Double Trouble

8ο κεφαλαιο

Κωνσταντίνος

"Και όχι, τι λες ούτε καν Κωνσταντίνε!" Μου λέει η Στελλα γελώντας και γελάω και εγω μαζι της. Εγω σκέφτομαι πραγματικά και φυσικά θα την ρωτήσω. Πως γίνεται να λένε τόσα κακά πραγματικά για εκείνη και απλά να ειναι τελείως άλλως άνθρωπος;

"Ρε Στελλα, έχεις ακούσει τα πράγματα που λένε για σένα. Γιατί πιστεύεις εχει βγει αυτήν η φήμη;" Την ρωτάω και εκείνη κοιτάζει τα νύχια της.

"Εσυ τα πιστεύεις;" Με κοιτάζει σηκώνοντας το καλό σχηματισμενο της φρύδι.

"Τα πίστευα μέχρι σημερα. Τώρα άλλαξα γνώμη, αλλά και πάλι" ΚΑΝΩ μια παύση," Θα έχεις δώσει δικαιώματα για αυτά που λένε." Της λέω και εκείνη αμέσως φωνάζει:

"Ξημέρωματα δίνεις δικαιώματα!" Με τον καφέ ψηλά στο χέρι της κερδίζοντας κάποια βλέμματα.

"Σοβαρέψου!" Της φωνάζω και εκείνη γελάει.

"Εε, ίσως και να μην είμαι και τόσο Αγία." Χαμογελάει και μου κλείνει το μάτι. Θεέ μου, ειναι τόσο όμορφη. Μπορεί να μην εχει γαλάζια μάτια ή ξανθά μαλλια, αλλά κάτι την κάνει πανέμορφη και ταυτόχρονα μοχθηρή as hell.

"Ειναι αλήθεια ότι το έχεις κάνει πάνω απο δέκα φορές;" Την ρωτάω και εκείνη χαμογελάει και μου γνέφει.

"ΕΕ, καλα δεν τις μετράω κιόλας." Μου απαντάει και εγω μένω με ανοιχτό το στόμα. Με όσες εγω πάει, ντάξει δεν ήταν και πολλές δεν το είχαν κάνει πάνω απο μια δυο φορές ή και καμία. Οι φήμες λένε όντως αλήθεια τελικά, αλλά δεν χρειάζεται να επικεντρωθώ σε αυτές.

"Δεν πιστευω επειδή σου τα είπα αυτά εμπιστευτικά να πας να τα ξεφούρνισεις παντού, εντάξει;" Με ρωτάει και μου δίνει το μικρό της δαχτυλάκι με ένα πλατύ χαμόγελο. Βάζω και εγω το δικό μου δαχτυλάκι και κλείνουμε μια συμφωνία. Δεν θα το πω στα αγόρια, εντάξει ίσως στον Βικτωρ, αλλά σιγά μην το πει σε κανέναν μωρε. Και έτσι η μέρα πέρασε ιδιαίτερα ευχάριστα. Τώρα γυρνάω την Στελλα σπίτι της, που ευτυχώς ειναι κοντά αλλιώς δεν θα ειχα καμία όρεξη να την γυρίσω πίσω,μιας και βαριέμαι να περπατήσω. Την αφήνω έξω απο την πόρτα και εκείνη βγάζει απο την τσάντα της τα κλειδιά.

"Παντως.. Πέρασα ωραία σημερα." Μου λέει και εγω συμφωνώ μαζι της.

"Και εγω. Να το επαναλάβουμε καμία φορά." Της απαντάω και εκείνη μου χαμογελάει και έρχεται πιο κοντά μου. Αυτο ειναι θα με φιλήσει. Σκύβω για να την φτάσω, όχι πολύ μιας και ειναι ψηλή και εκεί που όλα ειναι τέλεια, φταρνίζομαι. Γελάω και εκείνη με κοιτάζει παράξενα. Ξύνω και εγω νευρικά τον αυχένα μου και την καληνυχτιζω. Μόλις κλείνει την πόρτα παίρνω μια βαθιά ανασας. Την είχες στο τσεπάκι σου και εσένα σου ήρθε να φτερνίστεις; Ναι, μπράβο Κωνσταντίνε. Χειροκροτάω τον εαυτό μου. Και περπατάω μεσα στον σκοτάδι σκεπτόμενος αυτήν την βράδια. Δυο πράγματα έχω να πω πέρασα καλα και το δεύτερο ήταν πως να δω πως θα μου συμπεριφέρεται με αλλά άτομα μπροστά, μιας και ειναι και λιγο κακιά αποτι έχετε καταλάβει. Και το θέμα μου ειναι ένα ακόμα, τον Τεο τον διώξαμε απο την Πάρεα μας μιας και έβριζε και απειλούσε τον κολλητό μου, και η Στελλα λέει άσχημα πράγματα για την Αγγελινα, έτσι εγω πως γινεται να μου αρέσει ένα τέτοιο άτομο που κρίνει τους άλλους χωρίς να τους ξέρει; Επίσης, όντως μου αρέσει; Ναι, μάλλον, ίσως άμα την γνωρίσω ακόμα καλύτερα και δω πως δεν εχει και τόσο προβληματικό χαρακτήρα να κάνουμε κάτι, παρόλο που δεν νομιζω η Στελλα η σοβαρή σχέση που έψαχνα. Και με την Σοφία; Τι θα κάνω; Μήπως πρέπει να την αφήσω στην ησυχία της μιας και δεν προκειται να με κοιτάξει; Μάλλον αυτο πρέπει να κάνω. Φτάνω στο σπίτι και βρίσκω τους γονείς μου να φωνάζουν και να μαλώνουν μεταξύ τους. Πράγμα που βλέπω πρώτη φορά μιας και πάντα τα πήγαιναν καλα μεταξύ τους. Μόλις βρίσκομαι στο σαλόνι δεν μου δίνουν καθόλου προσοχή. Έτσι εγω πηγαίνω στην Μαριάνα για ρωτήσω τι έγινε, μιας και με παραξενεύει. Μπαίνω στο δωμάτιο της και εκείνη βρίσκεται κλασσικά ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και μου φαίνεται αναψοκοκκινισμένη.

"Τι εγινε με τη μαμά και το μπαμπά;" Την ρωτάω και εκείνη παίρνω μια βαθιά ανάσα.

"Με είδαν με τον πρώην μου, που βασικά τώρα τα βρήκαμε όπως σου έλεγα και μου είπαν να μην τον πλησιάζω ξανά και μπλα μπλα μπλα. Εντάξει μικρό μπορείς να πηγαίνεις." Μου λέει και εγω φεύγω και κλείνω την πόρτα με δύναμη.

"Δεν θα μας χτυπάς και την πόρτα Μαριάνα! Έλα εδω τώρα αμέσως!" Φωνάζει ο πατέρας μου εκείνη παράβολο που εγω έκλεισα την πόρτα. Ανεβαίνω στο δωμάτιο μου για να ξεντυθω και να βάλω τις πιτζάμες μου. Φωνές ακούγοντε μέχρι πάνω. Μήπως να πάω να ακούσω τι λένε; Μιας και το συζητάνε εδω και κανα τέταρτο. Θα ειναι σημαντικό. Έτσι και εγω φτάνω στις σκάλες και προσπαθώ να κρυφακούσω για πιο λόγο την κατσαδιαζουν.
"Μαριάνα, σου είπα όχι θυμάσαι τι έγινε την τελευταία φορά!" Της λέει η μητέρα μου και εγω αναρωτιέμαι: Το έγινε με αυτόν την προηγούμενη φορά που εγω δεν ξέρω;

"Μα αυτά ειναι ξε-" Πάει να πει η αδερφή μου αλλά την σταματάνε.

"Όχι αυτα δεν ειναι ξεπερασμένα. Τέλος πάντων δεν θέλω να ακούσω τίποτα παραπάνω σχετικό με αυτο. Πάω πάνω." Της απαντάει ο πατέρας μου κάι εγω με ήρεμα και γρήγορα βήματα πηγαίνω στο δωμάτιο μου. Πρέπει να ανακαλύψω σύντομα τι στο καλό παίχτηκε με αυτόν τον τυπα, που ούτε καν ξέρω το ονομα του. Εγω πολύ πράγμα να μάθω. Ώρα να λάβει δράση ο Ντέντεκτιβ Κωνσταντά. Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω πως έχω πολλά μηνύματα απο την Αγγελινα. Τα διαβάζω όλα και αφού κανενα δεν λέει πως σταμάτησε και δεν θα κάνει παρέα με τον Θοδωρή, δεν θα της απαντήσω. Εγω της είπα τι θέλω και εκείνη ειναι χαζή μου δεν με ακούει. Ο Αρτέμης μου εχει μόλις στείλει μήνυμα, μιας και τον ειχα ρωτήσει για το αν πάει στο σχολείο του καμία Σοφία με κόκκινα μαλλια.

Απο: Αρτέμης
Όχι φίλε συγνώμη, δεν εχουμε καμία κοπέλα στο λυκείο που να μοιάζει έτσι. Κούκλα ακούγεται παντως. Πάρε κανενα τηλ να βγούμε καμία μέρα.

Κοιτάζω απογοητευτικά το μήνυμα. Που στα σκατα πάει τότε σχολείο αυτήν; Το 6ο ειναι το πιο κοντινό λύκειο και γυμνάσιο σε απόσταση. Καλα εντάξει γυμνάσιο δεν νομιζω να πηγαίνει μιας και φαίνεται μεγαλύτερη σαν πρόσωπο και ύψος. Σίγουρα ένα 1.70 ίσως και λιγο πιο ψηλή. Απαντάω στον Αρτέμη ένα ευχαριστώ που κοιτάξεις και φυσικά να βγούμε και έπειτα κλείνω το κινητό μου για να πέσω για ύπνο.

What's up bitchesss,νέο κεφαλαιο. Ποτέ να βάλω Καστ;