Loser × vmin

Day 1 / Please dude, i need you

Dükkanın sahibi kapıdaki 'açık' yazısını tersine çevirdiğinde, topuklarını poposuna vura vura koşuyordu Jimin yetişmek için.

Sonunda dükkanın önüne geldiğinde kapıyı açmaya çalıştı fakat kilitliydi, geç kalmış olabilirdi fakat asla pes etmeye niyeti yoktu. Kafasındaki kapüşonu biraz daha çekti yüzüne ve kapıyı yumruklamaya başladı.

"Hey, orada olduğunu biliyorum." biraz bekledi, fakat dükkanın sahibi ortaya çıkmamıştı. Oysa ışıklar yanıyordu!

"Lütfen dostum, sana ihtiyacım var!" sesi az öncekine göre umutsuz çıksa da yumrukları daha güçlüydü şimdi.

Biraz sonra Taehyung, dükkanın sahibi, ortaya çıktı ve yavaş adımlarla kapıya kadar geldi. Kollarını göğsünde kavuşturdu ve umursamazca bakmaya başladı onu izleyen çocuğa.

"Kapalı yazıyor, kör müsün? Kapımı kırarsan parasını ödersin." diye bağırdı sonra kapının ardına sesini duyurabilmek için.

"Aç o zaman." diye diretti karşısındaki.

"Hayır!"

Jimin aldığı cevap karşısında suratını buruşturdu ve birkaç saniye bekledi. En sonunda aklına gelen fikir ile ellerini birbirine kenetleyip cama yaslandı ve yalvarmaya başladı, yavru bir köpeği andırdığına emindi.

Bu, her seferinde işe yarardı.

"Söz veriyorum benimle şu an ilgilenirsen senden başka hiçbir kuaföre gitmeyeceğim, ölene kadar düzenli müşterin olarak kalacağım. Lütfen içeri al beni!"

Taehyung kaşlarını kaldırdı, bir süre düşündü. Yüzünün yarısı gözüken çocuk dolgun dudaklarını bükmüş ondan bir cevap bekliyordu.

En sonunda bir müşteri de bir müşteridir düşüncesiyle pek de istekli olmayan bir şekilde kilidi açtı fakat karşısındaki kapının arkasındaki bedeni umursamadan öyle bir açmıştı ki kapıyı, az kalsın duvar ile kapının arkasında tost oluyordu Taehyung.

"Yuh, yavaş." dedi sıkıştığı yerden çıkıp hışımla kapıyı kapatırken.

"Müşterinle nasıl konuşuyorsun sen?"

Az önce onu içeri alması için yalvaran çocuk gitmiş, yerine en nefret ettiği 'ben her zaman haklıyım' modunda müşteri tiplemesi gelmişti. Böyle olacağını tahmin etmeliydi... Taehyung derin bir nefes aldı.

Gecenin bu saatinde nereden çıkmıştı bu çocuk ve zavallı sinir hücrelerinden ne istiyordu?

"Seni dışarı atmamam ve kapıyı yüzüne kilitlememem için tek bir sebep ver bana." kendini bekleme koltuklarından birine atarken konuşmuştu, bıkkın ifadesi can sıkıcıydı.

"Çığlık atmayacaksan veya gözlerin kanamayacaksa sana çok güzel bir sebep verebilirim." dedi Jimin üzgün bir sesle.

"Merak ettim doğrusu."

Jimin derin bir nefes aldı ve kapüşonunu indirdi kafasından. Süpürgeye benzeyen garip renkteki saçları açığa çıktığı için dudağını ısırdı. Gözlerini yere dikmiş karşısındakinin vereceği tepkiyi bekliyordu fakat duyduğu kahkaha onu şaşırtmıştı. O kafasını yavaşça kaldırırken, Taehyung gülmekten neredeyse oturduğu yerden düşmek üzereydi.

"Kim yaptı bunu sana?" dedi kahkahaları arasında nefes alabildiğinde.

"Ne önemi var? Düzeltebilir misin onu söyle sen. Buraların en iyisi senmişsin, öyle duydum." sinirlenmiş ve utanmıştı Jimin. Karşısındaki aynadan kendine baktı, saçları gerçekten komikti fakat bu ona gülme hakkı vermezdi ki!