So Stop The Time

SEVEN

So Stop The Time
~•~

ေက်ာင္းဝတ္စံုဝတ္ျပီးသည္ႏွင္႕ ဆံပင္ကိုစည္းေႏွာင္ေနရင္းယာယာအျပင္ကိုလွမ္းၾကည္႕လိုက္သည္။သည္းထန္စြာရြာသြန္းေနေသာ မိုးေပါက္မ်ားကျပတင္းေပါက္မွန္ကို႐ိုက္ခက္ေနတာမ်ားအသည္းအသန္ႏွင္႕။အံု႕မိႈင္းမိႈင္းရာသီဥတုေၾကာင္႕ေက်ာင္းသြားဖို႕အတြက္ေတာင္ပ်င္းလာသလိုလို။

မင္ယြန္ဂီကိုဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား။ဒီေန႕ေက်ာင္းမသြားေတာ႕ဘူးေျပာၿပီးေက်ာင္းလစ္သင္႕လား။မဟုတ္လည္းၿပိဳင္ပြဲကိစၥေၾကာင္႕ႏွစ္ေကာင္သားဆရာမထံတြင္အဆူခံရအုန္းမည္ျဖစ္သည္။

ေတြးေနတုန္းဖုန္းမွစာဝင္လာတာမလို႕၊ဖြင္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ယြန္ဂီ႕ဆီမွျဖစ္ေနသည္။

'ကိုယ္အိမ္ကထြက္လာၿပီ၊မနက္စာစားထားေတာ႕'

ယာယာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင္႕၊သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။အခုေတာ႕ေက်ာင္းသြားရမည္႕အေျခအေနပင္ျဖစ္၏။မိုးေတြလည္းရြာေနတာကို၊အိပ္ရာမွာေကြးေနရရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလည္း။လြယ္အိတ္ကိုပုခံုးေပၚတြင္ေလးတြဲစြာခ်ိတ္ၿပီးေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္သည္။

'ယာယာ..မားမနက္စာစားဖို႕ျပင္ထားေပးတယ္၊ပါးပါးလည္းစားေနတယ္၊သြားအတူတူစားလိုက္၊မားကအက်ႌလဲရေတာ႕မွာမလို႕'

'မားက အလုပ္ကေနထြက္လိုက္လို႕မရဘူးလားဟင္၊ပါပါးေနာက္ပဲတစ္ခ်ိန္လံုးလိုက္ေနတာ၊ပါးပါးကိုအဲ႕ေလာက္ေတာင္ခ်စ္လား'

'မနက္ေစာေစာစီးစီးဘာျဖစ္တာလည္း'

လြယ္အိတ္ကိုဧည္႕ခန္းထဲကဆိုဖာေပၚခ်ခဲ႕လိုက္ရင္းယာယာ၊မားကိုလွမ္းၾကည္႕လိုက္သည္။

'မားက ပါးပါးကိုအဲ႕ေလာက္ေတာင္ခ်စ္တာပဲလားလို႕'

'ယာယာေရာ.. ယြန္ဂီကိုမခ်စ္ဖူးလား'

မားက ျပံဳးစိစိနဲ႕လွမ္းေမးလိုက္သျဖင္႕ယာယာမ်က္ႏွာကိုလြဲပစ္လိိုက္သည္။မခ်စ္ပါဘူး။အဲ႕ေကာင္ကခုထိယာယာ႕ကိုခ်စ္တယ္လို႕ေတာင္ေျပာဖူးတာမဟုတ္ဘူး။