αντιμετωπιζω εγω το προβληματα μου. Κανουν πως δεν υπαρχουν για λιγο μεχρι που αναγκαζονται και ερχονται ξανα στην επιφανεια προσπαθωντας να με τραβηξουν κατω και να χαθω μαζι τους. Ετσι αποτι καταλαβατε η Αγγελινα αφηνει τα προβληματα της να την τραβηξουν κατω. Αλλα εμενα κανενας δεν μπορει να με τραβηξει κατω προς το παρον, παρόλο που ειμαι σιγουρος ότι, μολις γυριςω απο το παρτυ της Χαρας, θα κλαιω σιωπηλά στο κρεβάτι μου. Η αδερφη μου,ειναι κατι σαν και εκεινη αλλα σε μονιμη βαση. Η Μαριαννα νομιζει πως ολοι την μισουμε και εχει σκεφτει να βαλει τελος στην ζωη της. Ναι,ειναι πολυ μελοδραματικη για το τιποτα. Εμ,βασικα τωρα που το ξανασκεφτομαι οχι και για το τιποτα. Σας το ειπα ειμαι λιγο αργοστροφος. Ειχε γινει ενα περιστατικο παλιοτερα που ετσι την αναγκασαν οι γονεις μου να κανει μαθημα κατα οικον. Αφου τα εχουμε τα χρηματα γιατι να μην τα ξοδεψουν οι γονεις μου σε κατι εποικωδωμιτικο. Αχ,αυτοι οι ανθρωποι με πρικησαν στο να μπορω να μιλαω ομορφα σαγινευοντας τους αλλους. Ισως και να ειμαι υπνοτιστης με ιδικοτητα στον λογο. Φοραω ενα μαυρο τζιν και μια μαυρη μπλουζα. Δεν εχω ξεχασει πως θρηνω για εκεινον. Και προκειται να δειξω την θλιψη μου για καιρο ακομα. Βαζω εναν τονο κολωνια,μιας και καποτε ενα κοριτσι μου εξομολογηθηκε πως εκεινης και τις φιλες της τους αρεσαν το αγορι να βρωμοκοπαει κολωνια. Ετσι το κανω απο τοτε που μου το ειπε και εχω πιασει μερικες να συζητανε για το αρωμα μου. Πρεπει καποια μερα να το ευχαριστησω αυτο το κοριτσι που δυστυχως,δεν θυμαμαι το ονομα της. Φτανω στην εξωπορτα για να φυγω απο το σπιτι και βλεπω πως οι γονεις μου λειπουν,πολυ ασυνηθιστο, και καλα τωρα, και η αδερφη μου για καθεται με τα ακουστικα στο σαλονι.

"Μαριαννα,φευγω!" Της φωναζω αλλα δεν φαινεται να ακουει. Θα την έβριζα, αλλα πραγματικά δεν έχω όρεξη. Βασικά αρχίζω να αναρωτιέμαι αμα όντως θελω να πάω σε αυτο το αναθεματισμένο παρτυ.

«Μαριάνα» ξαναφωναζω.

"Σε ακουσα βλαμμενο." Μου εξομολογειται. Με περναει δυο χρονια και τωρα ειναι 20 και κατι μηνες. Θα επρεπε να παει στο πανεπηστημιο,αλλα δεν περασε πουθενα την πρωτη φορα και επειτα δεν δοκιμασε ξανα. Ισως οι γονεις μου να την βαλουν με κανενα μεσο ή στο χειροτερο να την στειλουν σε καμοια σχολη. Για αυτο εγω ειμαι το καμαρι της οικογενειας που ξεσκιζομαι για τους βαθμους,ενω δεν με ενδιαφερουν καθολου. Θα σταματουσα να διαβαζω τοσο σκληρα αλλα θα μου κοψουν τις ελευθεριες και αυτο ειναι κατι που δεν το θελω σε καμοια περιπτωση. Το σπιτι της Χαρας ειναι κανενα δεκαλεπτο με αργα βηματα,οπου και κανω εγω. Ακομα και να βιαζομαι καπου,θα παω με το πασο μου σαν ενα ζομπι που σερνεται. Ετσι ακριβως περπαταω. Δεν φανταζεστε ποσες φορες μου εχουν πει να περπαταω σωστα γιατι θα στραβωσουν τα ποδια μου και θα περπαταω χαλια,ετσι να μην με θελει καμοια κοπελα. Αλλα παντα απανταω στους γονεις μου Συγνωμμη,εχετε δει αυτην την φατσα; Και εκεινοι απλα μου χτυπανε χαιδευτικα και με γελιο τον ωμο ή την πλατη μου. Αν και εγω το λεω χωρις να κανω πλακα. Ναι,ειμαι ανθρωπος που θα πω την πλακα μου αλλα μερικες φορες σοβαρολογω. Ναι,ειμαι μετριοφρων αποτι καταλαβατε. Η Χαρα κανει παρεα με την πιο σκυλα του σχολειου, Στελλα οπου θα ειναι και αυτην στο παρτυ. Δεν την ξερω προσωπικα,αλλα καποιοι φιλοι μου που την ξερουν λενε πως σε κανει να νιωθεις ασχημα και να σε μειωνει για να δειχτει πως εκεινη ειναι η καλυτερη και για να την χωριζεις. Απλα παιζει τα αγορια σαν στρατιωτακια,σαν δικα τις παιχνιδια. Ακομα και ατομα που δεν περιμενα να λυγισουν λυγισαν. Εχουν βαλει ενα στοχο: Οποιος τα φτιαξει μαζι της για μια εβδομαδα παιρνει ενα προφιλ στο Call of Duty απολυτα εξοπλισμενο και σε υψηλη θεση. Ετσι μωρε για πλακα,αν και ολοι θελουν να το κερδισουν. Δεν θελω να το δοκιμασω μιας και εχω ορεξη για σοβαρες σχεσεις και οχι του κωλου. Αα,και τωρα που λενε σχεσεις κωλου εκεινη εχει πολυ ωραιο. Οχι δεν ειμαι λιγουρης,απλα εχει τυχει να κοιταξω καμοια φορα. Οχι,οχι ειμαι τιμιο και καλο παιδι. Δεν θα με χαλασουν τετοιοι ανθρωποι. Φτανω στο σπιτι της Χαρας,που μονο χαρα δεν φερνει αυτην η κοπελα οποτε την βλεπω. 
Χτυπαω το κουδουνι και ανοιγει την πορτα ενας ξενος,δεν τον εχω καν ξαναδει. Συνηθως παρτυ δημοφιλων παιδιων,ερχονται και ατομα απο αλλα σχολεια με αποτελεσμα να μην ξερω σχεδον κανενα καποιες φορες. Το πρωτο πραγμα που κανω ειναι να ψαξω για τους φιλους μου απο το σχολειο που συναντιομαστε σιγουρα μεσα στην εβδομαδα. Ευτυχως τους βρισκω και καθομαι μαζι τους πινοντας ενα ποτο.
"Κριμα για το παιδι παντως. Πιστευω η Αγγελινα δεν θα τον ξεχασει τοσο ευκολα." Μου λεει ο φιλος μου ο Λευτερης. Ναι,ξερουν την Αγγελινα μιας και τους εχω μιλησει απειρες φορες για εκεινη και επισης θα ερθει φετος στο σχολειο μου. Οι γονεις της την αναγκαζαν απο περσι,αλλα με τα γεγονοτα να αλλαζουν αποφασισε να ερθει χωρις πολλα πολλα λογια.