Bir Üniversiteli Hikâyesi 1.1 *özel*

*9,1* (BÜH 1.1)

"Sinem'i seviyorum."

"Biliyoruz zaten... Hahahahhahah hahahhasd hasdhaskdjk" Cansu sululuk yapıyordu. Ona aldırmamaya çalıştım.

"Ama bana soğuk davranıyor."

"Olabilir. Hhahhsas"

"Bence komik değil." dedim.

"Bence komik." "Bence de komik değil Cansu sus." "Bu çocuklar için bir şey yapmalıyız."

"Sinem size benle ilgili hiç bir şey söylemiyor mu?" diye sordum içli bir şekilde. 

"Söylemiyor."

"Nasıl ya... Niye söylemiyor. Nasıl söylemez. Hiç hakkımda konuşmadınız mı." Farkında olmadan sesimi biraz fazla yükseltmiştim sanırım.

"Çocuk delirdi. Bence bu işe karışmayalım."

"Bence karışın," dedim. "Bir şeyler yapın."

"Git konuş biz ne yapalım."

"O böyle davranırken konuşamam. Reddedilmekten korkuyorum."

"O zaman yapacak bir şey yok."

"Bursun krediye dönüşsün Cansu. Notu kıt hocalara denk gel. Alttan sekiz ders al, sekiz senede mezun olama. Mezun ol ama iş bulama. Kocaya git, dokuz çocuk doğur."

"Tamam yeter sus. Benim aklıma bi fikir geldi. Korku filmine gidelim. Bunlar yan yana otursun. Sinem korksun buna sarılsın falan yakınlaşsınlar."

"Olabilir iyi fikir, akşam gidelim."

"Bakalım korku filmi de var mı vizyonda acaba. Bi tane gelecekti ama geldi mi bilmiyorum yani." Telefonunu kurcaladı. Bir iki dakika sonra, "Tamam varmış." dedi.

"Sinem'e ben haber veririm." dedi biri. "Olur sen haber ver." dedi başkası. "Kaçta çıkacak." dedi öteki. "Bilmiyorum ama söyleyin çabuk çıksın." dedi birileri. Sonra bir kız muhabbetine başladılar aralarında ve ben de zaman çabuk geçsin diye umut ederek beklemeye başladım.